مقدمه:

انقلاب ایران ۲۵ بهمن را فتح کرد. خیابانهای تهران و بسیاری شهرهای بزرگ بار دیگر صحنه درگیریهای جنبش انقلابی بود که رژیم اسلامی مدتهاست مدعی “تمام شدنش” هست! اینبار شعارها رادیکالتر از گذشته بود. مرگ بر خامنه ای و مرگ بر دیکتاتور، سوزاندن عکسهای خامنه ای و فریاد شعار زیبا و پرمعنی:”چه تهران چه قاهره، دیکتاتور باید بره”. جوانان باردیگر به خیابان آمدند تا اراذل سرکوب رژیم را گوشمالی بدهند و تجربه جمع کنند برای روز نهائی. از دید هر ناظر عادلی، صحنه های ۲۵ بهمن امثال در خیابانهای ایران، اثبات این بود که انقلاب در ایران شکست نخورده و در حال پابپا کردنست. امواج بعدی را می توان پیش بینی کرد. انقلاب ایران در حال تعمیق است. منتظر لحظه مناسب برای فوران نهائی.

در مصر هم بعد از فرار مبارک از قاهره، مردم مصر دارند خودشانرا آماده مرحله بعدی انقلاب می کنند. بورژوازی با دست بدست کردن حکومت و نظامی کردن آن بی جهت تلاش کرد که اذهان مردم را بچرخاند به آرامش و اینطور بنامایاند که “انقلاب تمام شده” و همه بروند خانه هاشان!

نیروی عظیم که در اواخر ژانویه به خیابانها کشیده شد و اعتصابات وسیع کارگری را به همراه داشت، در حال سازماندهی است. هیچ چیز نشان از پس رفتن مردم ندارد.مدیای غرب البته تلاش دارد طور دیگری وانمود کند. مصر از تیتر اخبار دارد خارج می شود تا شاید به حکومتیان نظامی فرصتی داده شود تا سر انقلاب را زیر آب کنند. اما جینی از بطری بیرون آمده و برگرداندنش تقریبا ناممکن.

مردم مصر برای رفتن مبارک به خیابان نیامده بودند. خواهان حل مسئله نان و آزادیشان بودند. حرمت انسانی و هویت مادی و معنویشان را می خواهند. اینها تا بحال تحقق پیدا نکرده که هیچ، حتی فرزندانشان هم از زندانها آزاد نشده اند. هنوز مبارک و ثروت افسانه ایش که ظاهرا از بیل گیت هم بیشتر است از دست مردم خارج است. لذا مردم هنوز در خیابانها هستند! پتیشن جهانی خلع مالکیت مبارک تا همین الان توسط نزدیک به ۳۰۰۰۰۰ نفر امضاء شده(۱)

اینجا اجازه می خواهم نگاهی بیندازم به یکی از سازمانیافته ترین حرکتهای موجود در مصر که اسمش جنبش جوانان ۶ آوریل است. این گروه جزو گروه هائی بود که در روزهای قبل از فرار مبارک حمایت خودش را از برادعی اعلام کرده بود و به مذاکره با حکومت مبارک پرداخت و در حال حاضر نیز در حال مذاکره با شورای نظامیان مصر است. تلاشم اینست که خواننده بیشتر با وضعیت واقعی نیروهای سازمانده جنبش اعتراضی مصر آشنا شوند. خواننده خودش می تواند عیار رادیکالیزم این گروه را تشخیص دهد. همانطور که گفتم، تحلیل سیاسی را باید از واقعیت شروع کرد و نه از خواستهای خودمان!

 

