امروز دیگر اعتراض به اعدام در خفا انجام نمیشود. سال ها بود که مردم ایران در خفا، در محافل خانوادگی بشکل گسترده ای و غیر علنی تنفر و انزجار از کل حاکمیت جمهوری اسلامی و بویژه اعدام را ابراز میکردند. در چند سال گذشته این فضا عوض شده. خودآگاهی سیاسی جامعه، اعتراضات کوبنده، اقدامات بسیار موثر و مفید کمپین های اعتراضی در اشکال مختلف در چند سال گذشته، فعالیتهای لابیستی فعالین کمپین علیه اعدام و سنگسار برای جلب افکار عمومی کانون و نهادهای انسانی و مخالف اعدام، هزاران تظاهرات و اعتراضات کوبنده در خارج از کشور، مواد و مطالبات قطعنامه های اول ماه مه ها توسط کارگران علیه اعدام، اعتصاب عمومی مردم کردستان علیه اعدام و برای آزادی زندانیان سیاسی، کمپین مادران پارک لاله و ده ها اقدام اعتراضی و حضور طیف وسیعی از روشنفکران و وکلای مبارز و انساندوست در دفاع از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، به بار نشسته. و اینبار ما شاهد اعتراضات کوبنده در کشورهای همجوار ایران هستیم. نمونه اعتراضات مردم انقلابی و مبارز شهرهای افغانستان علیه جمهوری اسلامی با حمل ده ها پلاکارد از تصاویر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و محکومیت احکام اعدام توسط آنها، به صحنه سیاست خودآگاهانه جامعه تصویر متفاوت دیگری داده است. مردم انقلابی افغانستان با ابتکارات و اعتراضات خود مبارزه مردم و جامعه در ایران را یک قدم بجلو بردند. و دیروز در سلیمانیه با ابتکار فعالین مبارزه علیه اعدام و برای آزادی زندانیان سیاسی انسانیت و دفاع از حرمت انسان در مقابل قتل عمد دولتی و اعدام که روزانه توسط رژیم جنایتکار اسلامی اعمال میشود، بشریت در دفاع از خود و کرامت انسانی اش با قامتی بلند و افتخار آفرین ایستاد. تظاهرات و راه پیمایی مردم سلیمانیه و مهاجرین ایرانی ساکن این شهر هراس جمهوری اسلامی و سایت تانباک را افزایش داده است. اینها ناتوان و درمانده از دیدن تظاهرات مردم شهرها در افغانستان و کردستان عراق، راه چاره را در تحت فشار گذاشتن احزاب حاکم در کردستان عراق دیده اند. و به بهانه متضاد بودن ارقام شرکت کنندگان زبونی و هراس خود را عملا به جامعه نشان داده اند. ظاهرا  سایت “پیامنیر” بجای شرکت صدها نفر در تظاهرات و راه پیمایی علیه اعدام، شرکت هزاران نفر را منتشر کرده است، و این در حالی است که در این سایت در بخشهای کردی و عربی از شرکت صدها نفر اطلاع داده شده است.
جمهوری اسلامی و محسن رضایی جنایتکار در سی سال گذشته هر چه در قدرت و توانشان بود با سرکوب، اعدام و زندانی انجام دادند. دستگاه جنایت و اعدام اینها هنوز از ما قربانی میگیرند، میخواهند کل جامعه را مرعوب کنند، میخواهند فضای سرکوب دهه ۶٠ را بر صحنه سیاسی جامعه پهن کنند. اینها برای این اعمال کثیف و ضد انسانی ناکام شده اند. جنگ و دعوای اینها بر سر ارقام صدها یا هزاران اوج استیصال شان را به نمایش میگذارد.
هراس رژیم اسلامى از بالاگرفتن موج اعتراضات مردم است! رژیم اسلامى از تحرکات کارگرى٬ دانشجویى و جنبش زنان و جوانان در هراس است! میزند تا به خیال خودش اقتدارش را اعلام کند! میکشد تا فضاى ارعاب بسازد! سنگسار میکند تا ناتوانى و صعفش را پنهان کند!
پاسخ ما اما همدوش با تمام زندانیان٬ همگام به میلیونها انسان عاصى مبارزه یکپارچه و متحد است, رژیم را بارها به عقب نشینى کشانده ایم,  پاسخ ما تعرض است,  نباید منتظر اعدامى دیگر باشیم تا به میدان بیائیم, باید رژیم را به عقب نشینى ممتد بکشانیم,  این منطق مبارزه و پیروزى است!
راه پیمایی و تظاهرات مردم در سلیمانیه از فراخوان ما در روز ٢٩ژانویه حمایت کرده اند. به کمپین اعتراضى روز شنبه ۲۹ ژانویه روز جهانى دفاع از زندانیان سیاسى و مبارزه علیه اعدام بپیومندیم!
نسان نودینیان ۲۲ژانویه ٢٠١١