مرواریده غلطان        
اشک ها هم چون
                   مرواریده غلطان
                                     بر گونه اش روان شد
قلب ها از دیدنش
                    چنان در هم فشرده شد
                                          که نفس در سینه جا ماند
ومغز لحظه ای همه چیز را
                                فراموش کرد
                                             چشم ها دیگر پلک نمی زند
وزبان از حرکت باز ایستاد
                                 لب ها بر روی هم خشگ شدن
ودست ها بر روی میز ثابت
 نور رفت
         وغم وسیاهی
                      برتمام فضا حاکم شد
کسی حرکت نمی کرد
                       فقط
                          صدای گوینده تلویزیون
                                                   خبر فاجعه را تکرار می کرد
همه در جا خشگ شدن
                        لحظه ها به کندی می گشت
تنها راه چاره
              به عقب بردن زمان بود
تا مرواریدها را
              دو باره
                     به صدف چشمانش باز گردانیم
تا آن خاطره ناگوار
                     از حافظه تاریخ پاک شود
واو را دوباره خندان وشاد ببینیم.
 
۲۰۱۱٫۱٫۳   اکبریگانه