(۱)سابقه جنبش جوانان ۶ آوریل

عده ای که این نویسنده هم جزوش هست، تابحال فکر می کردند که انقلاب اخیر ایران بنوعی تقدم زمانی بر جنبش مصر دارد. بررسی دقیقتر اما نشان می دهد که چنین نیست! جنبش اعتراضی مردم مصر بطور عموم هم در بهار سال ۲۰۰۸ در پی اعتصابات کارگری وسیع شروع شد. بخشی از فعالین جوان  و تحصیل کرده که سابقه سیاسی هم نداشتند در آنزمان به رهبری احمد ماهر و ایسراعبدلفتاح ، فیس بوک و تویتر و فلیکر را به خدمت گرفتند تا حمایت مردم مصر و حمایت جهانیان را برانگیزند. از آن تاریخ تا سال ۲۰۰۹، این جنبش به سرعت رشد کرد و ۷۰۰۰۰ عضو درش جمع شدند. خواستهای این جنبش جوانان هم آزادی بیان و تشکل و مقابله با فقر و دزدیها و فساد حکومتی بود. رهبران این جنبش اعلام کردند که مشی شان “مبارزه مسالمت آمیز” است و می خواهند از تجارب انقلابات “مسالمت آمیز اروپای شرقی” برای رفرم در مصر استفاده کنند. همانطور که خواننده مشاهده می کند، میان این جنبش جوانان ۶ آوریل و جنبشی که جوانان در ایران اسمش را سبز گذاشتند، تشابهات زیادی از جهت اعلام عمومی مواضع و تاکتیکها و ابزارهای خبر رسانی مشاهده می شود. بالاخره انقلابها و جنبشها از یک جائی شروع می شوند و طبعا هم از جایگاه رادیکالیزه شروع نمی شوند. طبیعتا از جای کم خطر تر و پز رفرمیستی حرفها آغاز می شود و با هر قدم واقعی و نیاز به رادیکالیزم یا شکست، جنبشها مجبور می شوند رادیکالیزه شوند. از دید من این سرنوشتی است که بطور مشترک هم آن “جوانان سبز” در ایران و هم این “جوانان ۶ آوریل در مصر” انتظارش را می کشند. یا رادیکالیزه می شوند یا پس می روند و خاموش می شوند.(۲و ۳)

(۲) مصاحبه احمد ماهر(از رهبران جنبش ۶ آوریل)بعد از روی کار آمدن شورای نظامیان در مصر(۴)

فرار مبارک از قاهره، نقشه ای حساب شده بود از سوی ضد انقلاب برای ایجاد یک خلاء سیاسی و فریب مردم مصر و جایگزینی ارتش بهترین گزینه راست برای سرکوب انقلابی که هنوز سازمانیافته نیست. نیروهای متمرکز شده بر علیه مبارک را اینها توانستند پراکنده کنند. گرایشات راست تر را به مذاکره وادارند. جنبش جوانان ۶ آوریل هم جزو جریاناتی بوده که در حال حاضر خیابانهای مصر را ترک کرده و پشت میز مذاکره با نظامیان نشسته.

احمد ماهر(۳۰ ساله و مهندس شهرسازی و عضو رهبری جنبش جوانان ۶ آوریل) در مصاحبه ای در تاریخ ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ نظرات خود و گروهش را این چنین فرموله می کند:

“.. رهبران نظامی به من گفته اند که زمان نیاز دارند تا دولت و ساختار سیاسی مجدد شکل بگیرد. قرار است کمیته ای برای تدوین قانون اساسی جدید شکل بگیرد.. ما به آنها گفتیم که ما خواهان آزادی تمامی فعالین سیاسی هستیم که در هفته های اخیر بازداشت شده اند.همینطور خواهان کار روی قانون اساسی جدید هستیم..ما قرار گذاشته ایم همین جمعه مجددا مردم را به تظاهرات فرابخوانیم.تا زمانی که مردم به خواستهای خودشان نرسند ما در خیابانها خواهیم ماند و آنهم در ابعاد ملیونی.

حکومت نظامیان قول داده که وقتی پلیس در شهرها کنترل نظم را بدست بگیرد، قانون منع رفت و آمد و تجمع برداشته خواهد شد.ما به ملاقات با آنها ادامه خواهیم داد و تصمیم خواهیم گرفت در مقابل شواری نظامی چه تاکتیکهائی بکار ببریم.

ما فکر می کنیم که رهبران شورای نظامی به هر حال مواضع متفاوتی با رژیم مبارک داشته اند و برای ارتش احترام زیادی قائل هستیم اما به انتظار نخواهیم نشست اگر لازم بدانیم از خیابانها استفاده خواهیم کرد.

…هم اکنون عده ای هنوز در میدان التحریر در حال اعتراض هستند اما جنبش ما تصمیم گرفته که به مذاکرات با حکومت نظامیان ادامه دهد و در تظاهرات شرکت نکند. ما به آنها ۴ روز فرصت دادیم اگر به خواستهای مردم پاسخ ندهند ما مجدد به خیابانها خواهیم پیوست. در طی دوران اخیر ما با فعالین تونس و الجزایر و مراکش هم در حال ارتباط بوده ایم و تجارب خود را منتقل کرده ایم. یمن و اردن هم در حال حاضر مراکز دیگر مبارزه مردم با حکومتهایشان هستند و ما به دقت فعالیتهای مردم برای دموکراسی را در این کشورها دنبال می کنیم.”

