اجازه بدهید برای بهتر به نتیجه رسیدن در این بحث با یک مقدمه کوتاه شروع کنم:
مدتی ایست که بحثی در مورد آنچه که لنین(بلشیویک ها)در بعد از به قدرت رسیدن با مخالفان خود که بعضأ از هواداران و اعضای حزب بلشیویک هم بوده اند انجام داده اند، توسط صالحی نیا یکی از کادر های حزب کمونیست کار گری براه افتاده است که عمدتأ از داخل خود حزب جواب هائی موافق و مخالف گرفته است که اکثر جواب های مخالفین او بوئی از استدلال و منطق نبرده اند و چیزی به خواننده نمی آموزند موافقین هم چیزی جز زنده باد آزادی بدون قید و شرط  نمی گویند و موضوع بحث را با ساده نگری بایک موافقت از سر آزادی خواهی خود می گذارنند نظر دیگری هم موضع نه سیخ بسوز و نه کباب را گرفته است و بقیه هم سکوت کرده اند تا ببینند حزب رسمأ چگونه به این بحث خواهد پرداخت.دیروز یکشنبه جلسه ای به همین منظور در کانادا توسط حمید تقوائی لیدر حکک برگذارشده که تا این لحظه که من این نوشته را پیش روی خود دارم چیزی در از این بحث در روزنه هنوز ندیده ام .  
از صالحی نیا در خواست می کنم که برای روشن و قابل فهم کردن بحث خودم اجازه بدهند که فعلأ از لنین و انقلاب اکتبربگذریم و به انقلاب خودمان و قدرت سیاسی در بعد از پیروزی انقلاب بپردازیم تا ببینیم که ما کجا ایستاده ایم .
“آزادی بدون قیدو شرط سیاسی”
این آن شعاری است که حکک در بر نامه خود برای انقلاب دارد وفکر می کنم که شما هم به آن معتقدید، بسیار خوب، بفر مائید که بعد از پیروزی انقلاب و سر نگونی سیاسی بورژوازی در ایران تضمین این “آزادی بدون قید و شرط سیاسی”از طرف شما چگونه است؟ به مردم بطورعموم شما چه تضمینی می دهید که “آزادی بدون قید وشرط سیاسی” اما و اگر و ملاحظاتی پیدانکند؟ آن ابزاری که در روی زمین بصورت مادی این آزادی را تضمین میکند کدام است؟ و مکانیسم کارکرد آن چگونه است؟