تعمیق و گسترش نبرد انقلاب و ضد انقلاب بعد از “رفتن مبارک”

مقدمه: 

همانطور که پیش بینی می شد(۱) حاکمیت بورژوازی ، بعد از جلو آمدن طبقه کارگر در مصر ، مبارک را قربانی کرد تا بتواند با تغییر مهره ها، نظام سرمایه داری را در مصر و خاورمیانه نگه دارد.

مبارک الان در جائی پنهان است. او و همه جانیان در مصر باید دستگیر شوند و در دادگاهی علنی و بین المللی به محاکمه کشیده شوند.

طی دوران عروج جنبش انقلابی در مصر صدها نفر کشته شدند و هزاران و هزاران نقر دستگیر و شکنجه شدند.

دستگاه سرکوب رژیم مبارک هر چه از دستش برآمد کرد تا مردم را به خانه بفرستد.

حالا می گویند ارتش قدرت را بدست گرفته. در مدیای غرب این ارتش را “دوست حکومت آمریکا” می نامند و قرار گذاشته اند سناریوی “گذار به دموکراسی” را پیش ببرند.

مردم مصر هنوز در میدان التحریر هستند. نیروئی که بتدریج سازمان یافت و در یک اعتصاب پرشکوه سراسری، به حاکمیت مبارک خاتمه داد، آن جینی است که برگرداندنش به بطری زندگی روزمره بدون پاسخگوئی به خواستهایش غیر ممکن گردیده.

بورژوازی دارد از یک دوره انتقالی برای سازماندهی “انتخابات آزاد” و تشکیل دولت ائتلافی سخن می گوید. تکرار می کنند که باید سازمان جامعه (توازن قدرت طبقاتی)در این دوره حفظ بشود. آرام آرام دارند مردم را فرامی خوانند که بروند خانه هاشان!

 

(۱)توهم پراکنی “پایان انقلاب” از سوی حاکمیت بورژوازی و رسانه هایش

 

حاکمیت بورژوازی در حال تبلیغ است که “انقلاب مصر” پیروز شده. حالا نوبت آرامش است. ارتش از مردم خواسته به نیروهای پلیس اجازه دهند که “نظم را برگردانند”! همان نیروهای پلیسی که در لباس شخصی بزرگترین جنایتها را مرتکب شده اند.

مردم هنوز در خیابانها هستند.

هنوز مردم نشان نمی دهند که به این دست بدست دادن حکومت به ارتش اعتماد کرده اند. خواست دستگیری و دادگاهی کردن مبارک دارد بتدریج همه گیر می شود.

انقلاب در مصر سر سازش ندارد.

انقلاب تازه شروع شده. خواستهای مردم،آزادی، پایان دادن به فقر، بیکاری، نابرابری و دستگیری و محاکمه دزدها ی خزانه مملکت سرجایش هست.

انقلاب مصر شروع شد بخاطر مخالفت با عوارض سیاستهای خصوصی سازی و تهاجم سرمایه به زندگی مردم

به نتیجه می رسد وقتی این خواستها تحقق یابد.

 

(۲) انحلال ارتش و دستگیری تمامی عوامل سرکوب

ارتش مصر الان مهمترین ابزار سرکوب است و ایستاده که نظام سرمایه را بنمایندگی از نظام سرمایه جهانی در مصر حفظ کند. این ارتش و سایر سازمانهای سرکوب باید منحل شود و مسئولین کشتار و سرکوبش به میز محاکمه کشیده شود. هسته های ارتش مردمی باید سازمان یابد.

 

(۳) سازماندهی نظام شورائی ، آلترناتیو احزاب بورژوائی

 

نظام شورائی تنها آلترناتیو واقعی مردم و طبقه کارگر مصر است در برابر نهادهای بورژوائی حکومتی. پاسخ مردم مصر، “دولت ائتلافی”، “مجلس موسسان”  و احزاب ارتجاعی اسلامی و لیبرال و پروغرب نیست.

 

(۴) ناسیونالیستها هم عرض اندام می کنند!

اسلامیهای ارتجاعی در جلد اخوان المسلمین با چند کرور از “عبدلناصریستها” و ملی گرایان و ناسیونالیستهای پروغرب از همین الان دارند پرچم چرخانی می کنند. در مصر از ازدواج نامبارک ناسیونالیستها و اسلامیها دارد یک جانور هیولا زاده می شود که قرار است “دولت ائتلافی” تشکیل دهد.

 

(۵)سوسیالیزم یا بربریت، سوال اصلی در مصر

این پارادایم را باید چپ جامعه در مقابل انقلاب بگذارد و جا بیندازد.

پیوند زدن خواستهای بلاواسطه مردم و طبقه کارگر با این خواست سیاسی و روشن کردن اینکه خواستهای مطالباتی را حکومت بورژوازی نمی تواند تامین کند.

تحزب کمونیزم کارگری یعنی همین .

