مقدمه:
اعتراضات مردم و طبقه کارگر در ایالت ویسکانسین آمریکا وارد هفته دوم خود شد. تجمع اعتراضی کارگران و کارکنان اتحادیه ها در مرکز شهر مدیسون به ۷۰۰۰۰ نفر رسید و بنا به گزارشات، جنبش اعتراضی دفاع از اتحادیه ها به دو ایالت مجاور یعنی اوهایو و ایندیانا هم کشیده شد.
رسانه ها اعلام کرده اند که این جنبش می رود تا به بزرگترین جنبش اتحادیه های تاریخ معاصر آمریکا تبدیل شود. ماجرا از آنجا شروع شد که فرماندار دست راستی ایالت ویسکانسین به بهانه کسر بودجه (۱۳۷ میلیون دلار) طرحی را به مجلس ایلتی فرستاده که طبق آن حق بستن قرارداد جمعی از اتحادیه های کارکنان دولتی گرفته شود. او و هواداران نظام سرمایه داری دارند یک بار دیگر “کسر بودجه” را بهانه ای می کنند برای کوبیدن و پس زدن طبقه کارگر و زحمتکشان که تنها سلاحشان در مبارزه در حال حاضر همین اتحادیه هاست.
هفته پیش شاهد بودیم که معلمان اعتصاب را شروع کردند و گرد همائی ها در ساختمان دولتی شهر مدیسون آغاز گردید. دیری نپائید که هزاران کارگر، دانشجو، محصل دبیرستان و کارکنان بخشهای مختلف از جمله آتشنشانی به جمع اعتصاب کنندگان پیوستند.
دور بعد شاهد حضور پزشکان مترقی و متعهدی بودیم که با لباسهای سفید پزشکی در محل حاضر شدند و برای حمایت از حقوق اعتصاب کنندگان مشغول پر کردن گواهینامه برای مرخصی شدند. لحظه های بسیار با شکوهی که چشمها را خیره کرد و برق شادی و امید را در دلها نشاند. در پلاکاردها مردم اعلام می کردند که از مردم مصر در پیگیری مبارزاتشان الهام می گیرند.
صحنه های بعدی این بود که روشن شد در دو ایالت همسایه ویسکانسین هزاران عضو اتحادیه های کارگری در مقابل مراکز دولتی جمع شدند و عین خواستهای کارگران ویسکانسین را در مقابل حاکمان قرار دادند.
(۱) بن بست سیاسی در ایالت ویسکانسین اولین نتیجه مبارزات کارگری
اوضاع سیاسی در ویسکانسین کاملا به هم ریخته و صحنه جنگ طبقاتی بسیار عریانتر در مقابل افکار عمومی قرار گرفته. هواداران گردن کلفت و سرمایه دار فرماندار اسکات واکر از سایر ایالتها دارند بدورش جمع می شوند. در آمریکا ۲۹ ایلت توسط فرمانداران جمهوریخواه مدیریت می شود و اگر فرماندار ایالت ویسکانسین بتواند میخش را بکوبد و نیش اتحادیه های کارگری دولتی را بکشد، دیگران هم همین قانون را به مجلسهاشان خواهند برد. لذا از جهت تبلیغاتی جنگ سنگینی از سوی جناح راست برای منزوی کردن اتحادیه ها شروع شده که هدفش اینست که اتحادیه ها را عامل بالا بودن سطح حقوق و لذا کسر بودجه دولت وانمود کنند.
در مدیا اعلام می کنند که عضو اتحادیه ها بطور متوسط دو برابر یک کارگر غیر عضو حقوق دارد (۱۴ دلار در ساعت در مقابل ۷ دلار در ساعت) لذا چازه کسر بودجه اینست که سلاح کارگران عضو اتحادیه گرفته شود تا حقوق کارگران را بتوانند با خیال راحت پائین بکشند! اینست اصل ماجرا.
اعضای حزب دموکرات مجلس ویسکانسین که ۱۴ نفر هستند برای شکستن رای لازمه برای تصویب این قانون ارتجاعی از ایالت به ایالت ایلی نویز گریخته اند و اگر تا همین جمعه اینها را نتوانند برگردانند، طرح جناب واکر روی دستش می ماند.
جناب واکر اعلام کرده در صورت عدم تصویب طرح او ۱۵۰۰ نفر از کارکنان بخش دولتی بلافاصله شغلهاشانرا از دست می دهند. از سوی دیگر برای برگرداندن نمایندگان دموکرات مجلس پلیسها را روانه خانه هاشان کرده اند و قانون وضع کرده اند که حقوق نمایندگان فراری را قطع کنند!
این صحنه بن بستی است که در حال حاضر در سیاست در ایالت ویسکانسین حاکم شده و هیچکس راه بیرون رفت را نمی تواند پیدا کند!
(۲) گسترده ترین و زیباترین حرکت اعتراضی کارگری در حال شکل گیری است!
