شروع اعتصاب عمومی در ۵ مارس در شهرهای کردستان عراق اعتراض و مبارزه مردم را وارد دور جدیدی کرده است. خیزش توده ای روز ۱۶ فوریه تظاهرات اعتراضی در شهر سلیمانیه که منجر به تیراندازی میلشیای احزاب حاکم بر روی تظاهر کنندگان و کشته شدن۲نفر و زخمی شدن تعدادی از آنها شد، رو در روئی مردم و جوانان با احزاب حاکم وارد مرحله جدید گردید. اکنون نزد یک به سه هفته است شهرهای مختلف در کردستان عراق شاهد تظاهراتهای توده ای است. در ابتدا احزاب حاکم تلاش نمودند با اعمال خشونت اعزام نیروه های حزب دموکرات کردستان به سلمانیه و با سخنان تهدیدآمیز فاضل میلانی از رهبری این حزب که ” قرار نیست به طرف ما سنگ پراکنی کنید و ما با گل جوابتان بدهیم” به مقابله با اعتراضات مردم برخواستند.
اعتراضات مردم هر روز گسترده تر و خواست آنها روشن تر میشود. مسئولین احزاب حاکم بویژه رئیس “پارلمان” کردستان تلاش کردند با حربه دولت “خودی” ما “منتخب” خود “ملت” هستیم، سدهای عرق ملی را بکار گرفتند، که مانع ادامه تظاهرات و اعتراضات شوند. این روشهای ناکام شد. حمله به تظاهر کنندگان کار ساز نبود مردم با نیروی بیشتری به خیابانها آمده و شیوه های مختلفی را برای ابراز اعتراضات خود بکار گرفتند . مردم معترض و نمایندگان آنها در میدان سرای آزادی اعلام نمودند که اگر به خواستهایشان جواب داده نشود شیوه مبارزه را از اعتراض خیابانی به اعتصاب سراسری تغیر خواهند داد، ناچارا رهبران هر دو حزب (حزب دموکرات و اتحادیه میهنی) روز پنجشنبه ۳ مارس بعد از جلسه مشترکشان مسعود بارزانی در تلویزیون ظاهر شد او بعد از اشک تمساح ریختن و قسم خورد به وفادرایش با خواست تظاهر کنندگان برای معالجه اساسی این وضعیت از پارلمان خواست که اقدام برای برگزاری انتخابات پیش از موعود را بررسی کنند. و دررابطه با خواست مردم برای بیرون رفتن میلشیای احزاب از شهرها ، (خواست ما حزب مسلح نمی خواهیم، مسله بیکاری و گرانی ، فساد اداری) مسعود بارزانی بشکل مرموز و با رمز و رموز ویژه احزاب عشیره ای از جمله اینکه ما به معالجه ای اساسی نیازمندیم بسنده کرد و در واقع هیچ وعده ای و اقدامی را در دستور نگذاشت . مردم و جوانان معترض از میدان (سرا) آزادی با رد این سخنان اعلام نمودند که از ۵ مارس اعتصاب عمومی خود را شروع خواهند کرد. در این روز در تعداد قابل توجهی از شهر و شهرکهای کردستان مردم بابست نشستن و اعتصاب عمومیشان کل فعالیتهای اجتماعی را متوقف نمودند. نیروه های احزاب ملیشیا با حمله شبانه به چادرهای اعتصابیون در سرای آزادی سلیمانیه و اذیت وآزار و دستگیر تعدادی از تظاهر کنندگان به مقابله با این اعتراضات برخواسته اند. در تمام شهرهای که اعتصاب عمومی اعلام شده اینها با حمله به محل استقرار و تجمعات مردم و جوانان اعتصابی تلاش در برهم زدن تظاهراتها را داشته اند اما علیرغم این اقدامات مردم کماکان به اعتصاب خود ادامه داه اند. علیرغم فشارهای نظامی و پروپاگاند و شوهای تلویزیونی و برای ممانعت در اعتصاب عمومی، مردم و جوانان اینبار با روحیه تعرضی تر و آماده تر در میدان آزادی حضور یافتند.
شروع اعتصاب عمومی و بیان خواستهای مردم مبنی بر حزب مسلح نمی خواهیم، فساد اداری را پایان دهید، مسببین تیراندازی بسوی تظاهر کنندگان باید فورا محاکمه شوند، خواستهای است که مردم بر آنها پافشاری می کنند.
