ما تاریخ سازانیم. ما تاریخ خویش را با دستان خود خواهیم ساخت. تاریخی که در آن دیگر انسان ها را بر اساس نقش های تحمیلی به نام جنسیت تقسیم نکنند. تاریخی که درآن جنس دوم نداشته باشیم. تاریخی که در آن سنگسار تنها افسانه ای دهشتناک مربوط به دوران بربریت باشد. تاریخی که در آن دیگران به خود اجازه ندهند که به ما بگویند چه چیزی بپوشیم و چه چیزی نپوشیم. تاریخی که در آن تبعیضی به نام جنسیت وجود نداشته باشد.

آری دیروز در دانشگاه تهران ما تاریخ ساز شدیم. در زمانه ای که عده ای در رویا های خام دموکراسی آوران چکمه پوش عمو سام شان نئشه اند و هم چنان رد پای این دموکراسی خون آلود را از ویتنام و اندونزی تا شیلی و آرژانتین تا عراق و افغانستان….. دنبال می کنند  و زمانه ای که عده ای به دنبال عریضه نویسی به درگاه والا مقامان هستند. در  زمانه ای که عده ای هیچ مشکل اجتماعی را نمی بینند به غیر از آن که قبر فلان پادشاه خون خوار تاریخ به زیر آب دارد می رود. دراین زمانه بود که ما فریاد زدیم تیعیض جنسیتی ملغا باید گردد. در این زمانه بود که زنان و مردان آزادی خواه و برابری طلب در دانشگاه تهران دست در دست هم پایکوبان ای زن ای حضور زندگی خواندیم.