از سوی دیگر، فراخوان اعتصاب عمومی فدراسیون اتحادیه های کارگری ویسکانسین که نزدیک ۴۵۰۰۰ عضو دارد و ۱۰۰ اتحادیه را زیر پوشش دارد ، صحنه مبارزه طبقاتی را تغییر داد. اتحادیه های کارگری بخش خصوصی در این ایالت و اتحادیه های کارگری ایالتهای اوهایو و ایندیانا و ایلی نویز تا کنون از ایت اعتراضات پشتیبانی کرده اند. پشتیبانی دانشجویان دانشگاه میلواکی-ویسکانسین و پیوستن آنها به جمع اعتراضی و پخش ۳۰۰۰۰ قطعه پتزا از طرف مردم شهر مدیسون به میان تظاهر کنندگان از صحنه های بسیار دیدنی و فراموش نشدنی این چند روزه است.
مطبوعات آمریکا بتدریج دارند از “بی سابقه ترین اعتراضات کارگری تاریخ معاصر آمریکا” صحبت می کنند. گزارشها تا همینجا تایید می کند که مردم و طبقه کارگر نمی خواهند از خواستشان که حمایت از اتحادیه ها بمنظور حفظ سطح دستمزد است عقب بنشینند و خودشانرا دارند برای توسعه اعتصابات آماده می کنند.
از همین الان اعلام کرده اند که تا عقب نشستن کامل اسکات واکر به خانه هاشان بر نخواند گشت.
(۳) پرده بعدی؟
تا همینجا و در هفته دوم اعتراضات کارگری ویسکانسین می توان تغییری را در موازنه قدرت بین جامعه به گوشه کشیده آمریکا و خصوصا بخش حقوق بگیر و نظام حاکم مشاهده کرد.
طبقه کارگر آمریکا که زمانی حدود سه دهه پیش نزدیک به ۳۰ در صدش در اتحادیه ها متمرکز بود در پس دوران ریگانیزم و عروج نتوکانها مرتب سنگرهایش را ترک کرد و عقب نشست و در حال حاضر نزدیک به ۷ در صد از این طبقه در اتحادیه های عمدتا بی بو و خاصیتی جمع شده که توان جدی پیشبرد خواستهایش را ندارد.
رهبران سراسری اتحادیه ای که بخاطر اعتراضات اخیر به ویسکانسین سفر کرده اند مدعی هستند که دارند از “طبقه متوسط” دفاع می کنند تا “اقتصاد آمریکا بهتر بگردد و رونق اقتصادی بازگردد”! یعنی درکشان اینست که کارگر در جامعه آمریکا فقط ابزاری است برای چرخش نظام سرمایه داری و رونق بخشی به آن!
حالا فکرش را بکنید که در چنین زمینه تاریخی ،جنبش اعتراضی کارگری ویسکانسین عروج می کند و مثل سونامی نه تنها فعالین اتحادیه ای بلکه کل جامعه را بدور خودش جمع می کند. چشمها خیره می شوند و مدیای تحت کنترل تراستها هم بالاخره مجبور می شود سانسورش را شل کند و از “بزرگترین تحرک کارگری تاریخ معاصر” صحبت کند!
اینست که من فکر می کنم آن دوران جدیدی که یک سرش سونامی انقلابی خاورمیانه است و تغییر گفتمان جهانی که انقلاب را به مثابه پاسخ اصلی به مسئله فشار مداوم نظام سرمایه داری بر همه عرصه های زندگی ، دارد بیشتر و عریانتر در مقابل انسانها قرار می دهد.
به نظر نمی رسد این امواج اعتراضی را در آمریکا بشود براحتی خواباند. در دنیای جدیدی که مردم ایران و مصر و تونس و لیبی دارند خلق می کنند و مسئله انسان و تلاش برای بازگرداندن حق انسان برای آزادی و زندگی و برابری دارد به گفتمان مهم جهانی تبدیل می شود، جا و فضا برای راست و طبقه حاکمه برای تازیدن به زندگی دارد تنگتر می شود.
چیزی دارد در اعماق جامعه انسانی و در سطحی جهانی جابجا می شود. باید هر جا می توان به این موج زندگی و شادی به این کارنوال زندگی خواهان پیوست. هر جا که بشود و هر قدر که در توان داشته باشیم.
زنده باد مبارزه کارگران آمریکا برای شکستن نظم سرمایه داری و ساختن زندگی بهتر برای همه!
منابع دیگر:
سعید صالحی نیا: از انقلاب در مصر تا اعتصابات وسیع در ایالت ویسکانسین آمریکا!
http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/5946-1389-11-29-10-25-36.html
تازه ترین اخبار از اعتراضات کارگری ویسکانسین
http://motherjones.com/mojo/2011/02/whats-happening-wisconsin-explained
http://www.uvursu.com/2011/02/news-from-wisconsin-strikes.html
http://unemployed-friends.forumotion.com/t35-wisconsin-striking-workers-may-leave-the-state