“کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری” اخیرا در خبری از دادگاهی و به زندان تغزیری محکوم شدن اسعد مولودزاده، یکی از اعضای این نهاد کارگری خبر داده است. نوشتن در باره این مورد مشخص از آنجا اهمیت دارد که مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی را یک لحظه هم از دستور خارج نکنیم. هم اکنون فعالین کارگری زیادی هم از کردستان و هم از دیگر نقاط ایران به دلیل تأکید بر خواست آزادی تشکل‌های کارگری دستگیر شده و مقامات رژیم اسلامی اتهامات پوچی را چون “تبلیغ علیه نظام” به آنها بسته اند. گرچه مطالبه آزادی بیان و اعتصاب و تشکل بنیاد سست نظام اسلامی را در هم می کوبد و عمارت کاغذی آن را فرو می پاشد، اما کارگران و فعالین کارگری و در یک بعد، انسان‌های شریف یک لحظه نمی توانند برای پیشبرد این مطالبه خود، دست از تبلیغ و سازماندهی بردارند. این امر را جمهوری اسلامی به درست “تبلیغ علیه نظام” می داند؛ منتها این دیگر مشکل این نظام است که با جامعه ای طرف است که برایش آزادی تشکل و بیان حیاتی است و در این راه دائما مبارزه می کند. در جای دیگری باید به رابطه بین حاکمیت جمهوری اسلامی و مبارزه برای آزادی بیان پرداخته شود، اما اینجا تأکید را می گذاریم بر روی مبارزه برای آزادی فعالین اجتماعی که به عناوین پوچی دستگیر می شوند و برایشان پاپوش می دوزند.
مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی از مبارزه برای تشکل کارگری و مبارزه برای آزادی بیان جدا نیست. اگر جمهوری اسلامی بتواند تمام فعالین اجتماعی ای را که با فعالیت برای آزادی نهادهای مستقل تداعی می شوند بدون دردسر به زندان بیاندازد، بر سر راه مبارزه و تلاش برای آزادی تشکل و نهادهای مستقل، مانع مهمی را ایجاد کرده است. هم اکنون رضا شهابی، بهنام ابراهیم زاده، منصور اسانلو، ابراهیم مددی و دهها فعال کارگری و فعال عرصه جنبش معلمان و دانشجوئی و غیره در زندان هستند و بر سر راه دهها تن دیگر موانع دیگری چون قرار وثیقه و غیره قرار داده اند که امر سازماندهی جنبش‌های اعتراضی را پرهزینه کنند. منتها این امر گرهی از مشکلات جمهوری اسلامی را باز نمی کند، چرا که موقعیت زندگی زیر سیطره جمهوری اسلامی فقط اعتراض می آفریند و این اعتراضات هم به همراه خود کسانی را از دل خود بیرون خواهد داد که آن را فرموله خواهند کرد. جامعه به نظر من دیر یا زود از این وضعیت بحرانی یک گام جلوتر خواهد رفت و با انفجارهائی که در راه است، درب زندانها را خواهد شکست و طومار جمهوری اسلامی را در هم خواهد کوبید. منتها از هم اکنون تا آن زمان باید مبارزه برای پس زدن جمهوری اسلامی در دست درازی به جان و آزادی فعالین اجتماعی یک رکن اصلی مبارزه نهادهای کارگری و فعالین کارگری هم در ایران و هم در سطح بین المللی باشد. سندیکای واحد، کمیته هماهنگی، کمیته پیگیری و اتحادیه آزاد کارگران در این امر اطلاع رسانی به موقع و مهمی را به پیش می برند و مبارزه برای آزادی فعالین کارگری را مسمتر دنبال می کنند. در سطح بین المللی هم نهادهای مختلفی به این امر کمک رسانده اند. هم اکنون کمپین مهمی تحت عنوان “کمپین برای آزادی کارگران زندانی” از طرف “کمیته همبستگی بین المللی حزب کمونیست کارگری” در جریان است که ادامه اعتراض به حضور سفرای جمهوری اسلامی در آی ال او است و هم چنین پا بپای مبارزه بر علیه سنگسار به پیش می رود. نقطه ضعفی که در این بین به چشم می خورد، عدم هماهنگی لازم بین فعالین کارگری و نهادهای کارگری است که با رفع این نقطه ضعف، مبارزه بر علیه اذیت و آزار فعالین کارگری و اجتماعی را یک گام قوی بجلو سوق  می داد.
نکته دیگر و مهم اینکه به محض دستگیری یک فعال کارگری و اجتماعی، باید نهادهای دفاع از آن فعال ایجاد و سازماندهی بشوند و در سطحی وسیع این مسئله را پیگیری کنند. تجربه مبارزه برای آزادی سکینه محمدی آشتیانی یک نمونه بسیار باارزش اینچنینی است. فرزندان سکینه زیر سرنیزه جمهوری اسلامی ای که زیر فشاری خرد کننده بین المللی برای حکم سنگسار سکینه است، جلو آمده اند و با کسانی چون مینا احدی هر لحظه در تماس هستند و این کمپین را به پیش می برند. در مورد فعالین کارگری هم دقیقا یک چنین وضعیتی می تواند کمک کننده باشد. همسر و مادر و فرزند اسانلو یا رضا شهابی و یا مثلا بهنام ابراهیم زاده می توانند سخنگوی نهاد برای آزادی فعال زندانی مربوطه باشند و جمهوری اسلامی را برای اذیت و آزار عزیز خود در سطح بین المللی زیر فشار قرار دهند. این موضوع بخصوص در کردستان زمینه ای بسیار مناسب دارد؛ چرا که قبلا تجربه فعالین کارگری سنندج و کمیته دفاع از محمود صالحی را داشته ایم که کمابیش موفق هم بوده اند. این امر می تواند تجربه خوب دیگری را جلوی جنبش‌های اعتراضی باز کند و راه حل موفقی را جلو فعالین این عرصه بگذارد.
مطمئنا این مسئله مشکلات خود را دارد، اما این مشکل در بحبوحه مبارزات رادیکال جامعه بر علیه جمهوری اسلامی، نمی تواند سدی بر سر راه تلاش در این راه بشود.
٣٠ اوت ٢٠١٠