در مورد این خاطرات
اسم من خالد ظاهرى است . سال ١٣۴۵ در آبادى کوچکى به اسم ” سورازه ” در نزدیکى سنندج متولد شدم . اگر اشتباه نکنم در سال ١٣۴٩ به شهر سنندج نقل مکان کردیم . در خیابان ٢۵ شهریور و در سه راه شیخان ساکن شدیم. دوران مدرسه را در همین شهر بودم . در سال ١٣۵٧ و در دوران انقلاب من هنوز با سیاست آشنایى نداشتم و اصلا نمیدانستم سیاست خوردنى است یا نوشیدنى . با درست شدن بنکه ها در محلات سنندج و شرکت در جلسات هفتگى گروهاى چپى در محلات کم کم با واژه هاى سوسیالیزم و کمونیزم آشنا شدم .مقر و دفتر تقریبا تمام سازمانها و احزاب در شهر ما وجود داشت و تماس با هر کدام از این سازمانها آسان بود . بالاخره در جریان جنگهاى کامیاران و سنندج و با مطرح شدن کومه له در جامعه سمپاتى به طرف کومه له پیدا کردم . بعد از تخلیه شهر از طرف پیشمرگان بعد از جنگ ٢۴ روزه مدارس شروع شد . اینبار میشود گفت که تا حدى شخصیت سیاسى من شکل گرفته بود . عضو سازمان خاصى نبودم ولى چپ را براى ادامه زندگى انتخاب کرده بودم . اکثر دوستام پیکاری بودند و به خاطر این دوستان به طرف پیکارهم مدتى سمپاتى پیدا کردم ولى بعدها کومه له را انتخاب کردم و سال ١٣۶۴ با یکى از دوستانم راه کوه و پیوستن به رفقاى کومه له را در پیش گرفتیم . بعد از دوران آموزشى اول ما را به گردان ٢٢ ارومیه دادند و کل واحد ما در سال ١٣۶۶ به گردان ٢۴ مهاباد منتقل شد. بهار سال ١٣۶۶ طبق معمول هر سال که واحدهاى نظامى کومه له فعالیتهاى نظامى خود را در مناطق اشغالى از سر میگرفتند از مناطق اردوگاهى راهى ایران شدیم . در اولین روزهاى این حرکت یکى از بهترین و نزدیکترین دوستانم کمال رضا نژاد ( ردیف اول نشسته از راست ) که بعدا در جریان بمباران شیمیایى اردوگاه بوتى جان خود را از دست داد  یک دفترچه کوچک به من داد ٬ در اوایل و در وقت بى سیگارى از کاغذهاى این دفترچه و گیاهان خشک سیگار درست میکردم و همچنین هر روز کمى تو این دفترچه خاطرات همان روز را مینوشتم . این دفترچه را ٢٠ سال است فقط به خاطر دوستیم با کمال با خود دارم . اخیرا متوجه شدم که این دفترچه به خاطر کهنگى در حال از بین رفتن است و حتى گاها نمیشود کلمات را خواند. امروز تصمیم گرفتم تا همه دفترچه از بین نرفته است خاطرات نه چندان مفصل آن روزها را اینجا درج کنم.