فواد عبداللهی
چهار سال از حمله نظامی آمریکا به عراق گذشت. لازم است گوشه ناچیزی از آنچه در طی این مدت بر سر مردم عراق نازل شده را جمع بندی کرد و کارنامه سیاه عاملین این جنایت کثیف  را به همگان نشان داد.

هر هفته ١٣٠٠ حمله و هر ماه ۵۵٠٠ تاخت و تاز در داخل عراق بصورت جنگ داخلی صورت می گیرد که ٨ درصد این حملات مردم بیگناه و سیویل را هدف گرفته است. تا الان بنا به گزارشات و ارقامی که وجود دارد این جنگ یک میلیون نفر تلفات داده است. ٣٠ برابر رقمی که بوش به  آن (  ٣٠٠٠هزار نفر) اشاره می کند. از میان این تعداد ۶٠١٠٠٠ نفر آنها بر اثر خشونتهای ناشی از جنگ در داخل عراق و بقیه بر اثر بیماری تلف شده اند. چیزی در حدود مرگ و میر ۵٠٠ نفر هر روزه در سراسر کشور. سال ٢٠٠۴ دقیقا هیجده ماه بعد از لشگر کشی آمریکا به عراق صد هزار نفر جان باختند، و چند ماه بعد از این فاجعه پانصد هزار شهروند عراقی و نیروهای نظامی از بین رفته اند. غیر منتظره است، تکان دهنده است، بعید بنظر می رسد، اما واقعی است. ۵۶ درصد مردم توسط شلیک گلوله، بمب گذاری در خود روها و سایر انفجارات در مراکز شهر و نقاط ازدحام توسط نظامیان آمریکایی و باندهای اسلامی و قومی در جا مرده اند. یک مقام مسئول می گوید که ٣١ درصد این کشتارها توسط نیروهای موئتلف و حملات هوایی به وقوع پیوسته است. 
 پیش از ١١ درصد کودکانی که در عراق بدنیا می آیند دچار بیماری کم وزنی هستند چیزی که در مقایسه با سال ٢٠٠٣ چهار درصد افزایش یافته است. در این چهار سال شرایط بهداشت بشدت پسرفت کرده است. بیماری و سوء تغذیه کودکان زیر پنج سال که در سال ١٩٩٠ پنج درصد بود الان به ٢٨ درصد افزایش یافته است.  ٨١٨٠٠٠ هزار  کودک بین سنین شش تا یازده سالگی در مناطق جنگی از رفتن به مدرسه محروم و بعضی ها مجبور شده اند از محل زندگی خود بسوی کمپ های مرزی سرازیر شوند. طبق تحقیقاتی که فقط در یک مدرسه صورت گرفته است بیش از ٣٠٠ کودک از عوارض روانی ناشی از جنگ رنج می برند. پنجاه درصد از بیماران روانی یا از کشور فرار کرده اند و یا در خلال جنگ از بین رفته اند. شمار مرگ و میر از شروع جنگ تا الان سیر صعودی را طی می کند. در گزارشی از یک سری محققان ۴۶ درصد کشته شدگان از پانزده سال به پایین اند و ٧ درصد آن زنان اند.  ۴٠٠ کیس در سال ٢٠٠۴ و ۶٣٠ کیس در سال ٢٠٠۵ از تجاوز جنسی ثبت شده است. زندانهای ابو غریب بوی مجازات زنان و تجاوز به آنها گرفته است. طبق گزارش صلیب سرخ طی پنج ماه از پیش از تعداد ٣٠ نفر زن که در ابو غوریب زندانی بوده اند چیزی باقی نمانده است. ربودن دختران و زنان در خیابان ها توسط گانگسترهای محلی به یک شغل درآمد زا تبدیل شده است. هیچ کس اطلاعی از زنان ربوده شده در دست ندارد. برخی از باندهای آدم ربایی مخصوصا آنها که دختران را به گروگان می گیرند بعد از مدتی آنها را به کشورهای خلیج می فروشند. پس از اشغال عراق تعداد زیادی از زنان مجبور به پوشیدن لباسهای اسلامی و مورد آزار و اذیت فرقه های مذهبی قرار گرفته اند. تعدادی از دانشجویان بصره در گزارشی می گویند که از موقعی که عراق وارد این باتلاق جنگ شده گروه های اسلامی که قبل از جنگ پیدایشان نبود مثل قارچ سبز شده اند و جلو درب دانشگاه ها مانع ورود زنان بی حجاب به داخل دانشگاه می شوند و سر آنها به شدت داد می کشیند.  یکی از آنها می گوید که چندین بار از طرف اسلامی ها جلوی درب خانه اش تهدید شده است و تلاش کرده اند مرعوبش کنند. می گوید که آنها کنترل کامل محلات را در دست دارند و کسی نمی تواند با آنها مقابله کند. چند ماه پیش دست به پخش تراکتهایی زدند که در آن اعلام کرده بودند که مردم باید از آنها اطاعت کنند و در برابر آنها تسلیم شوند و درخواست آنها را که زنان باید در کنج خانه بنشینند به جا بیاورند. انواع باندهای جنایتکار افزایش یافته اند و به ربودن زنان و باج گرفتن از خانواده هایشان مشغولند. فروش زنان جوان به خارج از عراق برای تن فروشی عادی شده است.
١٢ درصد از مردم عراق از خانه و کاشانه خود گریخته اند چیزی که بزرگترین تراژدی در خاورمیانه بعد از بوجود آمدن اسرائیل در سال ١٩۴٨ بوده است. سازمان ملل تخمین زده است که  یک میلیون و هفتصد هزار نفر بی خانمان در مرزها زندگی میکنند که این تعداد بعد از سال ٢٠٠٧ به دو برابر افزایش خواهد یافت.  بمب گزاری ٢٢ فوریه در ال عسکریه و جنگ بی امان باندهای مذهبی منجر به بی مسکنی، فرار و ترک بیش از  چهارصد سی و دو هزار نفر از شهروندان این شهر شده است. هر روز ۵٠٠٠ نفر از عراق می گریزند. ۴٧ درصد جمعیت از جیره بندی و کوپن ناچیز دولت  تغذیه می کند، ۴٠ درصد نمی توانند منظما آن را دریافت کنند. 
در حال حاضر بر طبق آنچه سازمان ملل تخمین زده است ١٢ درصد از مردم عراق به خارج گریخته اند. کسانی که از عراق به کشورهای همجوار گریخته اند شامل  پانصد هزار تا یک میلیون نفر به سوریه، بیش از  هفتصد هزار نفر به اردن، هشت هزار نفر به مصر و چهراهزار نفر به لبنان پناه برده اند. فقط ٣٠ درصد از مردم به آب آشامیدنی دسترسی دارند و مردم در روز ٢ ساعت می توانند از برق استفاده کنند. این جنگ تا الان نزدیک به دو ترلیون دولار هزینه برده است.
به این لیست می توان بیشتر افزود. اما همینقدر کافی است تا بشریت ببیند پشت حمله به عراق برای پیاده کردن دمکراسی نظم نوینی بوش و بلیر، پشت هیاهوی صدیت با دیکتاتوری صدام چه جهنمی در آن جامعه درست شده. ببیند که جامعه عراق در نتیجه حمله و اشغال نظامی از هم گسیخت. در کنار آمریکا جریانات اسلام سیاسی و قوم پرستان عرب و کرد بر این متن کل عراق را به عمق یک سیاه چال اجتماعی سوق دادند. نفرت و کینه قومی و مذهبی سبز شد و استیصال مردم عراق را در چنگال خود فشرده است. عراق به قبل