این مبارزات کدام مسیر را خواهد پیمود! و مردم تا چه اندازه خواهند توانست به خواستهای خود برسند، موانع و سدهایی که در مسیر روبه پیش کارگران، مردم و جوانان که برای خلاصی از فقر و بیکاری و برای مبارزه با فساد که کل جامعه را در چنگ مافیای اقتصادی و مالی بلعیده بمیدان آمده اند، کم نیستند. مردم و بویژه جوانان به اسطوره دولت “خودی” سم و زهر ناسیونالیسم را دور زده اند. به این اسطوره “ملی” میروند پایان دهند، طی کردن این سیکل و پایان این توهمات در بخش عمده ای از اقشار جامعه و جوانان عبور از مانع و سدی بود که میتواند در تغییر تناسب قوا و کشمکش های آتی موثر و قابل اتکا باشد.
اما از ابتدای این اعتراضات تلاش برای به سازش کشاندن آن از جانب بخشی از جریانات اپوزیسیون با پافشاری مردم در ادامه این اعتراضات و گسترش آن به شهرهای دیگر این روند را ناکام گذاشت. لیست تغیر ( گوران ) که یکی از جریانات اپوزیسیون است در روز اول اعتراضات بدنبال حمله میلیشای این احزاب به مردم که منجر به کشته شدن ۲ نفر از جوانان تظاهر کننده گردید، تحت عنوان” مخالفت با خشونت” عملا از تظاهر کنندگان فاصله گرفت ، با تداوم این تظاهراتها و پیوستن دانشگاه ها و بخش بیشتری از مردم به تظاهر کنندگان مجددا میدیاشان را در انعکاس این اعتراضات بکار انداختند. با گسترش این اعتراضات پای مذاکره دوجانبه با اتحادیه میهنی رفتند و تحت عنوان ” له یکگیشتن”( همدیگر را درک کردن ) مذاکرات خود را توجیه نمودند. سیل اعتراضات برای پایان دادن به فقر و بیکاری “مذاکرات درک متقابل” را به حاشیه راند. مردم با تداوم اعتراضاتشان اجازه به چنین دسیسه های برای خفه کردن اعتراضشان نداده و اعتراضات ادامه پیدا نمود. اگر بیم و مخاطره ای این حرکات اعتراضی مردم را تهدید کند، خارج از حضور جریان گوران که خود بر طرح و عملی کردن خواست و مطالبات رادیکال ممانعت ایجاد میکند، حضور جریانات اسلامی و تلاششان با نمازهای دسته جمعی در میدان آزادی برای اسلامی جلوه دادن این اعتراضات است. تا کنون مردم تظاهر کننده دررابطه با این دو مخاطر که با تداوم اعتراضاتشان و گسترش آن به دیگر شهرها و چه با بیان روشن مطالباتشان توانسته اند جلو این توطئه ها را بگیرند.
روند این اوضاع هر مسیر را طی کند تا کنون مردم چند دستاورد بزرگ را تثبیت نموده اند که قابل بازگشت نیست.
اولا توهم به سابقه فعالیت مسلحانه و گذشته این احزاب در رابطه با حکومت بعث دیگر پایان عمر خود را پیموده. مردم با چشمان خود دیدند که احزاب ناسیونالیست آنجا که به قدرت برسند همان روش و شیوه مقابله با خواست مردم را دارند که پدارن سلفشان تا کنون در قدرت از خود نشان دادند . نشان دادند هر جا منافعشان به خطر بیفتد چگونه با همان ابزارها به جان مرد خواهند افتاد.
دوما ان تقدس نیروهای مسلح این احزاب بعنوان ” ناجیان ملت” پایان یافت خواست حزب مسلح نمی خواهیم و نیروهای مسلحتان را از شهر ها خارج کنید پایان این تقدس بود.
