سرانجام همه ۴۹ نفر پناهجوی اعتصابی و متحصن ایرانی در یونان اجازه اقامت دریافت کردند. بدون شک همه انسان ها حق دارند تا از یک زندگی مناسب برخوردار شوند اما آیا براستی پناهندگی و پناهنده سازی یک راه حل مناسب برای کشور ایران است؟ و آنانی که به خارج از کشور کوچ می کنند پناهنده واقعی هستند و جانشان در خطر است؟ بدون شک رژیم جمهوری اسلامی از خلاص شدن از دست مخالفان خود خوشحال خواهد شد اما آیا ایرانیان خارج از کشور یک تهدیدی برای رژیم جمهوری اسلامی هستند؟ سوآل اساسی این است که از این بیش از چهار میلیون ایرانی ساکن در خارج از کشور چند نفر از آنان در کنار زندگی روزمره در فعالیت های سیاسی نیز شرکت می کنند؟ چه کسی است که نداند که تمام ایرانیان متقاضی پناهندگی در کشورهای اروپایی و آمریکایی برای اخذ اجازه اقامت مدعی می شوند که در ایران جانشان در خطر بوده است و بعد از دریافت اجازه اقامت با مراجعه به سفارت جمهوری اسلامی و دریافت پاسپورت به ایران رفت و آمد می کنند و در نزد افکار عمومی اثبات می کنند که ادعاهای آنان در مورد رژیم جمهوری اسلامی دروغ است و متآسفانه سازمان های پناهندگی و گروههای سیاسی نیز آتش بیار این معرکه هستند و بدینترتیب مرز بین یک پناهنده واقعی و یک مهاجر اقتصادی مخدوش شده است. مشکل اینجاست که این به اصطلاح پناهندگان سیاسی افرادی ضد ایرانی و ضد افراد سیاسی هستند و این رفتار را برای راضی کردن دولتهای غربی و افزایش شانس دریافت اجازه اقامت خود انجام می دهند! متن زیر که از سایت سازمان سراسری پناهندگان ایرانی –بیمرز و از قول آقای سعید آرمان مسئول این تشکیلات کپی شده است گویای بخشی از حقیقت است: (…دوستان عزیز، مسئولین و فعالین بیمرز در هر کجاى جهان که هستید! روزهاى یکشنبه و دو شنبه ١۴ و ١۵ مه در سفرى به بروکسل به منظور حضور در تحصن پناهجویان ایرانى در این شهر، متوجه مسائل اسفبارى شدم که اقدامات جدى را از طرف ما میطلبد. هزاران انسان با مشکلات جدى غیر قابل وصف در این کشور زنگى مشقت بارى را به سر میبرند. در سفرم به آنجا و حضور در تحصن متوجه شدم که گردانندگان این تحصن بجز دوستان انگشت شمارى، نه تنها مخالفتى با جمهورى اسلامى ندارند، بلکه مانع از سیاسى کردن فضا و ضدیت با جمهورى اسلامى هستند. فضاى لمپنى و غیر سیاسى را حاکم کرده اند که به اکثریت خاموش پناهجویان مربوط نیست. ما از این تحصن بیرون آمدیم زیرا اختلاف عمیق تر از آن بود که قابل اصلاح باشد و …..)
