هفته گذشته در سواحل ریودوژانیرو، هواپیمایی به پرواز درآمد که پارچه بزرگی با این کلمات به دمش وصل شده بود: “احمدی نژاد، به زندگی احترام بگذار!” قبل تر از آن رئیس جمهور برزیل از جمهوری اسلامی خواست که سکینه محمدی آشتیانی را آزاد کند و اعلام کرد او میتواند در برزیل زندگی کند. همچنین، هیلاری کلینتون، به حکم سنگسار اعتراض کرد و نگرانی خود را از امکان سنگسار و اعدام سکینه اعلام کرد. چندی پیش هم که یادمان هست در کرویدورهای بعضی از پارلمانها، نمایندگان مجلس با عکس ندا علیه وزیر خارجه جمهوری اسلامی پیکت کردند! این واکنش اعتراضی دارد در سطح سیاستمداران دول غربی وسیعتر میشود.
اگر این فضای اعتراضی را در کنار فضای سیاسی قبلتر همین دولتها در قبال جمهوری اسلامی قرار بدهید متوجه خواهید شد که جمهوری اسلامی دارد بیش از پش منزوی تر میشود. روشن است که نه جمهوری اسلامی پدیده نوظهوری است و نه جنایاتش. ۳۱ سال است که حکومت اسلامی بر سر کار است و ۳۱ سال است که این حکومت اعدام و سنگسار میکند. اما واکنش دولتها و شخصیتهای این دول به حکومت اسلامی کاملا جدید است. اینها دولتها و شخصیتهایی هستند که زمان خودش زیر بال جنبش اسلامی را گرفتند و کمک کردند در ایران به حکومت برسد. اینها کسانی هستند که سی و یک سال تمام به دوام این حکومت جانی یاری کرده اند. دوام این حکومت اساسا به این متکی است که در داخل سرکوب کرده است و در سطح جهانی به مماشات و روابط سیاسی و دیپلماتیک این حکومتها متکی شده است. چه اتفاقی افتاده است که در محافل حاکم دول غرب، زبان اعتراض به جنایات حکومت باز شده است؟ چه اتفاقی افتاده است که موجب شده است همان کسانی که حتی در اوج اعدامها ذره ای اعتراض به این جنایات نمی کردند امروز مجبور شده اند زبان بگشایند؟
اتفاق مهمی رخ داده است که فضای سیاسی دول غرب و نحوه برخوردشان به جنایات جمهوری اسلامی و حدودا خود جمهوری اسلامی را تغییر داده است. اگرچه این فضا هنوز میتواند بنا بر مصالح سیاسی این دول مجددا دگرگون شود.
در خرداد سال ۸۸ انقلابی آنچنان قدرتمند در ایران آغاز شد که نه تنها صحنه سیاسی ایران را تکان داد بلکه پس لرزه هایش تمام جهان را به لرزه در آورد. با اولین ویدیو کلیپهایی که نشان میداد نسلی آزادیخواه، پیشرو وانساندوست مصممند حکومتی قرون وسطایی را به زیر بکشند، روحیات انسانی میلیونها انسان در جهان بیدار شد. انقلاب در ایران به یک بیداری بی سابقه سیاسی در جهان منجر شد. مردمی که یک بار در مقابل تروریسم بورژوازی غرب در عراق در مقیاس میلیونی به خیابانها آمده بودند، این بار متوجه شدند که مردم ایران قطب دیگر این تروریسم یعنی جنبش اسلامی و حکومتش را هدف گرفته اند. مردم جهان، در سیمای انقلاب ایران متحدی قدرتمند و مصمم علیه تقابل خونین دو قطب تروریستی جهانی دیدند. سیمای جنبشی را دیدند که قد علم کرده است تا یک پای تروریسم جهانی را به زیر بکشد و به حیات یک حکومت درنده نقطه پایان بگذارد. این مردم در سیمای انقلاب ایران یک حرکت انسانی و سکولار و پیشرو و امیدبخش دیدند. و دقیقا به این دلیل، با دهها شکل، حمایت و همبستگی خود را با انقلاب مردم ایران و اعتراضشان به درندگان اسلامی حاکم بر مردم ایران را نشان دادند. آخرین جلوه شکوهمند این همبستگی، دفاع از حق حیات سکینه محمدی آشتیانی و اعتراض به توحشی به نام سنگسار در جمهوری اسلامی است.