این احزاب بیست سال است که یا با جنگ داخلیشان مردم زحمتکش را خانه خراب نمودند و یا اکنون در سایه آشتیشان و ایجاد حکومت کارتونیشان دارند هر روز زندگی را بر مردم تنگ تر می کنند . و هرزچندگاهی که در معاملاتشان با سران عشیره در عراق بر سر تقسیم دارائیهای این کشور اختلاف پیدا می کنند با علم کردن جنایات رژیم بعث می خواهند مردم را مسخ و به نیروی خود تبدیل کنند. بیست سال از این تاریخ می گذرد در این بیست سال نسلی به دنیا پا نهاده که مقروض به این تاریخ نیست نسلی که چشم در دنیای اینفورماتیک باز نموده و به یمن این امکانات مطالبه و خواست خود را دارد. بیست سالی که قصرها و کاخهای این خود گمارد با نام محله های فرعون آباد و… نام گرفته بیست سالی که بخش وسیعی از این نسل جوان تحصیلات خود را به پایان رساند ه خواهان کار ، رفاه هستند.
از سوی دیگر انقلاب و خیزش توده ای در مصر و تونس طلیعه عدالت خواهی ایستادگی در مقابل رژیمهای دیکتاتوری و باور به قدرت و توان توده ها در ایجاد تغیرات بنیادی را در همه جا پخش نموده .
تاثیرات عظیم خیزش توده ای و سنت و مطالبه و خواست نیروی فعال جوانان و تاثیرات دنیای اینفورماتیک بر این تحولات چهر جهان را طوری عوض نمود که هر روز ما شاهد گسترش این اعتراضات به کشورههای دیگری در منطقه هستیم . دیکتاتورهایی که بیش از ۳۰ تا ۴۰ سال بر کشور حکمروائی نموده را می بینیم که ظرف چند روز کل سیستم و بساط حاکمیتشان به لرزه در می آید. به مثابه برنامه های موزیک (ایدول) هر هفته شاهد خاموش شدن چراغ بخت یکی از این دیکتاتورها هستیم. همگی به صف شده و با مطالبات مردم “همسوئی” می کنند “سخاوت” به خرج داده و مطالباتی را می پذیرند . از طرف دیگر تودههای مرومی را که عزم جزم کرده در خیابانها شعار ساقط کردن این نظامها را سر می دهند. در یک مقیاس با هجومی که در سالهای نود بورژوازی و بازار آزاد و نظم نوینشان به بشریت آورد تا بگویند که عدالت خواهی دورانش پایان یافته ، انقلاب دیگر خشونت است، مردم فقط با جنبشهای رنگین کمان و در پرتو بازار آزاد به رفاه و خوشبختی میرسند، این خیزشها و انقلابات پایان بر این دوره را به نمایش گذاشت تئوریسینها و ایدلوگهای این مکاتب بازارشان بسته و فعلا به بر حق بودن اعتراضات مردم و انقلابشان قسم می خورند.
این تحولات تمامی کشورههای خاورمیانه و شمال افریقا را در برگرفته و عراق و کردستان عراق از این قائد مستثا نیست.
و بالاخره یک نکته مهم که باید جوانان و مردم در کردستان عراق در این تحولات در نظر بگیرند، این است که این جامعه، جامعه ای تحزب یافته است گرایشات مختلف اجتماعی در شکل و شمایل احزاب و جریانات مختلف شکل گرفته، برنامه ، اهداف آنها بر مردم روشن است. تجربه بیست سال گذشته نیز همگی جریانات پزسیون و اپوزیسیون را محک داده است. بخش از جریانات اپوزیسیون از اسلامیها تا جریان (گوران) تغیر در بیست سال گذشته بخشی از حاکمیت بوده اند اینها همان موقع که نمایندگان واقعی مردم در شوراها تلاش نمودند که حاکمیت توده ای را اعمال نمایند با نیروهای مسلح خود در مقابل خواست و اراده شما مردم ایستادند و پایه های چنین نیروهای میلشیای مسلحی را بر زندگی مردم و جامعه اعمال نمودند.
خواست شما روشن است مقابله با فساد اداری و هر گونه تغیری با وجود احزاب تا دندان مسلح با سازمانهای مخوف امنیتی و مسلحشان ممکن نیست . حزب مسلح نمی خواهیم ، نیروی میلیشایتان را از زندگی روزانه مان بیرون ببرید یکی از خواستهای واقعی است که گامی شما را برای تلاش در جهت اعمال ارادتان تضمین می کند.
بدون شک بخش عمده ای از خواستهای شما در بیانیه ۴ مارس حزب کمونیست کارگری کردستان بیان شده است. تقویت و بالا بردن پرچم این خواستها در تقویت بخشیدن به رادیکالیسم و مطالبات جامعه کمک میکند.
اسد نودینیان
مارس ۲۰۱۱