 

(۳)انقلاب مصر به کجا می رود و جنبش ۶ آوریل چه نقشی در آینده مصر خواهد داشت؟

همانطور که خواننده گرامی ملاحظه می کند، جنبش جوانان ۶ آوریل که با خواستهای رفمیستی در سال ۲۰۰۸ تشکیل شد، نهایتا تبدیل شد به سازمانده مهمی در انقلاب اخیر مصر. در جریان این انقلاب هم این جنبش تمایل به “مذاکره با حکومت” را چه قبل از رفتن مبارک و چه بعد آن نشان می دهد. هنوز اینها فاصله دارند از اینکه مثلا خواست دستگیری مبارک و سایز جنایتکاران و بازپس گیری اموالشان یا حتی خواست آزادی تمامی زندانیان سیاسی را عنوان کنند. اینها هنوز نسبت به ماهیت حکومت نظامیان توهم دارند. از سوی دیگر ، دارند اعلام می کنند که ۴ روز به نظامیان وقت می دهند و دوباره مردم را به خیابانها می کشانند. این قیقاجهای جنبشی است که در حال دریدن توهمهای خودش هست و خود واقعیت دارد آنرا رادیکالیزه می کند. وقتی تئوری انقلابی و حزب انقلابی نباشد، جنبشها معمولا مجبورند از خود زندگی درس بگیرند و این قیقاجها و اعوجاج ها که برای ما کمونیستهای کارگری سرسام آور و نگران آور است، می شود طبیعت تکامل این جنبشها!

همینکه این جناب احمد ماهر تا اینجا رسیده که رسیده نشان اینست که پتانسیل انقلابی و رادیکالیزه شدن در مصر فروکش نکرده. از پائین و اعماق چیزی دارد جامعه را به جلو حول می دهد و احمد ماهر جوان ۳۰ ساله هم دارد بدنبالش می دود.

ما انقلابیون باید همین احمد ماهرها و سایر رهبران کارگری و کمونیست مصر را پیدا کنیم و باهاشان دیالوگ راه بیندازیم. انقلاب در ایران و مصر و سایر کشورهای خاورمیانه بطور عجیبی دارد متداخل و هم سرنوشت می شود.

باب مذاکره  و تبادل نظر را باید با این جنبشها باز کرد. همه ما نیاز به انتقال این تجارب داریم. دشمن را باید نشانه گرفت و شناساند. در مصر طرف مردم نظام سرمایه داری است و نه فقط این و آن جناح حاکمیت. نیروی لایزال مردم و خصوصا طبقه کارگر را باید با سلاح سازماندهی تقویت کرد و در خیابانها و کارخانه ها و محلهای زندگی سازمان داد. اینترنت و فیس بوک و تویتر را باید بهتر از گذشته به خدمت گرفت. انقلاب خاورمیانه در حال یکی شدنست. شعار “چه تهران، چه قاهره” نشان از در هم آمیختگی انقلابهاست و یکی شدنشان.

باید به احمد ماهر و رفقایش توضیح داد که انقلاب مرز نمی شناسد و راه پیروزیش هم انحلال ارتش و سازماندهی نظام شورائی در مصر است برای پائین کشیدن نظام سرمایه داری. اینها وظایفی است که دست ما کمونیستهای کارگری را می بوسد.

منابع دیگر:

(۱)پتیشن بین المللی در حمایت از بستن حسابهای مالی مبارک در خارج کشور بنفع مردم مصر

http://www.avaaz.org/en/mubaraks_fortune/?vl

(۲)اطلاعاتی از جنبش جوانان ۶ آوریل-ویکیپدیا

http://en.wikipedia.org/wiki/April_6_Youth_Movement

(۳)سایت جوانان ۶ آوریل

http://shabab6april.wordpress.com/shabab-6-april-youth-movement-about-us-in-english/

(۴)مصاحبه احمد ماهر به تاریخ ۱۴ فوریه  ۲۰۱۱

http://www.npr.org/2011/02/14/133756340/Founder-Of-Egypts-April-6-Movement-Weighs-In?ft=1&f=2

(۵)سعید صالحی نیا: تعمیق و گسترش نبرد انقلاب و ضد انقلاب بعد از “رفتن مبارک”

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/5874-b.html