شعف و شادی میدان آزادی(تحریر) و جامعه مصر را فرا گرفته است. مردم به هم تبریک میگویند. شیرینی پخش میشود. همدیگر را با غرور و بعلامت پیروزی در آغوش میکشند. بعد از ١٨ روز رفتن مبارک پیروزی مهمی در تاریخ مبارزه مردم مصر ثبت شد.

مبارک رفت! مردم اینبار پیروزمندانه به استقبال ادامه انقلاب میروند.
سرنوشت انقلاب و قیام کنندگان مصر از لحظات پیش اینبار بطور جدی رقم میخورد. «جی کی» یک فعال سیاسی دشواری روزهای آینده را اینطور بیان کرده “تا کار واقعی در مصرشروع نشده برویم کمی شادی کنیم”

مناظر و تصاویر برنامه های تلویزیون و میدیا در سطح دنیا دارند این لحظات شورانگیز را پخش میکنند. صحنه رفتن مبارک در تعدادی از خیابانهای کلن(آلمان) شبیه پیروزی تیم فوتبال آلمان بر یک رقیب سر سخت بود. با رفتن مبارک صدای بوق ماشینها برای لحظاتی بصدا در میاید. این نشان از این است که مسائل و تحولات مصر در محدوده مصر، جهان عرب فراتر است، این تحولات و انقلاب ١٨روزه قیام کنندگان در مصر ابعاد جهانی بخود گرفته است.

تظاهرات فراتر از میدان تحریر رفت، مردم بطرف رادیو و تلویزیون کاخ ریاست جمهوری رفته اند. هنوز وجد و شادی فضای پیروزی را احاظه کرده است. تصرف ارگانهای قدرت، حمله به کاخ ریاست جمهوری و تصرف رادیو وتلویزیون هنوز انجام نشده. دوران گذار در حال شکل گیری است.

انتقال قدرت ظاهرا در حال شکل گیری است. طنطاوی وزیر دفاع در راس شورای نظامی ارتش در راس قدرت قرار میگیرد. ماشین دولتی و دستگاه قدرت همچنان دست نخورده باقی میمانند. ارتش برای آرام نگه داشتن اوضاع طی اطلاعیه شماره ٣ عملا اعلام کرد که انتقال قدرت به شورای نظامی کودتا نیست. و تعدادی از جمله امر موسی میگویند که این یک “انقلاب سفید” بود.
در ارتش دو جریان، جریان طرفدار پاسخ مثبت به خواست و مطالبه مردم تا رفتن مبارک، و جریان حمایت از مبارک نشان هایی از یکدست نبودن ارتش است.
گمانه زنی ها پیرامون بقدرت رسیدن ارتش و تن ندادن به انتخابات “آزاد” در افکار عمومی در داخل و خارج وجود دارد. اما فاکتور قوی حضور جوانان و جریانات ٢۵ و ٢۶ آوریل که به جوانان فیس بوک و تویتر مشهور هستند، در ناکام کردن برقراری حاکمیت مطلق و نظامی ارتش و فرماندهان به مردم و توده های میلیونی که خواهان تغییرات پایه ای تر و خواست نان ـ کار ـ آزادی به میدان آمدند و در میدان تحریر قاهره ماندند، نیروی تعیین کننده هستند. 

وائل غنیم از چهره های جوان و شاخص معترضان مصر در سایت تویتر نوشت که “قهرمان واقعی، جوانان مصری حاضر در میدان تحریر و بقیه مردم مصر هستند”.

کشمکش، جنگ و نبرد در میدان ها و خیابانها توسط مردم و حاکمیت علنی دیده میشود.
از صفوف و نقشه های شوم بورژواها و صاحبان سرمایه اطلاعی در دست نیست. این در نبردهای علنی هر انقلابی به همین شکل است. بورژوازی مصر و جهان عرب در سه هفته گذشته متحمل خسارات میلیاردی شده است. تحمیل رفاه، امنیت شغلی و جانی، تامین نان ـ کار و آزادی به دولت و بورژواها از طرف کارگران و مزدبگیران جامعه چه سرنوشتی خواهد داشت، هنوز توسط صفوف میلیونی قیام کنندگان عاصی از بیکاری و فقر برنامه و پرچمی که قیام کنندگان کارگر، جوانان، زنان و تهیدستان را متشکل و جمع کند، ابراز نشده است.  

از دو روز قبل با اعتصاب کارگران بنادر کانال سوئز امیدواری دخالت کارگران و مزدبگیران بیشتر شد. مردم و جوانان در میدان تحریریه قاهره برای نان ـ کار ـ آزادی قیام کردند. نود درصد از جوانان مصر با تحصیلات عالی بیکار هستند.

جلوه هایی از ابتکارات مردم و توده ای با سازماندهی کمیته های اداره محلات و سازماندهی تظاهرات توده ای به تجارب و سنت مبارزه توده ای و اداره حاکمیت و قدرت توده ای مردم و جوانان افزوده شده است.

برای اولین بار در تاریخ اعتراضات توده ای، اینبار یک شکل جدید و نوین از اعتراض توده ای تجمع ١٨روزه در میدان تحریر قاهره تجربه شد. ١٨روز جوانان و مردم به منازلشان برنگشتند. اعتصاب در شکل ده ها هزار نفری در میدان تحریر(آزادی) درس های آموزنده برای انقلاب و قدرت قیام کنندگان تا رفتن مبارک، بود. با رفتن مبارک عملا میدان تحریر(آزادی) فتح شد.

با رفتن مبارک تاریخی ساخته شد. اما این تاریخ وقتی به سر مقصد انسانی و طبقاتی اش میرسد که فقر، بیکاری، آزادی و امنیت و رفاه اجتماعی تا تحقق پروسه بقدرت رسیدن آزادی ـ برابری ـ حکومت کارگری به نتیجه برسد.

نسان نودینیان
١١فوریه ٢٠١١