در خبرها آمده بود که عصر پنجشنبه ٢٨ مردادماه ٨٩، یک کارگر ساختمانی ٢٢ ساله به نام رضا علیمی که از بوکان به دنبال کار راهی تهران شده بود، در حالی که مشغول تخریب آپارتمانی در مرکز تهران بود، از طبقه پنجم سقوط کرد و جان باخت.
جان انسان و بخصوص انسان کارگر و قشر فقیرتر جامعه، در ایران زیر سیطره حکومت اسلامی کوچکترین ارزشی ندارد. این یک فاکت داده شده است. رضا علیمی یکی از آن انسانهای شریفی بود که برای سیر کردن شکم خانواده اش، دوری از آنها را تحمل کرده و به امید و آرزوی یافتن کاری، راهی تهران شده بود. خبر مرگ وی و شیوه ای که این اتفاق افتاد، دل هر انسان شریفی را به درد می آورد. نه مرگ چیز عجیب و غریبی است، نه حتی مرگ در غربت. نه مهاجرت چیز عجیب و غریبی است و نه مهاجرت برای یافتن کار. آنچه که غم انگیز است، مهاجرتی است که آینده بهتری را به دنبال ندارد و مرگی است که می شود از وقوع آن جلوگیری بعمل آورد.
***
مهاجرت از شهری به شهر دیگری برای یافتن کار همزاد نظام سرمایه داری است. نه تنها انسانها برای یافتن کار از روستا و شهر محل تولد خود به جاهای دیگری مهاجرت می کنند، بلکه پدیده مهاجرت از کشوری به کشور دیگری برای یافتن کار نیز پدیده تازه و عجیب و غریبی نیست. اما آنچه که در ایران و در مورد مشخص رضا علیمی جلب توجه می کند، این است که انسانها نه به دنبال یافتن کار بهتری، بلکه برای یافتن شغل و هر شغلی و با هر مشخصه و موقعیت و شرایطی حاضرند از خانه و کاشانه و خانواده خود کنده شده و راهی شهرهای دیگر بشوند. نکته دوم اینکه کارگر فصلی و مهاجر، از کوچکترین امکانی برخوردار نیست. نه شامل قانونی می شود، نه دستمزدی ثابت و مشخص می گیرد، نه ساعت شروع کار و پایان کار مشخصی دارد، نه استانداردی برای ایمنی کار شامل حالش می شود و خلاصه برده ای در جامعه برده داری مدرن است. این وضعیت است که هر روز شاهد فجایعی چون مرگ رضا علیمی می باشیم.
وضع کارگر در ایران تحت سیطره جمهوری اسلامی روزبروز خرابتر شده است. آمار بیکاری و بسته شدن کارخانجات و غیره، هر روز از روز قبل بالاتر رفته است. آنچه که امکان ثبات پیدا کردن جمهوری اسلامی بعنوان یک حکومت حتی متعارف سرمایه داری شده است، خارج از زمان بودن چنین حکومتی است. این وضع اکنون به چالش کشیده شده است. کارگران می توانند و باید نقش تعیین کننده ای در سرنگونی این رژیم بازی کنند تا از فجایعی مثل مرگ و میر روزانه کارگران بر اثر نبود و عدم رعایت ایمنی محیط کار جلوگیری شود. کارگران باید نقش اصلی در مبارزات جاری بازی کنند تا زندگی شایسته انسان و کارگر امروزی را در این کشور امکان پذیر کنند.
٢١ اوت ٢٠١٠