حکومت دوگانه را باید از دل وضعیت موجود بیرون کشید و نگذاشت بورژوازی وضع را بسود خود “آرام کند”.

 

(۶) الجزایر سکوی بعدی؟”آعتراض جوانان پوچ گرا و مادی گرا”!(۲)

 

متعاقب افزایش ۳۰% قیمت مواد اولیه زندگی در الجزایر از ماه ژانویه، دور جدید و وسیع جنبش انقلابی سر برآورده است. ۱۲ نفر از مردم عاصی خود را در ملاء عام سوزاندند. دستگیرهای وسیع نزدیک به ۱۰۰۰ نفر، ۵ کشته و ۸۰۰ زخمی آمارهای رسمی تاکنونی هستند. خیابانهای اجزایر بخصوص بعد از قیام مردم در تونس و مصر دارد زیر پای حاکمانرا داغ می کند!

 

حنبش اعتراضی مردم الجزایر با پیروزی مرحله ای انقلاب در مصر دارد بتدریج به جلوی صفحات خبری کشیده می شود. راهپیمائی های صدها هزار نفره جوانان الجزایر بر علیه فقر و بیکاری و نبود آزادی شروع شده است. نیروهای پلیس ضد شورش در ابعادی بسیار وسیع به خیابانها ریخته اند تا شاید بتوانند این موج را خاموش کنند. هر روز برای اینها کار مشکلتر می شود.

تظاهرات در داخل و خارج الجزایر در اروپا در حمایت از انقلاب الجزایر شروع شده است. در حالیکه مقررات حکومت نظامی از دهه ۱۹۹۰ به قوت خود باقی است!

 

وزیر کشور الجزیره داهو اولاد کابیلا در باره تظاهر کنندگان می گوید: “جوانان امروز به شدت پوچگرا هستند و مادیگرا”! او این جوانان را موتور تظاهرات ضد حکومتی می داند.

شاید پوچگرا خواندن جوانان از سوی ایشان از این رو باشد که حکومت ایشان و معیارهای ایدئولوژیکش را پوچ می دانند و مادیگرا از اینجهت که به “معنویات” سرکوب و دیکتاتوری و مزخرفات ناسیونالیستی دیکتاتورها علاقه ای ندارند و زندگی بهتر را در غذا ی خوب و پوشش خوب و رفاه و مسکن و آموزش و بهداشت خوب و بالاتر از همه حق بیان آزاد و تشکل می دانند.

اینها را این وزیر کشور حکومتی به پوچگرائی و ماتریالیزم تعبیر می کند!

ظاهرا پیامها در الجزایر هم بسیار روشن است.

حکومت باید برود و زندگی و معیشت انسانی و آزادی حق مسلم مردم الجزایر است. نابود کردن انسان بخاطر پول و ثروت و ایدئولوژیها دوره اش بپایان می رسد.

انقلاب الجزایر هم دارد همینرا می گوید که انقلاب ایران دو سال پیش فریاد زد و انقلاب در مصر و تونس اینروزها دارند فریاد می زنند!

روزهای زیبائی دارد شکل می گیرد. تاریخ جهان در حال ورق خوردنست. یادش به شر دورانی که خیلی ها مدعی بودند “دوران انقلابها بسر رسیده!”

قدم بعدی کی و چگونه به ایران خواهد رسید؟ همه ما آزادیخواهان در انتظار قدمهای انقلاب در ایران هستیم!

زنده باد انقلاب!

زنده باد شادی عبور از دوران وارونه و تاریک  سرمایه داری!

 

منابع دیگر:

 

(۱)سعید صالحی نیا: کار رژیم مبارک تمام است! فرخنده باد پیشروی طبقه کارگر مصر!

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/5826-1389-11-20-07-14-44.html

 

(۲)گزارش جنبش اعتراضی الجزایر

http://english.aljazeera.net/news/africa/2011/02/2011211195226600204.html

 

http://www.mb.com.ph/articles/298970/behind-algerias-unrest

 (۳)سعید صالحی نیا: شعبان بیمخها و لباس شخصی ها در خیابانهای مصر! مانورهای ضد انقلاب در مصر

 http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/5733-1389-11-13-13-09-29.html

 (۴)سعید صالحی نیا: مصر در هفته دوم؟! نگاهی دوباره به موازنه جنبش اعتراضی مردم و حکومت در مصر

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/5699-1389-11-08-07-44-10.html

 (۵)سعید صالحی نیا: بالاخره انقلاب هست یا انقلاب نیست؟!نکاتی در حاشیه گسترش سونامی انقلابی و عروج جنبشهای وسیع اعتراضی در کشورهای عرب زبان

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/5658-1389-11-10-00-22-14.html

 (۶)سعید صالحی نیا: زمین باز زیرپای حاکمان داغ می شود! در حاشیه قیامهای مردم شمال آفریقا و اردن بخاطر فقر و سرکوب

 http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/5501-1389-10-25-22-24-13.html