وقتی چشم هایت
باور می کند
آنچه که میبیند
بر خود شک میکنی
آنچه رژه میرود
در برابرت واقعیت است
با خود میاندیشی
آیا ستارگان
همیشه این گونه
ایستاده تیرباران شدند
ودرختان
برفراز تپه ها
به دار آویخته میشوند
ماهیان سرخ
با سینه ای سترک
میشکنند موج های سهمگین را
تا هموار کند راه را
شقایق های وحشی
همراه لاله های سرخ
موج های خون را دردشت می سازند
تا بیدار کنند
وجدانهای خواب آلوده را
عقاب های بلند پرواز
با نگاهی ژرف
نظاره می کنند همه را
و ثبت می کنند در دفتر تاریخ
وکبوترهای عاشق
بربلندا عشق
عاشقانه نغمه آزادی وبرابر را میخوانند
وتو تا کی به خود می اندیشی؟
۲۷ ۱۰ ۲۰۱۰
اکبر یگانه