۸ مارس امسال با سالهای گذشته تفاوت ویژه‌ای دارد، زیرا که دنیا نظاره‌گر بیداری و به پا خواستن ستم دیدگان خاورمیانه و ممالک عربی شمال افریقا است. حضور زنان در این خیزشهای عظیم توده‌ای یکی از ویژگیهای این جنبشها است.
زنان مبارز، مردان آزادیخواه، زمان آن رسیده که با تمام قدرت فریاد برآوریم دیگربس است.
 فریاد بر آوریم بر علیه ظلم و بیعدالتی اجتماعی و تحمل گرسنگی، کشتن به نام ناموس، تحقیر، تحمل درد ناشی از کتک خوردن بر بدنمان، وادار کردنمان به خود سوزی، شکنجه روحی، زندانی کردنمان در کنج خانه تحت نام وظایف مادری، درمقنعه وچادر سیاه و برقع پیچاندنمان “مبادا حضرات عالی، مردان مجتهد، رفتن به بهشتشان را از دست بدهند” ناقص کردنمان تحت نام سنت ودین، نیمه‌ی انسان به حساب آوردنمان در رابطه با موارد ارث و شهادت، جدا کردنمان از فردندانمان که از گوشت و خون ما تغذیه کرده و به دنیا آمده‌اند، روانه کردنمان به بازارهای فروش سکس مردان پولدار، تعیین همسر وشریک زندگی بدون رضایت ما و به فرمان سرپرست خانواده، معتاد کردنمان«تا هوش و حواس وخلاقیتمان را از ما بگیرید مبادا فکر کنیم چه بلاهایی روزانه بر سر ما و هم جنسانمان در کشورمان و در سراسر دنیا میاورند».
امروز به یمن مبارزات زنان در ایران که با وجود تمام  بی حقوقی‌ها وستمی که سیستم مردسالاری وحکومت دینی اعمال میکند و بعضا در بالا ذکرشد، جنبش علیه بی عدالتی جنسی حضور فعال در جامعه دارد.
در تضاهراتهای اخیر زنان نشان دادند با وجود محدودیتهای فیزیکی و حتی پوششی پا به پای مردان معترض به خیابانها ریختند و حماسه آفریدند.
امسال جنبشی درکشورهای خاورمیانه بر پا شده که خوشبختانه حضور زنان در آن چشمگیر است. این بر خلاف تصور رایج در مورد زنان کشورهای عربی میباشد. به نظر من ضروریست زنان کشورهای منطقه که امروز برای خواست‌های خود به پا خواسته‌اندتجارب و اندوخته‌های مبارزات زنان در دیگر کشورها و بخصوص‌ ایران را برای جلوگیری از تکرار اشتباهات در نظر بگیرند. سرنگونی دیکتاتورها قدم اول است نهایتا باید برای آزادی و استقرار سوسیالیسم مبارزه کرد. ریشه ظلم را باید خشکاند وگر نه شاخ وبرگ آن دوباره سبز میشود. اتحاد و همبستگی زنان ضامن موفقیت آنها است. در این رابطه ایجاد تشکل مناسب با وضعیت فعلی تنها راه حل است. آگاه شدن زنان به موقعیت کنونی خودشان و تلاش برای تغییر وضع موجود تنها راه رسیدن به رهایی است. باید تأکید نمود که تنها از راه شکل گیری و جایگزینی آلترناتیوی آزادیخواه و عدالت طلب است که منافع محرومان و از جمله حقوق زنان نیز تأمین خواهد شد.
ما قادر هستیم برای کسب حقوق انسانیمان ارتجاع مذهبی و  نظام سرمایه داری مرد سالار را سرنگون کنیم و به کمک مردان مبارزتخت و بارگاه آنان را برچینیم.
صاحبان سرمایه و زور وقدرت خوب میدانند که نقش ما زنان در تولید، و همینطور در بازتولید نیروی کار تعیین کننده است، به همین دلیل از وحدت زنان واهمه دارند. فعالین‌شان را به زندان میبرند، در کهریزکها به آنان تجاوز میکنند تا شخصیت و اراده آنها را خرد کنند. پدران، همسران و برادران را از بی ناموس شدن می‌ترسانند، به این امید که آنها از ترس بی ناموس شدن مانع فعالیت آنان گردند.
رژیم مذهبی با مشروعیت بخشیدن به قانون تعدد زوجات همچنین در عمل میخواهد زنان را در مقابل هم قرار دهد؛ تا همیار و همراه همدیگر نباشند. باید برعلیه این نوع قوانین قرون وسطایی وارتجاعی و ضد انسانی به مبارزه ای بی وقفه ادامه داد.
وحدت و همبستگی زنان مبارز و بمیدان آوردن توده میلیونی زنان حول خواست آزادی و یکسانی زن و مرد، ایجاد تشکلهای مستقل زنان، جدایی دین از دولت ، لغوکلیه قوانین زن ستیز  از جمله: لغوحجاب اجباری، لغو قانون چند همسری، آزادی انتخاب همسر، حق طلاق برای زنان بدون هیچ قید و شرط، حق سرپرستی فرزندان به مادر، و . . . جزو خواست های اولیه زنان ایران است.
زنده باد ۸ مارس
زنده باد آزادی
 زنده باد سوسیالیسم
۲ مارس ۲۰۱۱