۵ شنبه گذشته هزاران نفر از مردم اشتوتگارت به عنوان اعتراض و برای جلوگیری از تخریب پارک قصر بخاطر گسترش ترمینال شهر، در پارک مزبور اجتماع کردند. این اولین اجتماع اعتراضی نبود اما تظاهرکنندگان این بار اکثرا مردمی بودند که تا کنون هیچگاه در یک تظاهرات اعتراضی شرکت نکرده بودند و به بیان بهتر مردم عادی شهر بودند و تظاهرات بسیار صلح آمیز و آرام بود. این طرح در سال ۲۰۰۷ بنام طرح پرستیژ توسط دولت سرمایه داری متشکل از احزاب سوسیال دموکرات، دموکرات مسیحی و لیبرال دموکرات در پارلمان سرمایه تصویب شد. این طرح با مخالفت مردم اشتوتکارت مواجه شد به نحوی که در یک همه پرسی آزمایشی تنها ۲۶% موافق طرح بودند. اکنون تعداد شرکت کنندگان در تظاهرات سنتی دوشنبه ها بالا رفته و از چند ده نفر به ۶۰ هزار نفر رسیده است.
تظاهرات بعد از اعلام شروع عملیات طرح در ماه آگوست آغاز گردید و به یک اعتراض توده ای تبدیل شد که در آن همۀ اقشار مردم از زن و مرد، پیر و جوان شرکت می کنند.
دولت می گوید که می خواهد با مدرنیزه کردن قطارها، آن ها را به وسیله حمل و نقلی غیر مضر برای محیط زیست در مقابل اتومبیل و هواپیما تبدیل کنند. کسی با این کار مخالف نیست اما مردم می گویند مساله مدرنیزه کردن ساختاری باید در سطح کشور انجام شود و هزینه آن را دولت مرکزی بعهده بگیرد. این مساله مربوط به یک شهر نیست. آنان به مخارج سرسام آور طرح جدید که باید با پول مالیات آنان تامین شود اعتراض دارند و معتقدند که اصولا اشتوتگارت نیاز به چنین ترمینال عظیمی ندارد؛ ترمینالی که هربار با توجه به تورم، هزینه ساخت آن بالاتر رفته و از ۲،۶ میلیارد یوروی اولیه به بیش از ۴ میلیارد و اکنون به ۹ تا ۱۱ میلیارد یورو رسیده است. با این طرح درختان کهنسال پارک برای تامین فضای مورد نیاز باید از ریشه کنده شوند و بسیاری از بناهای تاریخی تخریب گردند و این به نظر مردم تخریب محیط زیست است. نه دوستی با محیط زیست که دولت سرمایه مدعی آن است !
مردم از زن و مرد، هزاران دانش آموز دختر و پسر و دانشجویان برای جلوگیری از ریشه کن کردن درخت ها در پارک اجتماع کردند و هرلحظه به تعدادشان اضافه می شد. پلیس با ماشین آب پاش؛ باطوم، گاز سوزآور و اسپری فلفل به مردم حمله کرد و صدها نفر را مجروح و زخمی نمود. مساله به یک جنجال سیاسی تبدیل شده و نقل مجالس شده است. احزاب مخالف دولت کنونی از این مساله به عنوان شعار تبلیغاتی استفاده می کنند به نحوی حزب سوسیال دموکرات که شرحش در بالا آمد امروز مخالف طرح شده و یکی از نمایندگانش می گوید که باید در این زمینه مردم تصمیم بگیرند. آری مردم باید تصمیم بگیرند اما نه فقط در رابطه با طرح اشتوتگارت ۲۱ بلکه برای رفرم های انجام یافته سرمایه دارانه در دهه اول قرن که زندگی را بر کارگران و مردم فقیر سخت کرده و فقر را گسترش داده است برای حذف و کاهش امکانات در زمینه ی بهداشت، آموزش، بازار کار، همچنین هارتص ۴ و طرح جدید بالا بردن سن بازنشستگی. مقاومت متحدانۀ مردم کارگر در مقابل این گونه اقدامات دولت سرمایه داری، گام هایی ابتدایی برای تقابل با نظم سرمایه داری حاکم خواهد بود که زمینه را برای مبارزۀ گستردۀ ضد سرمایه داری تودۀ کارگران در سایر قلمرو ها آماده خواهد ساخت.
فریده ثابتی
اکتبر ۲۰۱۰
سیمای سوسیالیسم