سعید صالحی نیا مطالبی علیه لنین نوشته است و بهمن شفیق کشف کرده است که دلیل این ضد لنینیسم به منصور حکمت بر می گردد. فاکت: ایشان می گوید منصور حکمت خودش گفته و افتخار هم کرده است که: «بسیاری از اعضای حزب نمیدانند لنین خوردنی است یا پوشیدنی». ببینیم منصور حکمت چه گفته است.
« رفقا قبلا گفتم و بازهم میگویم. حزب کارگرى باید یک حزب معتبر سیاسى باشد. حزبى که مردم میبینندش، میشناسندش، میدانند چه میگوید، قدرتش را تشخیص میدهند، شخصیتهایش را با اسم و قیافه میشناسند و دوست دارند، نشریاتش را در خیابان خود پیدا میکنند. اینها کفر نیست. اینها رویزیونیسم نیست. اینها عین مارکسیسم است. در این پروسه، صدها کادر مشهور در حزب پیدا میشوند و “بنیانگذاران” باید حاضر باشند حزب را با آنها شریک شوند و احساس از چشم افتادن نکنند، هزاران کارگر جدید به حزب پا میگذارند که رپ گوش میکنند و در انقلاب ۵٧ شرکت نداشته‌اند. هزاران انسان شریف به گرد حزب جمع میشوند که نمیدانند لنین خوردنى است یا پوشیدنى و مارکسیست و کارگر قدیمى در این حزب باید اینرا نه نشان بى‌ارجى خود بلکه نشان موفقیت خود ببیند. این حزب بخاطر برنامه‌اش، اهداف اعلام شده‌اش، جایگاه طبقه کارگر در تعقل و پراتیکش، سنت سیاسى‌اش، بخاطر مارکس و لنین و صف کمونیستهاى آگاهى که شالوده کادرى آن را میسازند یک حزب کمونیست کارگرى است. کارگر ایرانى چه گناهى کرده است که باید سوسیالیسم را تا ابد در قامت گروههاى ١٠ نفره “اتحاد و مبارزه در راه دفاع روشنفکران از کارگران محروم” پیدا کند و احزاب طبقات دارا را در وسط صحنه سیاسى مشغول بازى با سرنوشت خویش ببیند؟» از: خدا حافظ رفیق
اینها را منصور حکمت در جواب همین بهمن شفیق ها و رضا مقدم ها گفته بود که با روی کار آمدن خاتمی می خواستند با کارگر کارگر گفتن در حزب کمونیست کارگری اپوزیسیون دوم خرداد درست کنند. از منظر بهمن شفیق، مردم ایران در یک دهه قبل خاتمی چی شده بودند و امروز سبز موسوی چی. اما نباید نا امید شد. بهمن، بشارت داده است روزی حضرت انقلاب کمونیستی ایشان ظهور خواهد کرد. تا آن روز باید به حزب کمونیست کارگری تاخت و به منصور حکمت دروغ بست.
این کینه از حزب و منصور حکمت بی دلیل نیست. به مرکز جدال سیاسی در ایران نظر بیندازید حضور این حزب و شخصیتهای آن خیره کننده است و همه، از دوست و دشمن این را خوب می بینند. این حضور پر رنگ البته گناه منصور حکمت هم هست.
لینک نوشته منصور حکمت: خدا حافظ رفیق