درجنگلی که آبروی آسمان , نام اش
در سرزمینی که خدای خسته وخفته پاسدار ِ نان اش
در قانونی که فقیه  طناب و مذهب , چوبه ی دار اش
 تحمیق وتنبیه ِ مظلومیت ِآدم ـ نیات ِ پنداراش

تحقیر ِ زمان وحرکت , یگانه فتراک ِ برهان اش
 خرافه ودروغ و ریا وتقیه, بانی ِ بنیاداش
اعدام و تجاوز وخشونت وشلاق, اِعمال ِ وجدان اش
زندان و زنجیر وناله و زاری , همزاد ِافکاراش
لقمه ی دهان ِیتیم  و ندارـ نردبان ِکاخ اش
باریک وهم ِ علوم انسانی , بهانه ی طغیان اش
سرور ِمهر وپایکوبی عاشق , دشمن ِ جاودان اش
و در آن ماتمکده :
رقص و نوای ِزندگان, گناه والحاد اش ـ
آواز وشادی ِزن , کفر ِشیطانی ـ اراده ی انتخاب ِ او , مایه ی سنگسار اش
برسر ِ زن زدن ـ بی هشداروحاشا!
تابوده واینک
 افتخار ِ سروده ی نسوان ِ قرآن اش ؟!
+++
از کاسه لیسان ِ تاریخ شناس  می پرسم , بگوئید :
چگونه ممکن است  آزادی دین وحق هر وجدان؟
 بی نجات معصومیت وحفظ  ِمنش ِ انسان ـ
از دست این دزدان؟
مگر می شود ـ
مگرمی توان
 مصون ماند از دندان ِ این همه گرگان؟
 براستی توان چه کسی میداندارش است ؟
نه هیچ کس ,
خیال نبافید , بس است.
کدام ِ راه ِراه ها ـ چاره ی ماست؟
نه مگر با هم؟
تنها نه مگر قیام ؟
 قیام ِ قیام ها,
با فریاد ِ یکایک جان بر لب ها ؟
 با قدم ِقرص زنان ,
به همت ِنسل ِ جوان
با قلم ,با اندیشه ورزان , کارگران
 مزد بران ـ رنجکشان ,هنروران
با سنی ِ  کرد و بلوچ وترکمن
با ترک و عرب ـ با هر کسی با هر مرام
با همه ی ناراضیان با شیعیان مهربان
علیه این هیولا ی ِ زمان
علیه ِ دین  ِزور و ظلم ,
باید کنیم همه قیام
چاره نمانده غیر از این
در یک کلام , با یک دهان
شورش قیام شورش قیام
قیام قیام قیام قیام

پنجم نوامبر۲۰۱۰ ـ بهنام