این یک حقیقت است و به هیچ حزب و گروه یا نهاد امروزی مربوط نیست، این حقیقت تاریخ بیش از سی سال مبارزه شخصیتهای کمونیست و آزادی خواه  زن و مرد در جامعه کردستان را پشت سر دارد .دلیل دیگری نمی شود پیدا کرد غیر از سابقه مبارزاتی چپ در کردستان که باعث شده است که در شرایط های حساس همگی در دفاع از حرمت و جان انسانها کنیم .متاسفانه این شرایط در تمام مناطق ایران اینگونه عمل نمی کند به همین دلیل است که رژیم اسلامی دسته دسته انسان می کشد و کسی خبری پیدا نمی کند مگر اینکه بعد از اعدامها از قول خبر گذاریها ی که اگر خبر اعدام ها را داشته باشند کسب خبر کنیم و رژیم را به خاطر جنایاتی که مرتکب شده است محکوم نمایم، اما در کردستان اینجوری نیست حساسیت مردم نسبت به  اعمال حکومت  و انعکاس هر گونه تعرض حکومت به مردم صریعا درداخل شهرها وروستاها و مد یا های داخل و خارج منعکس می شود و همزمان با مبارزه مردم در داخل اتحاد و همدلی وسیع را در خارج کشور دست به دست هم می دهند .تا به حال این اتحاد عمل ها نتایج بسیار مثبتی را داشته است اما ناکافی منظورم از ناکافی این است که  با این مکانیسم ها می شود درست تر عمل کرد و سترس کمتری را بوجود اورد و بازدهی تلاشها یمان چشم گیر تر باشد ،من روی مسائلی فکر کرده ام که بتوانیم این همه انرژی را متمرکز کرد و موئثر تر تلاش کرد،در خارج کشور هزاران انسان مانند من و شما دست پرورده سیاسی چپ در کردستان به اشکال گوناگون  از طریق فیس بوک ، تویتر، پالتالک،دیگر تکنولوژی های جدید و سایتهای اینترنتی، و دیدارها و……… با هم در ارتباط مستمر هستیم در هر لحظه که بخواهیم با استفاده از این ابزارها تماس برقرار می کنیم این امکانات را قبلا نداشتیم  اولین کاری را که به نظر من می تواند خیلی موئثر باشد این است که در حافظه آدرس مایلها یمان ، فیس بوک وتویترو سایتهای شخسی آدرس مایل و شماره تلفن  نهاد های اصلی بین الملی را که می توانند با ما در موارد حساس همراه شوند را داشته باشیم .مثلا .اتحادیه اروپا. سازمان حقوق بشر .سازمان ملل .سلیب سرخ.اتحادیه های کارگری فعال .تشکل های دانشجوی در اروپا و امریکا و استرالیا و کانادا، و…. ودهها انجمن و نهاد و شصیت دیگر  که ما با این اتحاد و همدلی می توانیم در چنین شرایط های هم به صورت فردی و هم از طریق احزاب و تشکل ها و انجمنهای سیاسی فرهنگی و……همزمان هزاران نامه کوتاه و گویا را ارسال داریم و هم زمان با آن سازمان دادن اعتراضات جمعی در کشورهای مختلف را در دستور قرار بدهیم  به نظرمن این اشکال مبارزات جمعی را سر مواردی که عملا همه ما در یک سو هستیم می شود گسترش داد  اما مهم این است که مرحله اول را که نامه باران کردن نهاد های بین المل می باشد را در دستور کار قرار دهیم این کار را همه ما می توانیم انجام دهیم  سر کار یا در منزل وقت زیادی هم نمی برد و بسیار موئث می باشد  ،همین احساست انسانی که در جریان حکم اعدام حبیب الله لطفی در سایتها ی اینتر نتی و فیس بوک و ….. بیان داشته ایم همین ها را کپی کرده برایشان ارسال داریم، البته نباید حالت ارسال نامه وکامنتها خسته کننده و تکرای باشد  هر کدام از ما با بیان چند جمله کوتاه و گویا  وپسندیده که بتوانیم تاثیر داشته باشیم این مرحله مهم است ، ادامه دارد 
توفیق پیرخضری۲۶ ۱۲ ۲۰۱۰ .