” اعدام جنایت سازمان یافته دولتی است، اعدام کشتن عامدانه و قتل عمد است، که دولتها برای به انقیاد کشاندن انسانها به اجرا در میآورند و برای اجرایش قانون وضع کرده اند” یک رکن اساسی کمونیسم کارگری حکمت؛ تلاش برای برپایی دنیایی آزاد، برابر، مرفه و انسانی است. جنبش کمونیسم کارگری در جامعه و مردم آزاده مبارزه قاطع برای برچیدن بساط شنیع اعدام و لغو مجازات اعدام در جوامع بشری را در دستور خود گذاشته اند.

در مورد مجازات اعدام نظرات مختلفی در بین جریانهای سیاسی در جهان و جود دارد. عده ای میگویند جنایتکاران باید اعدام شوند چون این عده جامعه را فاسد میکنند. و این ها میگویند بخاطر ابراز نظر نباید کسی اعدام شود. اولا اعدام را دولتها تشخیص میدهند و برای آن قوانین وضع میکنند. پس امری ساده نیست. تمام آنهایی که امروز در دنیا در منسب قدرت هستند بزور خودرا حاکم کرده اند. زور تبلیغات و جعلیات، خرج میلیاردها دلار پول از ثروت مردم جامعه. به کارناوالهای تبلیغاتی این حاکمان نگاه کنید. تمام دم و دستگاه تبلیغاتی و میدیای جامعه در اختیار بلا منازع آنهاست. بنابراین اینها مینشینند و در مورد قوانین صحبت میکنند. قطعا قوانینی که در وهله اول حافظ منافع آنهاست. در جامعه ای که مجازات اعدام را در مورد انسان جاری میکند در اوج عقل و شعور و در کمال خونسردی مرتکب این جنایت میشود. آنچه بیش از هر بیش هر چیز دیگر مشمئز کننده و درد آور است وارونگی این دنیای بربریت و توحش است.
حتی آنجا که بزور فشار مردم کار مثبتی بکنند قطعا در اولین حرکت سبک و سنگین منافع کوتاه مدت و دراز مدت خودرا میکنند. به لیست سازمانهای مخفی این دولتها وتشکلها نگاه کنید. در همین سوئد که مهد تمدن است و مدرن نیسم است در دهه پنجاه اسامی تمامی کارگران فعال و مردم برابری طلب را لیست کردند. از کار برکنارشان کردند و یا تحت تعقیب قرار گرفته اند. در واقع چه کسی جنایتکار است. آیا آن شخصی که برای ارتزاق زندگیش دست به دزدی میزند یا آنهایی که حاکم هستند.
در اینکه تشخیص داده شود چه کسی جنایتکار است احتیاج به خیلی تفحص ندارد. کافی است به قوانین کار کشورها نگاه کرد، به مسئله بهداشت و تندرستی نگاه کرد و به مسئله امنیت اجتماعی و اقتصادی انسانها در جامعه نگاه کرد. بنابراین تشخیص اینکه جنایتکار کیست ؟ امری ساده ست اگر چه کسی بخواهد در عین حال ساده میتوان تشخیص داد که جنایتکاران اصلی کسانی هستند که در حاکمیت اند و از گرده مردم زحمتکش نان میخورند. اگر به صحنه دنیا نگاه کنید روزانه چه ها جنایات بنام قانون و اجرای قانون رخ میدهد. قتل عام کردن زندانیان سیاسی و مردم بجان آمده روزانه در خیابانها و میدانهای شهر ها نمونه بارزی است که نشان میدهد قوانین موجود در دنیا انسانی نیست. نویسندگان طراحان و مجریان این قوانین جنایتکارند. عمدتا گرفتن جان انسانها بدلایل دیگری صورت میگیرد. قوانین تحت نام جرم و مجرمین حیات یک انسان را میگیرند و برای حفظ آرامش جامعه بورژوازی در کارخانه، در صف کارگران بیکار ( عراق) در صف انتظار تخت بیمارستان انسان هارا از حق حیات ساقط میکنند. اعدام یعنی طراحی کردن و نقشه کشیدن برای گرفتن جان انسان با قصد و نقشه آگاهانه. اعدام ابزار قدرتهای دولتی و فیر دولتی است برای بزانو در آوردن مردم. اعدام قتل عمد است حال از طرف دولت باشد یا هر جریانی دیگر. باید قوانین اعدام در دنیا لغو شود.
سه سال پیش در ۱۰ اکتبر (۱۸ مهر ۱۳۸۹) سازمان عفو بین الملل همراه با سازمانها و تشکلهای انسان دوست در دنیا “ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام” ، قطعنامه ای را به مجمع عمومی سازمان ملل مبنی بر “توقف اعدام در جهان” ارائه دادند. این اقدام تلاشی در جهت لغو مجازات اعدام و حرکتی انسانی در دفاع از حقوق انسان در جهان است.
اما برای لغو قوانین اعدام باید در وهله اول با تمام حکومتها و جریانهایی مثل جمهوری اسلامی و دولتهای دیکتاتور در دنیا متحدا مبارزه شود. لغو حکم اعدام در گرو نابودی جریانهای ارتجاعی و دیکتاتور در دنیاست. جریانهای مذهبی، ناسیونالیست، مرد سالار و همه تشکلها و حکومتهایی که برابری انسانهارا برسمیت نمیشناسند.
جمهوری اسلامی نمونه بارز یک حکومت هار مذهبی است که باید در روز جهانی علیه اعدام خواستار سرنگونیش شد و سران جمهوری اسلامی باید محاکمه شوند بخاطر اعدام صدها هزار انسان و اجرای قوانین، سنگسار و  آپارتاید جنسی در ایران.

اسماعیل مولودی