جلال مردانی کارگر ساختمانی در شرکت کوه دشت سقز دارای همسر و دو فرزند روز سه شنبه ۹ نوامبر به هنگام گریس کاری قطعات دستگاه سنگ شکنی، طعمه دنده های این دستگاه شد و متاسفانه جان خود را از دست داد. صاحب شرکت برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت خود در قبال این واقعه تکان دهنده، تلاش کرد یکی دیگر از کارگران شرکت را بخاطر روشن ساختن دستگاه سنگ شکنی مقصر و او را روانه زندان کند تا بدینوسیله مسئولیت خود را در قبال این جنایت بپوشاند. اما با هوشیاری خانواده، بستگان و همکاران جلال مردانی، ترفند و حقه صاحب کار نقش بر آب شد و مانع از پیشبرد این نقشه ضد انسانی صاحب کار شدند و اعلام کردند که بانی و مقصر اصلی در گرفتن جان و زندگی جلال مردانی، سودجویان و منفعت پرستانی چون صاحب کار است که بخاطر چپاول هر چه بیشتر حاضر نیستند امکانات ایمنی در محل کار را برای جلوگیری از چنین وقایع دردناکی که به راحتی قابل پیشگیری است فراهم کنند. همینجا از طرف خود و کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری به خانواده، بستگان و همه همکاران جلال مردانی تسلیت گفته و خود را در اندوه از دست دادن این عزیز سهیم میدانیم.
جانباختن و نقص عضو پیدا کردن کارگران در محل کار، میراث سه دهه از حاکمیت رژیم اسلامی است که مدام در حال افزایش است. روزی نیست که کارگری در جریان کار دچار نقص عضو و یا از دست دادن جان خود نباشند. تحت نظام سود و چپاول حکومت اسلامی و صاحبان صنایع، شرکتها و کارخانه ها در ایران، مراکز کارگری از هیچ گونه ایمنی حتی در سطح ابتدایی ترین استاندارها برخوردار نیست و محل کار به قتل گاه کارگران تبدیل شده است. آمار کشته، معلول و خانه نشین شدن کارگران در اثر نبود ایمنی در محل کار و تباه شدن جان و زندگی کارگر تمامی ندارد و هر روز بیشتر میشود. این در حالی است که امروز دیگر با توجه به دستاوردهای تکنولوژی، کشته و معلول شدن کارگران در اثر سوانح کار امری قابل پیشگیری است. نجات جان ۳۳ معدنچی در شیلی و در عمق ۷۰۰ متری زمین در اثر پیگیری و اعتراض خانواده این ۳۳ کارگر معدن و دیگر همکارانشان نشان داد که می توان صاحبان سود و سرمایه و دولت حامی آنان را وادار کرد که از آخرین امکانات تکنولوژی برای نجات جان کارگران که خانواده هایشان امیدی به زنده بودن آنها نداشتند بهره جسته واقدام کنند. میلیونها نفر در دنیا این را دیدند که اگر تکنولوژی در خدمت امنیت و سلامتی انسان بکار گرفته شود، کسی شاهد چنین رویدادهای دلخراش و تکانده نخواهد بود. تهیه و تامین دستگاه ها و دیگر ابزارآلات ایمنی کار برای مفت خوران سرمایه هزینه بردار است. ابزار و امکانات ایمنی ای که توسط خود کارگران تولید می شود، بخاطر حرس و طمع و سود اندوزی هر چه بیشتر از قبل دسترنج کارگر توسط لاش خوران سرمایه، به داد جان و زندگی کارگر نمی رسد. جان انسان برای این سودجویان ذره ای ارزش ندارد. دستمزد زیر خط فقر و گرسنگی، عدم پرداخت همین چندرغازی که ماهها و تا نزدیک به یکسال هم پرداخت نمی شود، نبود تضمین و امنیت شغلی و جانی و ده ها و صدها درد و مصیبت دیگر از این نوع میراث حکومت اسلامی سرمایه است.
چنین وقایعی چون مرگ جلال مردانی را نمیتوان سانحه نام نهاد. این عین جنایت در محل کار علیه کارگر است که بخاطر سود و منفعت بیشتر توسط مشتی مفتخور روی می دهد. میشود و می توان که با بکارگیری تکنولوژی جلو هر رویداد ناگواری را گرفت. در دنیا آنقدر ثروت، امکانات و دستاورد بشر امروزی وجود دارد که می توان براحتی مانع از هر گونه اتفاقی که انسان را در معرض خطر قرار دهد شد. اما این امکانات در دست اقلیتی سودجو و مفتخور و فقط برای چپاول بیشتر قرار دارد. این نظام بر پایه انباشت هرچه بیشتر سود و منفعت خود بنا شده و می چرخد. این نظام نمی تواند معیارش رفاه و سلامت انسان باشد بلکه بر عکس معیارش کسب هرچه بیشتر سود و سرمایه برای مشتی سرمایه دار و چپاولگر در دایره این نظام و برای تباهی جان و زندگی کارگران است. اعتراض بحق و درست خانواده و همکاران جلال مردانی در مقصر دانستن صاحب کار سودجو بعنوان کسی که مسئول تهیه امکانات ایمنی برای کارگران است، اعتراض درست و بجایی بود. انگشت اتهام را باید بسوی کسانی نشانه رفت که بخاطر چپاول بیشتر از دسترنج کارگران حاضر نیستند امنیت جانی آنان را در محل کار تامین کنند. صاحبان سرمایه و دولت حامی آنها بانی و مصبب اصلی در از دست دادن جان کارگران در محیط کار هستند. کارگران تنها با اعتراض و مبارزه متحد و متشکل خود می توانند تهیه و تامین ابزار و امکانات ایمنی در محل کار را به صاحب کاران زالو صفت تحمیل کنند. تنها با همبستگی و اتحاد گسترده می توان دیگر خواستها و مطالبات خود را از حلقوم سرمایه داران و دولت آنها بیرون کشید. یاد جلال مردانی و هزاران کارگری که جان خود را از دست داده اند عزیز و گرامی باد.
۱۶ نوامبر ۲۰۱۰