حسنی مبارک رفت. وى یکى از فاسدترین نمایندگان نظام سرمایه‌دارى بود که ٣٠ سال رھبرى یکى از ھارترین و ضد مردمی ترین حکومتهاى خاورمیانه را در دست داشت. حسنى مبارک، سر سختانه براى حفظ دولت فاسدش مقاومت کرد. اما بعد از ١٨ روز کشمکش خونین خیابانى، سر انجام اراده انقلابی طبقه کارگر و دیگر محرومان جامعه، وى را فرارى داد. با فرار مبارک در روز ٢٢ بھمن که برابر است با قیام ۵٧ ایران، حکومت فاسد وى نیز به زیر کشیده شد.
این تغیان مدرن، نه‌تنھا شور و شعف بزرگى را در مصر بلکه در کل منطقه بوجود آورده و انسانھاى تشنه آزادی و رهایی ھم اکنون مى اندیشند که با استفاده از این حرکت عظیم اجتماعى، حکومتھاى فاسد و دیکتاتورى جامعه خود را سرنگون سازند. امروز خوش ترین لحظه زندگی کارگران و محرومان مصر است. ما کارگران و محرومان جامعه‌ى ایران، خود را شریک این پیروزى مى دانیم و از صمیم قلب، این دست آورد تاریخى را به طبقه کارگر مصر شاد باش مى گویم.
رفقاى کارگر و مردم آزاده مصر!
ما مطمئن بودیم که این حکومت فاسد، در برابر اراده آھنین شما دوام نمى آورد. اما در حال حاضر، مسئله اصلى ثمر انقلاب است و ھنوز معلوم نیست از آن کى مى شود! تغیان شما، مدافعین نظام سرمایه‌دارى را به لرزه در آورده و آنھا در ھراسند که یک خاورمیانه جدیدى در راستاى منافع محرومان شکل بگیرد. در این لحظات، کشور مصر و تونس اوقات سرنوشت سازى را طى مى کنند. هم اکنون شاھد تلاش قدرتھاى جھانى و بورژوازی بومی جھت حفظ ماشین دولتی، به ویژه ارتش هستیم. این تلاشھا، حتی در میان سازمان ها و گروه های طرفدار انقلاب، توھم ایجاد کرده و خیلى ھا به ارتش و ھم چنین به نقش نوکرانى مثل امثال “البرادعى” و … خوشبین مى باشند.
بعضى از سازمان های چپ تونسی و مصرى به آشکار می گویند چون فرمانده نیروهای زمینی ارتش تونس با “بن علی” در مورد گشودن آتش به روی تظاهر کنندگان توافق نداشته، پس ارتش طرفدار انقلاب است! اما صرف نظر از عملکرد ارتش در چند روز اخیر مصر، این تنھا با اتکا به ارتش است که پلیس تونس مجددأ به جان قیام کنندگان افتاده و روزى از نو سرکوب مى کند. از این رو و در ھیچ جاى از دنیا ارتش مدافع انقلاب از پائین نبوده است.
بنابراین، توھم را باید ریخت چون ماشین سرکوب نظامی حرفه ای جدا از مردم و بالای سر مردم غیر مسلح است. این نیروى سرکوب، اگر امروز جرأت سرکوب نداشته باشد و یا آن را به صلاح نداند در جنبش های اعتراضی آینده به ویژه هنگامی که کارگران و توده های انقلابی نه فقط به ضد دیکتاتور مرتجعی مانند “بن علی” بلکه به ضد نظام سرمایه داری وارد عمل مى شود. در چنین برحه تاریخى، مطمئنأ ارتش بمثابه ماشین سرکوب بورژوازى، دست روی دست نخواهد گذاشت و بی شک برای حفظ اساس استثمار و امتیازات طبقاتی وارد عمل خواهد شد. از این رو، باید توجه داشته باشیم که با سقوط این دو حکومت فاسد و ضد کارگرى و از سوى دیگر حضور فعال طبقه کارگر در صحنه‌ى جامعه، دوره ای انقلابی و پر طپشى آغاز شده است. در این دوره‌ى گذار، لازم است که طبقه کارگر در تشکل ھاى میلیونى و حزب سیاسى اش متحد شود و از این طریق چرخ ھاى تولید را در دست بگیرد.
سرنگون کردن حکومتھاى جنایتکار و فاسد کار لازم و درستى است اما این پایان ماجراء نیست. زیرا ھدف ما دستیابى به جامعه‌ى آزاد و فارغ از بردگى مى باشد. براى رسیدن به آرزوى انسانى، لازم است که قبل از سرنگونى و در جریان فتح آخرین قلئه‌ى حکومتھاى سرمایه‌دارى، نقشه عمل و برنامه‌ى سیاسى براى اداره‌ى جامعه داشته باشیم. در حال حاضر، آن روز تاریخى فرا رسیده که طبقه کارگر و کمونیستھاى تونسى و مصرى بسوى کسب قدرت سیاسى گام بردارند. در چنین روزى، نباید پشت به وعده و اصلاحات از جانب نظامیان و شرکا بست. امروز، روز ارائه پلاتفرم کمونیستى و در کمترین حالت ایجاد جامعه‌ى سکولار و مدرن است. نباید به چیزى کمتر از اینگونه مطالبات راضى بشویم.
صدیق جھانى
٢٢ بھمن ١٣٨٩