در دهه ی اول قرن ۲۱ و بعد از سقوط صدام حسین به دنبال حمله ی خارجی امریکا و به قدرت رسیدن ناسیونالیسم کرد در کردستان عراق،  و به دنبال مصادره ی ملیون ها دلار مردم جنوب عراق توسط مردم کردستان و وابستگان به احزاب ناسیونالیست و قومپرست کرد،همچنین در نتیجه ی سرازیر شدن پول کلان و باد اورده ی نفت و مصادره ی این پول ها توسط سران و مسئولین دو حزب صاحب قدرت یعنی اتحادیه ی میهنی کردستان و حزب دمکرات کردستان، فراعنه های در این منطقه سربر اوردند که در کمتر از چند سال میلیون ها دلار از پول این مملکت (بودجه ی ۱۷ درصدی و غیره) را به غارت بردند. در نتیجه ی سر کار امدن این سیستم حکومتی فاسد و تولد این فراعنه ها، هزاران کارگر از کشور های مختلف اسیای جنوب شرقی و کشورهای اطراف وارد کردستان عراق شدند. کارگرانی که از پایه ای ترین حقوق انسانی، صنفی و سیاسی برخوردار نبوده و در نتیجه ی انجام ساعت ها کار حقوق ناچیزی دریافت می کنند.  در بسیاری موارد ما شاهدیم که صاحبان کار از پرداخت حقوق به این کارگران خودداری می کنند و هیچ قانونی وجود ندارد که از طریق ان بتوانند حقوق های معوقه ی خود را دریافت کنند. در مصاحبه ای که چندی پیش با چند تن از این کارگران(هندی و اتیوپیای) حاضر د ر پارک گشتی سلیمانیه داشتم ،هر چند این کارگران خواستند اسمشان فاش نشود، اشاره کردند که شرکت های موسوم به کاریابی و در واقع کلاه برداری بعد از ثبت نام ما و نوشتن قرارداد ۳ تا ۵ ساله با ما برای کار دایم در طول این چند سال یعنی بردگی و کلفتی،مبلغ ۵۰۰۰ دلار را از ما گرفته و بعد از گذشت ۶ ماه تا یک سال از این قرارداد، در شرایطی که ما هنوز نتوانسته ایم، مبلغ پولی که بابت کار کردن و استثمار شدن خود به این شرکت های به اصطلاح کاریابی داده ایم، به دست بیاویم این شرکت ها از طریق اسایش (پلیس امنیت) ما را تحت فشار قرار داده و ناچار به بازگشت به کشور خود می کنند. این کارگران که در بین انان تعداد کثیری دختر با سنین کمتر از ۱۸ سال وجود دارد،همواره از جانب صاحبان کار و برده دار ها متوجه ازار و اذیت و تجاوز جنسی می شوند. بسیاری از این کارگران در نتیجه ی فقر و تنگدستی و فشار مالی ناچار به تن فروشی می شوند و در ازای مبلغ کمی پول که باند های گسترش فحشا به انان می دهند ناچارند که برای این باندها کار( تن فروشی )کنند. این شکل از برده داری ان هم در قرن ۲۱ ودر شرایطی که امکانات جامعه ی بشری اگر به صورت برابر در بین مردم کره ی زمین تقسیم شود، بیش از دو برابر جمعیت کره ی زمین را از هر لحاظ تامین و تمام مردم  جهان  را از بیکاری،فقر و گرسنگی نجات خواهد داد و زندگی امنی را برای همگان در پی خواهد داشت، اما متاسفانه در نتیجه ی نابرابری های اجتماعی ناشی از توزیع نابرابر سرمایه و تمرکز سرمایه در دست عده ای که خود زندگی انگل وار اختیار کرده و از تولید دیگران سود برده و تغذیه می کنند، فقر و بدبختی برای  بسیاری از انسان ها در سراسر زمین و وفور نعمت برای اقلیت محدودی از صاحبان وسایل تولید را در پی داشته است. دست یابی به یک دنیای ازاد و برابر تنها از طریق دگرگونی در مناسبات تولیدی و اقتصادی کنونی و زیرو رو کردن تمام ساختار های زیر بنایی و روبنایی این نظام است. دست یابی به این ضرورت برخلاف خزعبلاتی که امروز نوکران سرمایه در سطح وسیع در بین مردم می پراکنند، که گویا این دنیای ازاد و برابر تنها در خیال انسان می تواند وجود داشته باشد، از طریق به قدرت رسیدن طبقه ی کارگر به عنوان تنها طبقه ی بالقوه ،بالفعل و بالذات انقلابی است. برخلاف تئوری های تئوری پردازان نظام سرمایه داری که دگرکونی در وضع موجود را به ضرر  خود و صاحبان سرمایه می دانند،مشکل طبقه ی کارگر امروز به هیچ وجه اقتصادی نبوده و برخلاف گفته ی انان که گویا منابع و امکانات محدود بوده و نیازهای بشر نامحدود، همین منابع “محدود” همان طور که بالاتر اشاره کردم بر طبق جدیدترین امار ها، بسیار بیشتر از نیازهای مردم در سراسر دنیا بوده و خواهد بود، در غیر این صورت ما شاهد ریختن سالانه ملیون ها تن گندم و دیگر محصولات کشاورزی به دریا توسط دول امپریالیستی برای ثابت نگه داشتن قیمت این کالا ها و بالا بودن نرخ سود نبودیم. بنابراین از نظر من تنها مشکل طبقه ی کارگر مشکل در قدرت نبودن این طبقه و عدم متشکل بودن ان و نبود احزاب کمونیستی و کارگری برای هدایت این طبقه و برای دست یابی به قدرت سیاسی است.
کارگران جهان متحد شوید
حسن معارفی پور
۱/۱۰/۲۰۱۰