نوید اخگر
خانم نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا از حزب دموکرات، گفته است که کنگره این کشور باید اقتدار خود را نشان داده و این موضوع را روشن سازد که پرزیدنت بوش بدون مشورت و تصویب کنگره، از حق ورود به جنگ علیه ایران برخوردار نیست.
برای بهتر دیدن فاکتور هائی که در گفتار خانم پلوسی نهفته است ابتدا باید آنرا تجزیه نمود تا بتوانیم به تحلیل درست موضع بپردازیم.
الف: پرزیدنت بوش حق حمله به ایران را ندارد. ۱- پرزیدنت بوش باید با کنگره مشورت کند ۲- کنگره باید حمله به ایران را تصویب کند.
۱- در اینکه پرزیدنت بوش با اعضای کنگره مسلما مشورت خواهد نمود از دید هیچ مفسر خارجی دور نیست ولی اینکه پرزیدنت بوش ملزم به اجرای دستورات و مصوبه های کنگره باشد امری است نا درست، مصوبه های کنگره هیچ الزامی را برای ادمنیستراسیون پرزیدنت بوش ایجاد نخواهد نمود که از جنگ احتمالی آینده با ملایان پرهیز نماید.
اولتیماتوم خانم پلوسی اگر چه بصورت بسیار ضعیف میتواند یک اولتیماتوم حزبی باشد که در آن نیز به گفته مفسران سیاسی جای تردید دارد زیرا اخیرا به تائید کنگره خانم پلوسی، انتصاب فرمانده جدید نیروهای امریکائی در عراق صورت پذیرفت. اگر کنگره بخواهد سیاست های آینده خود را بر علیه جنگ بچیند دقیقا کاردی را در دست فرمانده نظامی انتصابی خود در عراق گذارده که تیغه آن توسط اعضای کنگره در امریکا قیچی شده است.
۲- سئوال در این است وقتی که پرزیدنت بوش و ادمنیستراسیون وی بار ها رسما اعلام کرده اند که قصد حمله به ایران را ندارند چرا خانم نانسی پلوسی حمله به ایران را به تصویب کنگره گره میزند و بر رویش در مطبوعات تبلیغ میکند؟ آیا خانم پلوسی به حمله ای قریب الوقوع آگاه است که جامعه جهانی از آن بی خبر مانده است؟ آیا ترس از جنگ سبب شده است که خانم پلوسی آگاهانه دست به این التیماتوم که جنبه تبلیغی اش بمراتب بر دیگر جنبه هایش می چربد بزند؟
۳- پرزیدنت بوش صد میلیارد دلار دیگر برای امور نظامی منطقه از کنگره تقاضا کرده است
اگر کنگره با تصویب ۱۰۰ میلیارد دلار آینده مخالفت کند یعنی بر کل مناسبات امریکا که تا کنون در منطقه جاری بوده شیلنگ آب سرد را گشوده است آنچه که در این میان باقی است این است که رسیدن به منظور خانم پلوسی و سیاست گره زدن برنامه های آینده پرزیدنت بوش به مصوبات کنگره به گفته ناظران سیاسی از فروع صحبت میکند و نه از اصول.
گفتار خانم نانسی پلوسی بیش از آنکه زمینه جلو گیری از پرزیدنت بوش را برای حمله نکردن به ایران داشته باشد در صدد است که موضوع حمله نظامی به ملایان را نه تنها تا اعماق کنگره که تا اعماق جامعه بین المللی برای یک جنگ قریب الوقوع مطرح نماید.
از طرفی پیوستن سوئیس و ژاپن به شعار "با ایران همچون آفریقای جنوبی زمان آپارتهاید رفتار کنید" و بایکوت منابع مالی ملایان در آن کشور ها بر اساس قطعنامه سازمان ملل که از طرف رئیس جمهور ولی فقیه یک کاغذ پاره بی ارزش نامیده شده بود طناب دار هسته ای را بر کردن راز بقاء رژیم روزانه هر چه محکم تر مینماید.
به گفته اکثر مفسرین خارجی اگر اتفاق غیر مترقبه ای نیفتدتا رسیدن به جنگ تنها چند گام بیشتر باقی نیست و این در حالی است که احمدی نژاد و سرداران سپاه ولی فقیه نه تنها به رزمایشاتشان ادامه میدهند که معتقدند حمله ای به ایران صورت نخواهد گرفت حتما از ترس موشکهای دور و برد و میان برد و هواپیما ها و هلی کوپتر های اسقاطی رژیم در مقابل صف آرائی نیروهای ائتلاف در سطح منطقه و خلیج فارس.
در یک کلام خانم نانسی پلوسی از خطر جنگ بیشتر میترسد تا احمدی نژاد.
گفته ای از مورخان
به گفته مورخین روزی رضا شاه مشغول سان دیدن از قوای نظامی خود بود از یکی از مشاوران نظامی کشوری اروپائی سئوال میکند که این ارتش چه مدت در مقابل دشمن طاقت خواهد آورد ؟ آن مشاور نظامی میگوید دو روز.
رضا شاه اخم هایش را در هم میکشد و ترش روئی مینماید. آن مشاور نظامی آهسته به اطرافیان میگوید برای اینکه اعلیحضرت ناراحت نشوند گفتم دو روز وگرنه این ارتش دو ساعت هم طاقت نمی آورند. مورخان از فرار ارتشیان که رزمایشات فراوان نیز انجام داده بودند با چادر داستان ها نوشته اند.
تاریخ جمعه ۱۶ ماه فوریه سال ۲۰۰۷ میلادی سوئد استکهلم
آدرس سامانه اینترنتی نوید اخگر