وقتی پارک را
در قاب فضا می بینی
و چشمهای تو
توان دیدن
ذرات اتم را دارند
تو خواهی دید
 دنیای نامرئی انرژی را
با هر حرکت زمین
خورشید را
هر لحظه درنقطه
از آسمان خواهی دید
و با وزش هر نسیم
ابرهای کوچک
به حرکت درمی ایند
و هر درخت تابلوئست
در هر لحظه
وتو خواهی دیدرنگها را
از تیره ترین آنها
تا بینهایت روشنش
برگهای درختان
در هم می شوند
وباز می سازند
تابلوی دیگری
وتو خود را
می بینی که در هر ثانیه
عوض می شوی
که ظاهران محسوس نیست
می بینی کودکی که
د رکنار گلی راه می رود
وهمراه هر حرکتش
چگونه همراه گل تغییر میکند
وتو می بینی
با چشم بصیرت
پیر شدن سلولهایت را
هم زمان وجوان شدن کودک
واین چرخش انرژی را
ویاد این شعر خیام می افتی
برمفرش خاک خفتگان می بینم
در زیر زمین نهفتگان می بینم
چندان که به  صحرای عدن می نگرم
نا آمدگان ورفتگان می بینم.
 ۲۰۱۰٫۱۰٫۰۲   اکبر یگانه