یونگه ولت آلمان ، دوم سپتامبر ، نویسنده مومیا ابو جمال، ترجمه ن. هدایت
ترس از “احمدی نژآد دیوانه ” بایستی که در بین مردم آمریکا دامن زده شود
مومیا ابوجمال (۵۶ ساله)، خبرنگار و فعال حقوق شهروندی در آمریکا، از سال ۱۹۸۲ به اتهام قتل یک پلیس و داشتن اسلحه در زندان به سر میبرد. وی هرگز این اتهام را نپذیرفته و طی این سالها در زندان با نوشتن مطالب و انتشار نظرات سیاسی خود سمبل مقاومت در زندان شده است. مبارزه برای جلوگیری از اعدام وی به مبارزهای نمادین برای لغو حکم اعدام بدل گشته است
————-
.
هرکس که قدرت رسانه ها را بررسی میکند بایستی که یک متن خبری ادیت نشده و منتشر نشده را با آنچه که هیئت های مدیره های روزنامه ها و رادیو ها منتشر میکنند ، مقایسه کند. آخرین روشن کننده این مساله برای مثال گزارشها در باره آخرین سخنرانی احمدی نژاد رئیس جمهور ایران احمدی نژاد در سازمان ملل است. اگر فکر کنیم که این سخنرانی که به فارسی انجام شده است با امانتداری ترجمه شده است ، رئیس جمهور ا یران گفته است که «بعضی از آمریکایی ها » وجود دارند که معتقدند که دولت آمریکا برای «یازده سپتامبر مسئول » میباشد ، یعنی اینکه احمدی نژآد در طرح این مساله عقیده شخصی خود را بیان نمیکند ، بلکه بیشتر میگوید «بعضی آمریکاییها » این عقیده را دارند.
اگر نویسنده این متن و خوانندگان از خود این سوال را بنمایند که این حقیقت دارد که بعضی از شهروندان آمریکایی چنین عقیده ای را دارند ، جواب بطور صادقانه میتواند تنها بلی باشد. اما رسانه های غربی چنان در تبلیغات خود تحت تاثیر«احمد ی نژا د دیوانه » میباشند وگونه ای گزارش میدهند انگار که احمد ی نژآد عقیده خود را در باره یازده سپتامبر بیان کرده است. .این را به عنوان یک مدرک برای این دیوانه «بیگانه » آوردند که در مقابل سازمان ملل متحد چنین فکر احمقانه خود را مطرح میکند.
چرا این تبلیغات انجام میگیرد؟ اول اینکه به عنوان یک خبر هیجان انگیز بهتر بفروش برسد.رسانه ها خبرهای خود را صیقل میدهند وبعد گسترش برای اینکه برای آنها سود بیشتری میتواند بیاورد. اگر هم آنها را مورد شکایت قرار دهید ، در واقع برای آنها مهم نیست . در تجارت خبری این یک چیز معمو ل است . چرا اینقدر عصبانی میشوید؟ دومین عاملی که باعث میشود که رسانه ها خبرهای دستکاری شده را گسترش دهند این است که از این ماده خام میتواند بهانه ای برای جنگ تولید کرد
رئیس جمهور سابق آمریکا آیزنهاور در هفدهم ژانویه سال هزار ونهصد وشصت ویک در سخنرانی خداحافظی اش مفهوم « صنعت میلیتاریسم پیچیده » را مورد استفاده قرار داد و در مورد همکاری تنگاتنگ بین سیاست ، ارتش و صنایع نظامی هشدار داده است :« ما بایستی که خود را از تحت تاثیر قرار گرفتن – با قصد ویا بدون قصد- بوسیله ترکیب پیچیده صنایع نظامی حفاظت کنیم .پتانسیل خطر برای اوج گرفتن فاجعه توسط هدایت های غلط وجود دارد و هم وجود خواهد داشت.ما هرگز نبایستی اجازه دهیم که قدرت این ترکیب (سیاست ، ارتش و صنایع نظامی) پروسه دمکراسی ما را به خطر بیافکند. ما نبایستی این را قابل قبول بدانیم . تنها شهروندان بیدار و آگاه شبکه های قدرتمند بزرگ صنایع و ارتش وماشین نظامی را با متدهای صلح آ میز مجبور کند که امنیت و آزادی با یکدیگر رشد کنند .