تحلیگران اقتصادی بورژوازی در بحبوحه رقابت هایشان، مبارزه طبقاتی را  تحت عنوان هرج و مرج و آشوب به رخ همدیگر می کشند. بورژوازی و تحلیلگرانش، در رابطه با حذف یارانه ها و گرانی مایحتاج مردم و بالا رفتن قیمت ها و تورم، از وقوع بحران های اجتماعی حرف زده و می زنند. تحلیلگران اقتصادی مجلس گفتند که اگر روند آزاد سازی قیمت ها با شیب تند اجرا شود، امکان شوک تورمی و هجوم مردم به فروشگاه ها وحتی نا آرامی های اجتماعی و سیاسی وجود دارد.
در مرحله اول حذف یارانه ها، این اتفاق نیفتاد. در میان طبقه کارگر هم نشانه ای از شورش و عصیان وجود ندارد. مکانیسم مبارزه طبقه کارگر شورش و عصیان کور نیست. شورشی اگر بشود و طبقه کارگر هم به آن بپیوندد باز اگر این طبقه برای گرفتن قدرت آماده نباشد و حتی اگر رژیمی هم عوض گردد، نهایتا بخشی دیگر از بورژوازی یا با کودتا و زور اسلحه سرکار می آید و حمام خون راه می اندازد و شورشیان را به خانه می فرستد. و یا بخش دیگر بورژوازی با پز دفاع از مردم و دمکراسی و از این قبیل سر کار می آید و وعده ای می دهد و نهایتا فردای روز شورش نه تنها وضع طبقه کارگر و مردم زحمتکش بهبودی نمی یابد بلکه باید تاوان کارشان را پس بدهند و تا جا افتادن نظام جدید حکومتی کمر بندها را سفت کنند  و کم تر بخورند تا شاید فرجی حاصل شود.
 
طبقه کارگر آگاه طرفدار هیچ شورش کوری نیست. این نوع اتفاقات خودبخودی ویا عصیان های اجتماعی سازمان نیافته، کار طبقه کارگر را برای سازماندهی مبارزه و برای اصلاحات و  انقلابش به عقب انداخته و در سازمانیابی و اتحاد و تشکل طبقه  اخلال بوجود می آورد. به دنبال بحران اخیر سرمایه داری و افزایش قیمت مایحتاج مردم و تورم، در کشورهای مختلف سرمایه داری، شورش گرسنگان در چند کشور جهان از جمله بولیوی، موزامبیک، الجزایر،هاییتی، کامرون، مصر و تونس…  تاکنون بوقوع پیوسته است. این شورش ها بدون حضور سازمان یافته و رهبری آگاهانه و حزبیت یافته و متشکل طبقه کارگر، به خون کشیده شده اند.
کسی نمی تواند جلو شورش گرسنگان را اگر اتفاق بیفتد بگیرد. اما وظیفه طبقه کارگر آگاه و کارگران کمونیست و سوسیالیست این است که شورش و انقلابی را سازمان دهند که بنیاد دولت و نظام سرمایه داری را بر اندازد و نظام دیگری را با قدرت خود و با حاکمیت خود بنیان گذارد. نظامی که در آن از گرسنگی و تبعیض و نابرابری و سرمایه و سود و نهایتا کار مزدی خبری نباشد. تولید برای سود را بر اندازد و تولید را برای نیاز خود و جامعه  سازمان دهد… این را شورش گرسنگان ولو اتفاق هم بیفتد انجام نمی دهد.
دی ماه ۸۹