رابطه دول غرب با جمهوری اسلامی اساسا مبتنی بر یک پراگماتیسم سیاسی است. پایمال شدن حقوق انسان در ایران مشکل واقعی این دولتها نیست. روشن است که آنها در این رابطه مصلحت سیاسی خودشان را دنبال میکنند. بسته به همین مصحلت سیاسی است که یک روز دست این حکومت فاسد و جنایتکار را میفشارند و روز دیگر دستش را پس میزنند. اما، امروز همه شرایط آماده است که جمهوری اسلامی را در میان همین دولتها هم منزوی کرد. مهمترین این شرایط این است که به یمن یک اعتراض انقلابی و وسیع در ایران، جمهوری اسلامی در میان مردم جهان منفور شده است. نه فقط این، بلکه مردم جهان به صف اعتراض فعال علیه این حکومت و جنایاتش برخاسته اند. میتوان با اتکا به همین نفرت جهانی علیه حکومت اسلامی و همین همبستگی جهانی با اعتراض مردم ایران، دول غرب را زیر فشار قرار داد که دستشان را از دستان خونین جمهوری اسلامی بیرون بکشند. فقط با اعتراض صریح و وسیع مردم جهان، این میلیونها انسان شریف در این کشورها است که این دولتها مجبور خواهند شد برای برداشتن هر قدمی در ارتباط با حکومت اسلامی چند بار فکر کنند. تنها اعتراض همین مردم است که میدان را برای مماشات دول غرب با جنایتکاران اسلامی تنگ تر خواهد کرد.
احمدی نژاد قرار است در ماه سپتامبر مجددا در مجمع عمومی سازمان ملل ظاهر شود و از تریبون آن خطاب به مردم جهان دهن کجی کند. از نقطه نظر تعداد کثیری از همین مردم، احمدی نژاد قاتل نداها و اشکانها و سهرابها و دهها جوانی است که در انقلاب سال گذشته به خاک افتادند؛ رئیس جمهور حکومتی است که میلونها کارگر را به قعر بیکاری و فقر و گرسنگی پرت کرده است؛ دهها رهبر کارگری را شلاق زده است و زندانی کرده است و در سلولهای انفرادی نگه داشته است؛ میلیونها زن را از ابتدایی ترین حقوق انسانیشان محروم کرده است و میلونها جوان را به مرگ و تباهی تدریجی محکوم کرده است؛ دهها هزار زندانی سیاسی را در زندانها قتل عام کرده است؛ دهها زن و مرد را وحشیانه اعدام کرده است؛ کودکان را به مرگ محکوم کرده است و به چوبه دار سپرده است؛ با ثروت مردم محروم ایران باندهای ترور و آدمکشی اسلامی در جهان سازمان داده است؛ ودر یک کلام، در پیشگاه مردم شریف جهان، احمدی نژاد رئیس جمهور یک حکومت قرون وسطایی است؛ نماینده رسمی حکومت سنگسار و اعدام و تبعیض و دزدی و فساد و تباهی است. اگر دنیا دست همین مردم بود، نه تنها این جانی را هیچ جایی راه نمیدادند بلکه به عنوان یک جنایتکار تحت تعقیب قرار میدادند. و همین مردم هم میتوانند دست دولتها را از همکاری با حکومت اسلامی کوتاه کنند. همین مردم میتوانند دولتها را وادار کنند با این جنایتکاران مماشات نکنند و روابط دیپلماتیکشان با جمهوری اسلامی را قطع کنند. همین مردم میتوانند با زیر فشار قرار دادن دولتها پای این جنایتکار را از نهادها بین المللی از جمله سازمان ملل کوتاه کنند. باید با اتکا به همین نیرو، به نفرتشان از حکومت اسلامی و سمپاتی عمیق و گسترده شان به مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران، یک کارزار جهانی علیه حضور احمدی نژاد در سازمان ملل سازمان داد. باید با اعتراض گسترده این نیرو، دولتها متوجه شوند که با مماشاتشان با یک حکومت قاتل، با راه دادن نمایند قاتل یک حکومت آدمکش، منفور مردم خواهند شد. باید دولتها و سازمان ملل بدانند که اگر حکومت اسلامی را منزوی نکنند، خودشان در میان مردم جهان منزوی خواهند شد.
باید خطاب به مردم جهان تاکید کرد که شما انسانهای شریفی که با انقلاب مردم ایران اعلام همبستگی کردید؛ کسانی که برای ندا ترانه ساختید؛ هزاران هزار انسانی که همین الان برای نجات سکینه از قتلگاه جمهوری اسلامی در حال مبارزه هستید؛ به هر طریق ممکن به شرکت احمدی نژاد در سازمان ملل اعتراض کنید. اعلام کنید که جای این قاتل سازمان ملل نیست بلکه صندلی محاکمه به جرم شرکت در ۳۱ سال قتل و جنایت و تبعیض سازمان یافته علیه مردم است. با اعتراضتان علیه حضور احمدی نژاد درسازمان ملل، پاهای این حکومت را از نهادهای جهانی کوتاه کنید. حکومت اسلامی هر چقدر در سطح جهان منزوی تر شود همانقدر راه مردم ایرن برای به پایین کشیدن این جانیان هموارتر میشود و با سرنگونی حکومت اسلامی، دملی چرکین از پیکر جهان کنده خواهد شد. جهان بدون جمهوری اسلامی، جهانی امن تر و انسانی تر است. *