از دیروز ۵ماه مارس اعتصاب و تحصن در میدان آزادی شهر سلیمانیه سازماندهی شده است. از تریبون این میدان خواست و مطالبات قیام کنندگان مردم شهرهای کردستان بویژه مردم و جوانان سلیمانیه هدایت و سازماندهی میشود. وظیفه هر انسان آزادیخواه و برابری طلبی است که از این اعتراضات حمایت کند.
کردستان عراق امروز بیش از هر دوره ای دستخوش تحولات جدی است. اگر در دو دهه گذشته این احزاب حاکم و ناسیونالیست بودند که صدای هر نوع مطالبه، خواست و آزادیخواهی را تحت عنوان “خودی” و با پوشش ملی گرایی سرکوب میکردند، امروز پرچم چپ و صدای آزادیخواهی است که در میدانهای مرکزی شهرها و در سلیمانیه در میدان آزادی به اهتزاز درآمده است. این صدا هنوز از قدرت و توان بالایی برخوردار نیست، به میدیا و رسانه های ماکرو از تی فاو محروم است. اما به قدرت رادیکال و مطالبات آزادیخواهانه که جامعه و مردم و جوانان را به خیابانها کشانده است، متکی است. و کم نیستند جریاناتی که از درون احزاب حاکم و ناسیونالیست با پرچم “تغییر” و برای حل بحران کنونی(فقر و فلاکت و فساد)، میخواهند به نفع بالابردن سهم و کرسی های خود در پارلمان موانع جدی برای تحقق خواست و مطالبات رادیکال مردم و جوانان ایجاد کنند. راه دشوار و سختی در مسیر حرکت رادیکال و بجلو مردم و جوانان که خواهان آزادی و پایان دادن به حاکمیت احزاب ناسیونالیست حاکم هستند، وجود دارد. یکی از پیش شرط های هموار کردن بخشی از این دشواریها حمایت و پشتیبانی از احزاب و سازمانهای چپ و کمونیستی است که شفاف و با اراده انقلابی میخواهند قدرت قیام کنندگان را برای رسیدن به خواست و مطالباتشان هدایت و رهبری کنند. حمایت از حزب کمونیست کارگری کردستان و چپ و سازمانهای کمونیستی در کردستان عراق از هر دوره ای ضرورت دارد.
درست بیست سال قبل در ماه مارس سال ١٩٩١ اعتراض مردم شهرهای کردستان علیه دیکتاتوری رژیم بعث عراق و صدام حسین جنایتکار شروع شد. مردم و جوانان علیه دیکتاتوری صدام حسین قیام کردند، مشقات و مصائب قیام را بجان خریدیند، برایش خون ریختند، صدها نفر جانباختند و میلیونها نفر از مردم شهرها آواره شدند. مردم کردستان عراق برای آزادی و برای خلاصی از میلیشیای نظامی و قدرت سرکوبگر استخبارات و مخابرات قیام کردند.
اما، در سال ١٩٩١ سرنوشت مردم و جوانان در کردستان عراق و کل منطقه خاورمیانه همزمان بود با حمله مشترک امریکا و ائتلاف غرب برای اعاده قدر قدرتی و بر قراری آنچه آنها “نظم نوین جهانی” مینامیدند. طلوع خونین نظم نوین جهانی در منطقه خاورمیانه و عراق سایه خونین و شوم را بر خواست و مطالبات انسانی مردم و جوانان برای آزادی و خلاصی از سرکوب نظامی و دیکتاتوری، افکند. سازمان و سیستم و احزابی را تولید کرد که بیش از بیست سال است جنگ قومی ـ مذهبی را در عراق پیش برده اند ناسیونالیسم و احزاب قومی ـ مذهبی در زندگی مردم و جامعه شریک شدند. غارت و چپاول زندگی مردم جای خواست و مطالبات رهایی بخش مردم و جوانان را گرفت.. فاصله طبقاتی جامعه طبقات دارا با سرمایه های فرعونی و اندوخته های مالی میلیاردی در بانکها و بهم زدن ثروت و دارایی در کشورهای مختلف، با کارگران، مردم و جوانان بیشتر و بیشتر شد. شهروندان میلیونی عراق و کردستان عراق در بیست سال گذشته قربانیان طلوع خونین نظم نوین جهانی بسرکردگی و قدر قدرتی امریکا و غرب شدند. ناسیونالیسم و قوم پرستی و فعال شدن اسلام سیاسی و تروریسم اسلامی ـ مذهبی نتیجه ایندوره است.
این تراژدی سیاسی و بقدرت رسیدن احزاب ناسیونالیست و قوم پرست دست نشانده نظم نوین جهانی(حزب دمکرات کردستان عراق و اتحادیه میهنی) اگر نتیجه و از مصائب خونین و بفلاکتبار کشاندن زندگی و جان و مال کارگران، مردم و جوانان در کردستان بود، خود نیز نتیجه و از درد و رنجی است که کارگران، جوانان و مردم در شهرهای کردستان امروز بعد از سپری کردن بیست سال بار سنگین فقر و فلاکت و بیکاری و سرکوب میروند با پرداختن هزینه ای سنگین انسانی جبران کنند. کارگران، مردم و جوانان از وجود حزب سیاسی که قدرت قیام و به پیروزی رساندن خواست و مطالبات و امیال و آرزوهای قیام کنندگان را به تحقق برساند، از تشکل و سازمانیابی از بیداری سیاسی و از قدرت قیام توده ای محروم بودند.
سال ٢٠١١، اما با پیش درآمد قیام و پیروزی میلیونی قیام کنندگان در کل خاورمیانه، در شمال افریقا و جهان عرب، در تونس و مصر با ادامه قیام در یمن، لیبی، اردن، عربستان سعودی، عمان، سوریه، ایران و عراق بیداری سیاسی ـ طبقاتی را در میان نزدیک به دو میلیارد انسان حق طلب و آزادیخواه دمیده است. آتش نارضایتی و قیام برای نان و علیه فقر و بیکاری و علیه فساد اندام و سیستم بورژوازی را بلرزه انداخته است. متفکرین و اطاقهای فکری بورژوازی ریز و درشت در فکر چاره برای خلاصی از سرایت این آتشفشان عظیمی هستند که میرود جغرافیای منظقه و موقعیت جامعه را به نفع انسان و زندگی بهتر حل کند.
سال ٢٠١١ سال پیشروی انسانیت و سال قدرت قیام و قیام کنندگان علیه سرمایه و بورژواها است. سال تعرض و مبارزه رادیکال علیه دولت و نظامهای حاکم سرمایه است. سال حمله و به انزوا کشاندن قوم پرستی و اسلام سیاسی است. سال قدرت انسان و قیام و مبارزه رادیکال و شروع بالا بردن مطالبات و پرچم کارگر برای از میان بردن کارمزدی و تحقق جامعه ای سوسیالیستی بدور از استثمار و کارمزدی است.
نسان نودینیان
مارس ٢٠١١