از طرف دیگر وقتی که یک موضوع به یک جنجال رسانه ای تبدیل می شود فرصت طلبان را برای مطرح کردن خود به گرد خویش جمع می کند و در این راستا فدراسیون پناهندگان ایرانی برای دفاع از پناهندگان ایرانی در یونان به دادگاه اروپا شکایت برد اما در سایت این فدراسیون می توانید ببینید که متقاضیان دریافت تأییدیه از این تشکیلات باید ۲ ماه منتظر بمانند و این انتظار در شرایطی است که فرد متقاضی در نگرانی شدید بسر می برد و ممکن است که در این مدت ۲ ماه انتظار جواب ردی نیز دریافت کند و در اینصورت تأییدیه فدراسیون نوشداروی بعد از مرگ سهراب است! آیا براستی فدراسیون پناهندگان که حتا قادر به راه اندازی یک تظاهرات بیست نفره نیز نیست آنقدر سرش شلوغ است که متقاضیان دریافت تأییدیه باید ۲ ماه خون جگر بخورند و منتظر بمانند یا اینکه این تشکیلات با این روش ناصادقانه تلاش می کند تا از دادن تأییدیه خودداری کند؟ اگر این تشکیلات براستی مدافع پناهندگان است چرا مسئولانه رفتار نمی کند و برای پاسخگویی و رسیدگی به درخواست های پناهندگان، مسئولین مربوطه را افزایش نمی دهد؟ یعنی در این تشکیلات آنقدر آدم قحطی است که آنان فاقد افراد کافی برای رسیدگی به نیازهای مردم هستند، در چنین صورتی این مسئولیت را به من واگذار کنند تا مشکل آنان را حل کنم. در گذشته وقتی که فرهاد بشارت و جعفر رسا مسئول این فدراسیون بودند افراد کافی بود تا با تلفن با آنان تماس بگیرند و مدارک خود را برای آنان فکس کنند و چند روز بعد تأییدیه خود را از طریق فکس دریافت کنند. این یک روش غیر انسانی است که یک تشکیلات برای سلب مسئولیت از خود انسانها را به دنبال نخود سیاه بفرستد. فدراسیون پناهندگان، یک تشکیلات بی هدف است که در بهترین حالت تدارکاتچی نیروی کار ارزان برای سرمایه داران کشورهای غربی از ایران است و هیچ هدف دیگری ندارد. از نظر این تشکیلات و دیگر گروههای مارکسیست، پناهندگی حق همه است! اما هدف از پناهنده شدن چیست؟ درس خواندن و کار کردن برای نظام سرمایه داری؟ کسی که ادعا می کند فعال سیاسی است باید ثابت کند که فعال سیاسی است و دارای یک آرمان است که برای تحقق آن تلاش می کند و وقتی که بر اساس یک ارزش اخلاقی به او کمک می شود او نیز بعد از دریافت کمک و وقتی که خرش از پل گذشت نگوید که گور پدر دیگران!! براستی از بین این بیش از چهار میلیون ایرانی ساکن در خارج از کشور کدام تشکیلات قادر است تا صد نفر را از تمام دنیا دور هم جمع کند تا مثلأ یک حرکت اعتراضی بر علیه اجرای حکم اعدام در ایران را سازماندهی کند؟ از طرف دیگر در نتیجه زندگی در جامعه سرمایه داری مدرن غربی، آرمان و ایدئولژی فعالین سیاسی ایرانی نیز در انطباق با شرایط محیطی ماهیت تجاری به خود گرفته است و سیاست یک بازار اقتصادی و بده و بستان می باشد و مهمترین پیش شرط عضویت در احزاب سیاسی و تشکیلاتهای پناهندگی پرداخت پول است و بدینترتیب شما با عضویت در یک تشکیلات بجای طلبکار بودن همیشه بدهکار هستی! و باید افتخار کنی که برای مردمی نوکری میکنی که نه تنها قدر و ارزشی برای زحمات تو قائل نیستند بلکه از تو طلبکار نیز هستند که چرا برای آنان به زندان رفته ای و توسط دولت برگزیده آنان شکنجه شده ای! کیست که نداند که ایرانیان در خارج از کشور از همدیگر بیزار هستند و عاشق بیگانگان هستند!؟ من در سال ۱۹۹۵ که عضو فدراسیون پناهندگان بودم برای شرکت در کنگره این تشکیلات به اتفاق چهار نفر دیگر از هلند به شهر مالمو در سوئد رفتیم اما در شب آنان دو نفر هلندی همراه ما را به خانه بردند اما ما دو نفر ایرانی را چون ایرانی بودیم در یک سالن بزرگ بر روی تخت سربازی و در سرمای سوئد بدون پوشش کافی خواباندند.
