مقدمه:

ماجرای اعتراضات مردم آمریکا در حال عبور از این ایالت و توسعه به تمامی ایالتهای آمریکاست(۱). این قابل پیش بینی بود.(۲و۳)

زندگی مردم آمریکا بیشتر از همیشه تحت فشار است و طبقه کارگر و مزدبگیر در جامعه آمریکا همچنان زیر بار فشار بی سابقه اقتصادی ناشی از کلاپس اقتصادی سالهای اخیر دارد کارش را از دست می دهد، خانه اش را و خدمات بهداشتی و آموزشیش را و آینده اش را.

راست به این مرحله هم قانع نیست و برای برگرداندن “رونق اقتصادی به آمریکا” یک راه بیشتر ندارد و آن پائین کشیدن سطح حقوق در آمریکاست. اقتصاد آمریکا اگر نتوانسته از بحران مزمن سالهای اخیر بیرون بیاید دلیلش همینست که برای بازگرداندن “رونق” به تعریف سرمایه داری که عبارتست از بالا رفتن نرخ سود، و “اقتصادی شدن سرمایه گزاری” باید هرچه ممکنست نرخ استثمار را بالا برد و تنها راه بالا بردن نرخ استثمار هم اینست که سطح حقوقها پائین بیاید. اینست که در صحنه جهانی و طبعا آمریکا پروژه واحدی دست اندرکار است که یک سرش پائین کشیدن قیمت نیروی کار باشد و یک سرش کاهش خدمات دولتی به مردم که اسمش را گذاشته اند “سوبسید”. همه ماجرا پشت همه امواج سونامی انقلابی از خاورمیانه بگیر تا همین آمریکا سر این فرمول ساده ایست که همه مدیای حاکم تلاش دارند پنهان نگه دارند هرچند که نمی توانند و در گوشه و کنار تازگیها به زبان هم می آورند!

ببینیم در همین چند روز گذشته داستان عروج اعتراضات مردم آمریکا به کجا کشیده:

توسعه جنگ طبقاتی به ۵۰ ایلات آمریکا:

جنگ طبقاتی در آمریکا از ویسکانسین در حال گسترش به سایر ایالتهاست. دیگر مسئله فقط مبارزه راستگرایان با اتحادیه های کارکنان بخش دولتی نیست. جمهوریخواهان و هواداران حزب تازه تاسیس “چائی” در حال تهاجم همه جانبه به اتحادیه های ویسکانسین هستند و نشان می دهند که ویسکانسین اولین و نه آخرین نقطه تهاجم آنها به جنبش اتحادیه ای است. جمهوریخواهان در تبلیغاتشان رسما اعلام کرده اند که هدفشان از تهاجم به اتحادیه ها خالی کردن پشتوانه مالی حزب مخالف یعنی دموکرات است اما ماجرا از این بسیار عمیق تر است. کلیت نظام سرمایه داری از نقطه ویسکانسین دست به تهاجم بی سابقه ای زده برای بیرون زدن تنها سلاح طبقه کارگر یعنی اتحادیه ها از موازنه کار و سرمایه تا با خیال راحت سطح حقوقها را پائیت بیاورد و بهانه اش حالا “کسر بودجه دولتی” است.

نمایندگان دموکرات ایالت ویسکانسین همچنان در اختفا در ایالت همسایه یعنی ایلینویز زندگی می کنند و به فشارهای فرماندار و پلیس ویسکانسین بر علیه شان بهائی نداده اند. بر طبق قانون اساسی آمریکا برای تصویب هر قانون فقط اکثریت کافی نیست بلکه باید یک حد نسبی کمی پشت یک قانون رای بدهند تا قانون تصوین شود . این قانون در قانون اساسی آمریکا بنام قانون کوروم در بند اول قانون اساسی آمریکا قید شده و ابزاری است که اقلیت هم بتواند در شرایطی جلوی تصویب قوانین توسط اکثریت نسبی را بگیرد.

در تبلیغات نیروهای راست اینطور وانمود می شود که اعتراضات اتحادیه های کارکنانو دولتی در واقع بر علیه پرداخت کنندگان مالیات یعنی همه مردم است. این ابزاری تبلیغاتی و کثیف است برای شوراندن جامعه بر علیه اتحادیه های کارکنانو دولتی.

