اعتراضات بر حق مردم مبارز مصر و پافشاریشان بر بر کناری محمد حسنی مبارک امروز جمعه ۲۲ بهمن ۱۳۸۹ به سر انجام رسید. مبارک دیروز در یک نمایش تلویزونی اعلام کرد که نخواهد رفت و قول به انجام اصلاحات داد. اول صبح جمعه مرد مصمم در میدان التحریر ( این میعاد گاه مبارزان راه آزادی در شهر قاهره پایتخت مصر) دوباره جمع شدند و خیلی پکر به آینده ای نامعلوم نگاه میکردند. اما بر تصمیم خود پافشاری کردند. تظاهرات نیم میلوین نفری شهر اسماعیله و تجمع صدها هزاران نفر در مرکز مصر، روح دیگری به اعتراضات داد و مردم معترض بسوی کاخ ریاست جمهوری در اسماعلیه و قاهره راه افتادند. در گزارشات لحظه به لحظه تمامی خبر نگاران خارجی نگرانی پنهان مردم را هم منعکس میکردند. نگرانی مردم از اینکه ارتش و نیروهای مسلح چه تصمیمی خواهند گرفت و تا کی و چه اندازه خودرا پاسیو نشان میدهند. اینها ضمن وجود اعتراضات سوال جلو چشم هر تظاهر کننده مصری هم بود. اما مردم مصر نشان دادند که مصمم به برکناری حسنی مبارک هستند و بالاخره آخر وقت اداری امروز در ساعت ۵ بعد ازظهر به وقت مصر معاون حسنی مبارک اعلام نمود که حسنی مبارک کاخ ریاست جمهوری را ترک کرده و در شرم الشیخ هستند. تمام اختیارات خود را به رهبری نظامی در مصر داده.
طبق معمول هر اعتراضی مردم به شادی و پایکوبی پرداختند و تمامی مصر غرق در شادی و هل هله شده. نوال سعداوی نویسنده مبارز جنبش زنان در مصر در مصاحبه با رادیوی سوئد اعلام کرد که رفتن حسنی مبارک پیروزی بزرگی برای زنان و مردان مصری است، باید بواقع جشن گرفت و برای مصری آزاد و سکولار باید تلاش کرد. آری باید این پیروزی بزرگ را به همه آزادیخواهان در دنیا و بخصوص به مردم مبارز و قهرمان مصر تبریک و تهنیت گفت. کاخ پوشالی دیکتاتورها در مقابل تصمیم فولادین مردم دوام نخواهد آورد. مردم مبارز مصر در ۱۸ روز با دیکتاتور مصر و کل دستگاه سرکوبش در نبرد بودند، تا توانسنتد پنجه دیکتاتور را بشکنند.
قدم بعد!؟
مردم مصر قدم جدی و محکم خودرا برداشتند و دیکتاتور را از کاخ بیرون کردند. این قدم اول است و این یکی از بزرگترین پیروزی ها برای مردم مصر و مردم خاورمیانه و شمال آفریقاست. قطعا این پیروزی تازیخی تاثیر به سزایی در موقعیت سیاسی خاورمیانه خواهد داشت. اما تاریخا مبارزه مردم تنها با بیرون کردن دیکتاتور به سرانجام خود نخواهد رسید زیرا دم و دستگاه فاسد دیکتاتورها سخت جان تر است و اینجاست که باید اکنون مردم مصر به قدم آینده خود فکر کنند. رفتن حسنی مبارک از قاهره به شرم الشیخ و دادن همه قدرت خود به نیروهای مسلح، سوال بر انگیز باید باشد. زیرا این نوع اتفاقات در تاریخ کم نیستند. من یادم هست در جریان مبارزات دانشجویی سال ۱۹۶۸ (جنبش دانشجویی بنام ۲۲ مارس) در فرانسه و نیز اعتراضات قدرتمند کارگران و مردم در پشتیبانی از دانشجویان در می سال ۱۹۶۸ در فرانسه دولت ژنرال دوگل را بشدت تحت فشار گذاشتند و خواستار استعفای دوگل از قدرت شدند. دو گل وقتی موقعیت را خیلی جدی دید، ژرژ پمپیدو نخست وزیر اعلام کرد همه خواستهای دانشجویان را بر آورد خواهند کرد. دوگل قدرت خودرا به نیروهای مسلح داد و برای چند روزی پاریس را ترک کرد و شایع کردند که دیگر دوگل بر نمیگردد. مردم خوشحال از این موضوع با این توهم به خانه رفتند که دیگر دوگل نیست. اما یک هفته بعد دوگل به پاریس برگشت و یک ضد حمله را سازمان داد و دوگل ایستها به خیابان ریختند و در پاریس حمام خون راه افتاد. تمامی دستاوردهای دانشجویان و مردم مبارز که چند ماه بدست آورده بودند پس گرفت، این بار با قدرت جنبش دانشجویی فرانسه را داغون کرد.
نقش عمل !
آری مبارک رفت و امروز مردم خوشحالند، اما از نظر همه انساهنی آزادیخواه و برابری طلب کار مردم مصر تمام نشده. باید رهبران جنبش اعتراضی در مصر از قدرت تشکل و تجمع مردم را به بهترین نحو استفاده کنند. خالی کردن میدان و به امید بستن به اصلاحات از طرف نظامیان، کاری عبس و نا سنجیده است. باید امروز پلاتفرم یک دولت سکولار و مدرن روی میز باشد و جلو چشم جامعه گرفته شود. وعده اصلاحات نظامیان به مردم،با خواست مردم برای نان، مسکن و آزادی فاصله زیادی دارد. امروز فقر در مصر بیداد میکند، بی مسکنی و آوارگی مردم را به تنگ آورده. نبودن آزادیهای سیاسی ، نبودن آزادی تشکل و انتشارات و مطبوعات مردم را در دنیای سیاه نا آگاهی ها قرار داده. پلاتفرم ما باید روشن در تداوم خواستهای و شعارهای رادیکال ماباشد که بتواند قدم های مارا محکم و محکم تر کند. تنها رفتن مبارک جواب شکم گرسنه خانواده های فقیر مردم مصر نیست. باید انقلاب را تداوم بخشید و ازتجربیات تاریخی درس گرفت. قدرت ما مردم در خیابان تعیین میشود. اگر مردم مصر به خانه هایشان بر گردند خطر جدی در انتظارشان خواهد بود. شاید کسی بگوید نمیتوان مردم گرسنه را تا ابد در خیابان نگهداشت! آری اما هشیاری سیاسی و حاضر به یراق بودن برای تداوم خواستهای انقلاب فقط با حضور مردم مبارز تضمین میشود که این باید در گرو یک تشکیلات حاضر و محکم باشد.
زنده باد مردم مبارز مصر
زنده باد تداوم انقلاب