در پایان برای نشان دادن واقعیت کیفیت بسیار نازل عملکرد فدراسیون پناهندگی ایرانی یک کپی از فرم درخواست تأییدیه از این تشکیلات را درج می کنم تا حقایق روشن شود. لازم به توضیح و تأکید است که من نقش مثبت این فدراسیون را نه تنها نفی نمی کنم بلکه در شرایطی که احزاب مارکسیستی بشدت سکتاریست هستند و تنها به دور و بری های خودشان کمک می کنند، نقش این فدراسیون قابل تقدیر است اما این تشکیلات که بی هدف است نباید نقش یک مؤسسه خدمات توریستی را به عهده بگیرد و یا پناهندگان واقعی را دنبال نخود سیاه بفرستد و یا مانند رابین هود نقش ایفا کند. جالب اینجاست که خود فدراسیون نیز می داند که: ” در صورتى که پرونده متقاضى پناهندگى بسته شده باشد تاثیر گذارى در بازگشایى پروندهاش مشکل تر مى باشد.” اما جواب دادن آنان ممکن است تا ۲ ماه طول بکشد و برای کوتاه کردن این مدت هیچ تلاشی نیز نمی کنند!
فرم درخواست تاییدیه از همبستگى فدراسیون سراسرى پناهندگان ایرانى (IFIR)
قابل توجه کلیه پناهندگان ایرانى
– دوستان، بیشک شما بیشتر از هر کسى از پروسه پذیرش پناهندگى و موانع موجود آگاه هستید و حتما از نقش کارساز فدراسیون در دفاع از پناهندگان ایرانى نیز با خبرید. فدراسیون در طول سالها فعالیت بى وفقه خود سعى کرده است با موانعى که توسط دولتها و UN بر سر راه پناهندگان قرار گرفته است مبارزه کند و دست آوردهاى بدست آمده نشان مىدهد تا چه اندازه وجود این تشکل رادیکال و پیشرو در دفاع از حق پناهندگى موثر بوده است. یکى از راههاى تاثیر گذارى و سهل تر کردن پذیرش پناهندگان، ارسال نامههاى تاییدیه از سوى دبیرخانه فدراسیون براى متقاضیان پناهندگى است که بحق باید آن را اقدامى تعیین کننده در سرنوشت پناهندگان ارزیابى کرد. با این توضیحات توجه تان را به چند نکته جلب مى نماییم:
٭ خارج از این استاندارد، دبیرخانه فدراسیون از ارسال نامهى تاییدیه براى پناهجویان معذورمىباشد.
٭ کاملا با خط خوانا به تمام سوالات این پرسشنامه جواب دهید.
٭ فدراسیون در اکثر کشورها رابط دارد. این فرم را از طریق رابط فدراسیون در شهر یا کشور خود بگیرید، ارسال هر فرم به معناى تائید شدن متقاضى از سوى دبیرخانه نیست.
٭ آدرس براى ارسال فرم درخواست تاییدیه از این قرار است: ifirsecretariat@yahoo.com و مسئول صدور نامه هاى تاییدیه شراره میرزایى میباشند.
٭ هر پناهجو در صورتى که دسترسى به رابطین فدراسیون ندارد مى تواند مستقیما با دبیرخانه فدراسیون تماس بگیرد تا فرم تاییدیه در اختیارش قرار گیرد. یا آن را مى تواند از طریق سایت فدراسیون www.hambastegi.org)) چاپ کند.
٭ لطفا فرم خود را پس از پر کردن حتی الامکان اسکن کرده و از طریق ای میل ارسال کنید. در صورتى که قادر به اسکن و اى میل نمى باشید آن را به شماره ۰۰۱۹۲۵۷۷۵۱۶۴۳، فاکس کنید. تاکید میکنیم که فرم خود را پست نکنید چون در اینصورت با تاخیر زیادى به دست ما خواهد رسید. و پروسه صدور نامه براى شما طولانى تر خواهد شد.
٭ بخاطر حجم کار، ارسال نامه تاییدیه معمولا بین ١ تا ٢ ماه طول مى کشد، در صورتى که پرونده متقاضى پناهندگى بسته شده باشد تاثیر گذارى در بازگشایى پروندهاش مشکل تر مى باشد.
٭ نامه تاییدیه غیر از کشورهاى همجوار با ایران توسط واحد هاى کشورى فدراسیون در محل نوشته مى شود
نادر احمدی
چهار شنبه، ۲۰۱۰/۱۱/۲۴
آرشيو مطالب سايت آزادى بيان
www.azadi-b.com
