این روزها ایران شاهد دور تازه ایی از مبارزات آزادیخواهانه و انقلابی مردم ایران علیه جمهوری اسلامی است. اشتباه است اگر فکر کنیم که این دور جدید مبارزات با فراخوان “شیفتگان دوران خمینی” آغاز شده است. خیر! کسی برای بازگشت به دوران “امام خمینی” به خیابانها نمی آید. منبع الهام این تحرکات جدید٬ انقلابات و خیزشهایی است که از تونس شروع شد و با مصر٬ یمن٬ لیبی٬ اردن و سایر کشورهای شمال افریقا و خاورمیانه ادامه یافت. مردم در این مناطق هر چه بیشتر به نیروی خود ایمان آورده اند و به خیابانها آمده اند تا حق و حقوق خود را از حلقوم ستمگران و استثمارگران و دیکتاتورها بیرون بکشند. می گویند دیکتاتورها باید بروند و حقوق مسلم آنها باید احقاق شود. اینکه این تحرکات انقلابی نهایتا به چه سرنوشتی دچار شوند موضوعی نیست که بخواهم در اینجا بدان بپردازم. آنچه که مهم است شرایط کاملا متفاوتی است که پس از این خیزشهای انقلابی با آن روبرو هستیم.
دولتهای سرمایه داری در غرب در حال حاضر از بی ثباتی سیاسی در این مناطق اظهار نگرانی می کنند. آنچه که آنها را نگران می کند در عوض به مردم در همه جا و بویژه در منطقه قوت قلب می دهد. دوره قدر قدرتی حکومتهای فاسد و مستبد مدافع سرمایه داری به پایان رسیده است. تونس به مصر قدرت می دهد و مصر و تونس به مردم ایران و اینچنین است که این خیزش ها به یکدیگر نیروی می بخشند و فضای سیاسی نوینی را می آفرینند. فضایی که محرومان با حضور میلیونی خود در خیابانها می خواهند حکم و اراده شان را به کرسی بنشانند.
این نسیم آزادیخواهی می تواند تما دنیا را بردارد و به یمن اینترنت و شبکه های اجتماعی و نیروی جوانی که استفاده از این ابزار را به خوبی می داند واقعا هم می تواند جهان گستر شود.
در ۲۵ بهمن و ۱ اسفند مردم ایران علیرغم همه سرکوبگری جمهوری اسلامی شجاعانه به خیابان ها آمدند و سر گندیده نظام یعنی سید علی را نشانه رفتند. سید علی باید برود و ولایتش به گور سپرده شود! رژیم ددمنش اسلامی ژاله٬ مختاری و نوری محمدی را به قتل رساند و صدها نفر را دستگیر کرد. اما این مردم قهرمان نه سر تسلیم دارند و نه سر سازش! می مانند تا اینبار تکلیف را با این رژیم جنایتکار مذهبی یکسره کنند. اینجا دیگر حتی بحث بر ” انتخابات” و “رای من را پس بده” نیست٬ اگر چه همان زمان نیز نبود! سقفی که مردم برای خود گذاشته اند رفتن جمهوری اسلامی است. و به همین خاطر کسانی که تا دیروز حتی با شعار”مرگ بر جمهوری اسلامی” و رفتن نظام مخالفت می ورزیدند امروز بخاطر اینکه از غافله عقب نیفتند با آن همراهی می کنند. این سنبه پر زور مردم است که صف بندیهای تازه ایی را ایجاد کرده است.
قدرت و نیروی این مردم بپاخاسته می رود که بساط ۳۲ سال ستم و سرکوب و شکنجه و اعدام جمهوری اسلامی را برای همیشه برچیند. برای مردم جز این٬ راه دیگر برای دستیبابی به آزادی و برابری نیست. با تمام قوا با مبازرات مردم ایران برای به زیر کشیدن جمهوری اسلامی همراه شویم و از این مبازرات به حمایت برخیزیم. روز پیروزی نزدیکتر می شود!