امروز سه شنبه جمهوری اسلامی بالاخره نتوانست هراس و خشمش را از تظاهراتهای ٢٩ژانویه پنهان کند. رامین مهمان پرست سخنگوی وزارت امور خارجه بطرف های درگیر در روابط دیپلماتیک در کشورهای غربی با بیان سناریوی ساختگی و ادعاهای واهی و همیشگی در مورد اعدامها در ایران و بویژه اعدام زهرا بهرامی(فروش و نگهداری مواد مخدر) از آنها “انتقاد” کرد. و دول غربی را سرزنش میکند که چرا این همه سر و صدا علیه اعدام در ایران راه انداخته اند. جنایتکاری مثل مهمان پرست میداند که از بدو سر کارآمدن و بقدرت رسیدن جمهوری اسلامی نهادها و سازمانهای حقوق بشری علیه اعدام و سرکوب در ایران نارضایتی خود را اعلام کرده اند. مورد اخیر اولین اعتراض اتحادیه اروپا و سازمانهای حقوق بشری نیست و بالطبع آخرین مورد هم نخواهد بود.
اما همزمان با اعتراض اتحادیه اروپا به اعدامهای اخیر در ایران ، مردم و مخالفین جمهوری اسلامی در روز ٢٩ژانویه یک قدرت قوی و متحد در حمایت و فراخوان ده ها حزب و سازمان را علیه اعدام و برای آزادی زندانیان سیاسی به جهانیان اعلام کردند. جمهوری اسلامی صدای طنین انداز مرگ بر جمهوری اسلامی، جلاد ننگت باد علیه اعدام را در کشور افغانستان و کشورهای اروپایی، کانادا و امریکا را شنیده است. کانالهای تلویزیونی، فیس بوک، تویتر و ده ها امکانات وبلاگ و سایتها این اعتراض را بگوش جهانیان و مردم در ایران رسانده اند. خشم و تنفر عمیق مردم علیه اعدام.
همزمانی “انتقاد” جمهوری اسلامی از اتحادیه اروپا با برگزاری تظاهراتهای ٢٩ژانویه چیزی جز هراس این جانیان و قاتل های سردمدار زندانهای اعدام در ایران از خشم و اعتراض هزاران نفر در خیابانهای شهرهای افغانستان، کانادا و اروپا نیست.
حساب جمهوری اسلامی با مردم و مخالفین او در ایران و خارج از کشور روشن است. مردم ایران در هر گوشه ای از این جهان پهناور در تهران و یا فرانکفورت و تورنتو و استکهلم و یوتوبوری و اسلو و سلیمانیه و افغانستان خواهان سرنگونی و پایان دادن به حاکمیت این جنایتکاران هستند.
جامعه ایران در آستانه یک جهش و تحول و التهاب سیاسی قرار گرفته است. ٢٩ژانویه خارج از ابراز خشم و نفرت از اعدام و مبارزه انقلابی برای پایان دادن به اعدام، یک قدرت متحد و یک همبستگی سیاسی در مخالفت با اعدام که توسط تعداد زیادی از احزاب و سازمانها فراخوان داده شده بود، به هراس و وحشت جمهوری اسلامی افزوده است.
مهمان پرست جنایتکار ظاهرا از اعلامیه و نارضایتی های اتحادیه اروپا و سازمانهای حقوق بشری “انتقاد” میکند، اما در عالم واقعی ترس و هراسش از تظاهراتها و قدرت همبستگی ٢٩ژانویه را بیان کرده است.
نسان نودینیان
اول فوری ٢٠١١