سازمان سراسری بنام “حرکت به پیش” که از دوران حکومت بوش در آمریکا شکل گرفت و متعلق به بخش چپ نیر.های هوادار حزب دموکرات است و در جریان مبارزات ضد جنگ و ضد سیاستهای بوش و کمپینهای حمایتی از اوباما نقش بسیار مهمی داشت، روز شنبه یعنی دیروز اعلام تظاهرات سراسری در دفاع از اتحادیه های کارگری ویسکانسین کرد و در ۵۰ ایالت آمریکا صدها هزار نفر از مردم در شهرهای مختلف آمریکا به خیابانها آمدند تا دفاع خود را از جنبش مردم ویسکانسین و اتحادیه های کارگری اعلام کنند. در مدیسون، پایتخت ویسکانسین دیروز مجددا ۷۰۰۰۰ نفر در مرکز ساختمان فرمانداری شهر گرد هم آمدند تا حمایت خود را از اتحادیه های کارگری اعلام کنند. این صحنه های شور انگیز در تاریخ سی ساله اخیر آمریکا بی نظیر توصیف شده. یک پرستار که از ایالت مینسوتا برای حمایت از اتحادیه ها به ویسکانسین آمده بود در مصاحبه با خبرنگاران گفت:: ” هدف راستگرایان نابود کردن اتحادیه هاست. عامل مشکلات مردم راستگرایان هستند و می خواهند تقصیر را بیندازند به گردن کارگران و کارکنانی که خودشان بیشترین ضربه را در طی سالهای گذشته خورده اند.”

مردم در سراسر آمریکا فریاد برآوردند که فرماندار ایالت ویسکانسین یعنی اسکات واکر باید از کار برکنار شود و تا احقاق حق اتحادیه ها در خیابانها خواهند ماند. گفته شده که طرح اسکات واکر توسط شورای ویسکانسین تصویب شده و هنوز منتظر تصویب در مجلس ویسکانسین است. این طرح نه تنها جلوی قرارداد جمعی اتحادیه های دولتی را می گیرد بلکه کارکنان دولتی بجز پلیس و آتشنشانی را موظف می کند که بخشی از بیمه بهداشتی خود را از جیب خود بپردازند.

روز ۱۶ مارس ، تاریخ نهائی است برای تصویب یا عدم تصویب این قانون در ایالت ویسکانسین و تمامی نگاهها در آمریکا به ویسکانسین متمرکز شده است. فرماندار ایالت ویسکانسین و نیروهای راست حکومتی همچنان کسر بودجه ۱۳۷ میلیون دلاری دولت محلی را که تا سال ۲۰۱۳ به ۳٫۶ بیلیون دلار تخمین زده می شود به گردن اتحادیه ها و مردم می اندازند.

ماجرا به کجا خواهد کشید؟

از همان اول که ماجرا شروع شد می شود حدس زد که به این راحتی تمام نخواهد شد. هر چه زمان می گذرد ترکهای موجود بین جناح بندیهای سیاسی گسترش می یابد. دموکراتهای چپ از همین الان به جنب و جوش افتاده اند و اینطور فهمیده اند که هدف یورش راست متوجه ساختار سیاسی آنهاست. البته ظاهر قضیه ممکنست اینطور جلوه کند. معمولا جنبشها که شروع می شوند در بالائیها این توهم را بوجود می آورند که “طرفدار جناح مخالف چپ تر” هستند. این شاید قانون اول انقلابها در فاز شروع باشد که بخش توسری خورده تر حاکمیت فکر می کند و مردم هم شاید فکر کنند که ماجرا جنگ بین دموکرات و جمهوریخواه است. اما زمان که بگذرد این داستان رادیکالیزه تر خواهد شد. ظرف سیاسی موجود در آمریکا خیلی وقت است که توان پاسخگوئی به معضلات مردم را مدارد. جنبش دفاع از اتحادیه های کارگری ممکنست نقطه شروع بزرگترین جنگ طبقاتی در آمریکا باشد.

زنده باد مبارزه طبقه کارگر آمریکا برای زندگی بهتر برای همه!

منابع بیشتر:

(۱)گسترش تظاهرات حمایتی از معترضین ویسکانسین به ۵۰ ایالت آمریکا

http://www.cbsnews.com/stories/2011/02/26/earlyshow/saturday/main20036739.shtml

http://www.cnn.com/2011/POLITICS/02/26/wisconsin.budget.bill/index.html

http://news.blogs.cnn.com/2011/02/26/rallies-in-50-states-support-wisconsin-protesters/

http://beingmiddleclass.org/showthread.php?2601-Rallies-in-50-states-support-Wisconsin-protesters

(۲)سعید صالحی نیا: از انقلاب در مصر تا اعتصابات وسیع در ایالت ویسکانسین آمریکا!

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/5946-1389-11-29-10-25-36.html

(۳)سعید صالحی نیا: ویسکانسین پرده دوم!

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/5998-b.html