امروز برای ششمین روز متوالی مردم مبارز مصر در خیابان ها حضور دارند. میدان التحریر، میدان آزادی در قاهره مملو از توده های انقلابی، پیر و جوان، زن و مرد در گله به گله میدان و بر بالای تانک های نظامیان جمع شده اند. تا حضور خود را برای سرعت بخشیدن به تغییرات در مصر و در وهله اول به زیر کشیدن رییس جمهور حسنی مبارک نشان دهند.
ساعاتی پیش علی رغم شروع منع عبورو مرور و با پرواز هواپیماهای نظامی بر فراز آسمان قاهره و بویژه پرواز بر فضای هوایی میدان التحریر برای ترساندن تجمعات، مردم انقلابی قاهره، بدون توجه به این تاکتیک های رنگ و روباخته و پوسیده با شعارهای  تند خود بر علیه مبارک و رژیم ارتجاعی اش ادامه می دهند.
در بعد از ظهر امروز، حسنی مبارک بهمراه رئیس ستاد ارتش و با حضور خود در تلویزیون دولتی مصر، نشان داد که خواهان برخورد شدید تری با مردم در صحنه است. اما از طرف دیگر مردم مصصم هستند تا به زیر کشیدن او در خیابان ها بمانند.
یکی از شگردهای دولت رو به زوال مصر، تاراج و چپاول اموال عمومی مردم و رواج و گسترش نارضایتی در مناطق و محلات شهری است. مردم همه می گویند که این کار خود دولت است – درست مثل کاری که دولت بن علی در تونس و بدنبال فرارش به عربستان سعودی در پیش گرفت- مردم اعتقاد دارند که رژیم نیروهای ویژه ای را مامور چپاول و غارت اماکن و اموال عمومی می کند. تا بدینوسیله نشان دهد که وضعیت فعلی این بی قانونی و هرج و مرج را موجب شده است. و اگر وضع به همین منوال پیش برود، بدتر از این هم خواهد شد. و یک هرج و مرج کامل در مصر برقرار خواهد شد و بدین وسیله حضور بیش از پیش ارتش را برای استقرار نظم جهنمی پیشین فراهم خواهد کرد. و ثانیا بدین وسیله مردم را در ترس و نگرانی دائمی قرار خواهد داد تا هم از پیشروی بیشتر آنها جلوگیری کند و هم اینکه آنها را از یک وضعیت ناروشن تر و طولانی تری در دستیابی به خواستهایشان نگه دارد.
اما مردم آزادی خواه مصر دست رژیم را خوانده اند. گزارشات متعدد نشان می دهد که از امروز صبح در محلات متعددی در شهر قاهره جوانان و اهالی هر محل دست در دست هم شروع به درست کردن سنگر و خاک ریز کرده اند . آنها از طریق درست کردن حد و حدود محلات خود، و درست کردن خاکریز ها و موانع نه فقط امر حفاظت و مراقبت از محلات خود را بعهده گرفته اند، بلکه بدین وسیله کنترل و تردد وسایل نقلیه عمومی و تردد خود رو های دولتی را نیز زیر نظر دارند. آنها همچنین هسته های اولیه تشکل های محلی-میلیش محلی- خود را در دستور قرار داده اند.
شواهد و گزارشات نشان میدهد که در بعضی از منطقه های قاهره عملا این قدرت محلی این تشکل هاست که وجود دارد. و در عمل و در غیاب نیروی پلیس دولتی و بقیه عوامل دولت، این میلیش مردمی است که جایگزین نیروهای دولتی و حکومتی شده است.
در حقیقت باید اذعان داشت که فی الحال در مصر خلا قدرت سیاسی در بعضی مناطق حاکم است. فعلا هیچ شواهدی وجود ندارد که گویای این باشد که برنامه معینی از طرف رژِیم برای مقابله شدید و مستقیم با مردم وجود دارد. رژیم خود در یک گیج سری کامل به سر می برد. اینکه امروز با تغییر بعضی از وزرای کابینه- تعویض با نظامیان جدید- دلائلی بر یک برخورد شدید تر را گواهی می دهد نمی توان این نتیجه را گرفت که فردا ارتش دیگر حالت ناظر بر اوضاع را نخواهد داشت. زیرا کشور مصر بیش از ۶۰ سال است که آشکار و پنهان توسط ارتش و نیروی سرکوبگر نظامی اداره می شود. گرچه حکومت کنندگانش نظامی بنظر نرسند و ظاهری سیویل و کت و کراواتی داشته باشند.
همه چیز حکایت از این دارد که نه مردم محروم مصر حاضر خواهند شد که یکبار دیگر حکومت نظامیان شبه مبارکی را قبول کنند و نه حامیان بین المللی رژیم توانایی تحمل چنین وضعیتی را دارند. غرب و بویژه امریکا در طول امروز با لحن نرم تری با مردم و با لحن شدید تری با حسنی مبارک حرف زده است و خواهان تغییرات و اصلاحاتی در سیستم حکومتی است. به همین خاطر محمد البرادعی را با قامت و پوزیسیون جدیدی امروز مشاهده می کنیم .
به هر رو باید منتظر بود و دید که جنبش مردم در روزهای آینده چگونه پیش می رود.  سیر اوضاع این نیرو و توانش در رویارویی با حوادث تعیین خواهد کرد که روش دولت مصر در قبال جنبش انقلابی چگونه باشد.
هوشیار سروش ۳۱ ژانویه