اسماعیل مولودی
اگر بتاریخ هشت مارس و مبارزات پیگیر زنان و مردان آزاده برای برابری نگاه کنیم ، بوضوح پیداست که هیچ جامعه ای نمیتواند آزاد و انسانی باشد مگر مسئله برابری انسانها را عملا به پلاتفرم زندگی مردم درجامعه تبدیل کرده باشد. بیش از ۲۸ سال حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی. سرکوب و اختناق، ترور و ایجاد قانونی آپارتاید جنسی و تحمیل بیحقوق به نیمی از جامعه بشری ایران گواه وجود آپارتاید جنسی در ایران تحت حاکمیت مذهب است. این شرایط مانع بزرگی سر راه همبستگی و همکوشی انسانها در زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. بارقه آپارتاید جنسی را میتوان لمس کرد، دید و بوضوح نشان داد.
۱ جمهوری اسلامی از نظر سیاسی ، زنان را بعنوان وسیله و تایید قوانین اسلامی خود در جامعه مورد استفاده قرار میدهد. اما زنان خود در آسایش و امنیت نیستند. در تظاهرات در صف اعتراضات بنفع رژیم شرکتشان میدهند و اما قوانین علیه حرمت و انسانیت خودرا تقویت میکنند، یعنی زنان مجبور میشوند علیه حرمت خود حرکت کنند. چگونه کارگران سیاه پوست در آفریقای جنوبی، بتسوانا و نامیبیا در تولید جامعه شرکت داشتند و تمام نعمات را تولید میکردند اما درنهایت فقر و تبعیض نژادی بسر میبردند. یا دولتهای سفید پوست سیاه پوستان را اجیر میکرند برای سرکوب سیاهان دیگر.
۲ از نظر اجتماعی جمهوری اسلامی تا بتواند مانع کار زنان در جامعه میشود و با ایجاد قوانین تبعض جنسی حتی میخواهد مانع کوچکترین شرکت آنها در جامعه باشد. آنجا هم که تحت فشار مبارزات زنان و مردم میخواهد زنان در
جامعه شرکت و دخالت داشته باشند با ایجاد قوانین تبعیض جنسی مانع جدی کار آنهاست.
مثلا مثل وکالت و در سطح کارشناسی در ماده ۴۵۹ قانون مجازات عمومی؛ زنان کارشناس با مردان کارشناس فرق دارند. این قانون میگویدگواهی دو کارشناس خبره مرد برای تشخیص جرم کافیست.در غیر اینصورت اگر یک کارشناس خبره مرد و دو زن خبره کارشناس نظر بدهند نیز تشخیص قابل قبول است. اینجا به عینه علم و دانش توانایی علمی زنان، تخصص و تحصیلات آنها ارزش مساوی با مردان در همان سطح ندارد و دانش زنان نصف مردان بحساب میاید. مضاف بر اینها آپارتاید جنسی زنان را مجبور میکند (مثل سیاهان در آمریکا که حق نداشتند بغل دست سفید پوستها در اتوبوس بنشینند) در بخش عقب اتوبوس سوار شوند و در همه محلهای عمومی در جامعه زنان باید پشت سر مردان بصف بایستند.
۳ از نظر اقتصادی و شرکت در فعالتهای اقتصادی، قوانین جمهوری اسلامی میگوید؛
براساس بند چهار از اصل چهل و سوم و بند شش از اصلهای نوزدهم، بیستم و بیست و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی: اجبار افراد به کار معینی و بهره کشی از دیگری ممنوع است. مردم ایران از هر قوم وقبیله ای که باشند از حقوق مساوی برخوردارند.رنگ، نژاد، زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود. همه افراد از زن و مرد در حمایت قانون قرار دارند. هر کس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند. اولا در این قانون از برابری جنسی صحبتی در میان نیست ثانیا دست صاحب کار را باز گذاشته تا تحت نام مخالفت با شئونات اسلامی یا مصالح عمومی هر بلایی را سر کارگر زن بیاورد. مثلا اگر زنی شوهرش مخالف کار کردنش باشد هیچ کس بهش کار نمیدهد.طبق ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی مرد رییس و سر پرست خانواده است حتی جدیدا برای صاحب کارانی که زن هستند قانون وضع کرده اند که زنان صاحب رستوران باید یک مباشر مرد داشته باشند. طبق ضوابط جدید اداره نظارت بر اماکن عمومی ؛ زنان برای مدیریت رستوران باید یک مباشر مرد داشته باشند. در غیر اینصورت از فعالیت آنها جلوگیری خواهد شد. رئیس اتحادیه صنف رستوران داران میگوید: طبق ضوابط جدید زنان علاوه بر گذراندن تمام مراحل قانونی و ارائه مدارک لازم باید یک مرد را بعنوان مباشر خود معرفی کنند. در غیر اینصورت اجازه کسب نخواهند گرفت. بقول مسئول نیروی انتظامی با نبودن مباشر مرد، امنیت اجتماعی منطقه بخطر میافتد.
اینها قوانین و مقرارات تبعیض جنسی و چهارچوبه اداری آپارتاید جنسی در ایران را نشان میدهند. اینها نمونه های روشن و بارزی است که درست آپارتاید جنسی در ایران جمهوری اسلامی را رسمیت بخشیده و بهمین خاطر نصف انسانهای جامعه ایران در پرتو ضد انسانی بودن قوانین مذهبی و اسلامی جزو شهروندان درجه دوم هستند.
در روز هشت مارس باید علیه این توهین به بشریت ایستاد. جمهوری اسلامی، جمهوری قتل و کشتار و تحمیل بیحقوقی به انسان و نیز زنده کننده دوران توحش انسانها در عصر سیاه و حجر است. باید علیه قوانین آپارتاد جنسی در ایران متحد و یکپارچه شد.
صف مبارزات آزادیخواهانه و برابری طلبانه در هشت مارس باید به مارش مبارزه علیه آپارتاید جنسی در ایران تبدیل شود. باید همصدا علیه کلیه قوانین تبعیض جنسی و حجاب ایستاد. جمهوری اسلامی با تحمیل قوانین تبعیض جنسی و آپارتاید جنسی در ایران توانسته است صف مبارزات مردم برای سرنگونی را دچارانشقاق کند. باید در هشت مارس همکوش و همدوش علیه این وضعیت و علیه حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی ایستاد.
۲۸ فوریه ۲۰۰۷
زنده باد ۸ مارس
زنده اباد آزادی برابری
مرگ بر جمهوری اسلامی