۳۱ سال قبل در چنین روزهایی حکومت تازه بقدرت رسیده اسلامی در تدارک حمله گسترده ای به دستاوردهای قیام و انقلاب مردم ایران بود. شهرهای کردستان که  بتدریج به کانون مبارزه برای مردم آزادیخواه،  انقلابیون و سازمانهای سیاسی سراسر کشور برای ادامه انقلاب و  به پیروزی رسانیدن آن تبدیل شده بود، مورد آماج حمله سپاهیان حکومت خمینی قرار گرفت.
 تا آن زمان مردم آزادیخواه، نیروها و سازمانهای سیاسی چپ و مترقی در  کردستان در مقابل حکومت اسلامی که در تدارک بازپس گیری دستاوردهای انقلاب مردم بود به مبارزه خود  ادامه می دادند.
شهرهای کردستان بتدریج به مرکزی برای ادامه انقلاب تبدیل شد. قطب آزادیخواهی  از موقعیتی که در کردستان فراهم بود استفاده میکرد و به فعالیت سیاسی، تبلیغی و افشاگرانه علیه رژیم اسلامی می پرداخت. کومه له یکی از سازمانهای سیاسی آندوره بود که بنا به نفوذ اجتماعی توده ای وسیع و نیروی مسلحی که داشت، توانست با سازماندهی مردم در شهرها  نقش مهمی در مقابل تعرضات رژیم در هر حمله ای به کردستان ایفا کند.
فرمان خمینی و بنی صدر، لشکر کشی و طرح اعدامهای صحرایی در حمله به کردستان،  در واقع تلاشی برای کوبیدن صدای انقلاب و دستاوردهای قیام ۵۷ بود. با صدور این فرمان از سوی خمینی، گله های حزب اله و کفن پوشان سپاه پاسداران، ارتش و غیره به کردستان سرازیر شدند. همزمان با توپ باران، فرو ریختن بمب و خمپاره بر سر مردم شهر و روستاهای کردستان، خلخالی  جلاد حکومت نیز در  کنار سپاه و ارتش مشغول اعدامهای دسته جمعی انقلابیون از کرمانشاه تا مهاباد بود. در اثر این جنایت وحشیانه هزاران نفر از مردم کردستان جان خود را از دست دادند.
 در مقابل این توحش اسلامی، نیروی چپ و کمونیست همراه با مردم آزادیخواه و انقلابی، یک جنبش آزادیخواه و توده ای و برای دفاع از دستاوردهای انقلاب را شکل دادند که زمینه های آن در دوران قبل از قیام و قبل از بقدرت رسیدن جنایتکاران اسلامی در کردستان وجود داشت. این جنبش که نیروهای چپ و کمونیست در آن تاثیر چشمگیری داشتند، تا به امروز ادامه داشته و رژیم علیرغم میلیتاریسمی که در این ۳۱ سال بر کردستان حاکم کرده  نتوانسته است کوچکترین جای پایی برای خود دست و پا کند. طی این ۳۱ سال، آزادیخواهی، چپ و کمونیسم در کردستان به جریانی محبوب و با نفوذ تبدیل شده است.
اگر در سالهای ۵۷ و ۵۸ رژیم تازه بقدرت رسیده اسلامی  با تمام توان به سرکوب دستاوردهای قیام پرداخت، اگر با حمله به کردستان در ۲۸ مرداد ۵۸ هزاران انسان شریف را به خاک و خون کشید، اگر فاجعه نوروز خونین ۵۹ را خلق کرد، اگر انقلابیون و مردم مبارز ترکمن صحرا را از دم تیغ گذراند و اگر انقلابیون و کمونیستها را اعدام و کشتار کرد، برای این بود که بتواند جای پای خود را تثبیت و محکم کند. اما کشتی به گل نشسته این رژیم، امروز با اعتراض و مبارزه مردم برای سرنگون شدن روبرو  و زمین گیر شده است.عمر این حکومت به پایان خود نزدیک شده است. عربده کشی های امروزش فقط از سر استیصال و برای سرپا نگه داشتن چند روز بیشتر است. 
خیزش انقلابی مردم در یکسال اخیرتا کنون توانسته است ضربات مهلکی بر پیکر رژیم اسلامی وارد سازد. در داخل و خارج از ایران با  تنفر و انزجار عمیق مردم روبرو است . تا همینجا مردم  توانسته اند جناحهای مختلف رژیم را شقه شقه کنند و آنها را به جان همدیگر بیندازند.
بعد از گذشت ۳۱ سال از عمر کثیف  نظام و سران آدم کش اسلامی، جنبش آزادیخواهانه و کمونیستی در کردستان دارای دستاورد سه دهه از فعالیت کمونیستها است که در درون این جنبش از محبوبیت برخوردار است. در آستانه سی و یکمین سالگرد حمله جنایتکاران اسلامی در ۲۸ مرداد سال ۵۸ به کردستان و حمله به دستاوردهای انقلاب، و برای گرامیداشت یاد هزاران انقلابی، زن، کودک، پیر و جوان، که توسط سران نظام اسلامی قربانی شدند، با عزمی راسخ باید در میدان مبارزه حضور داشت و طومار ۳۱ سال کشتار، فقر و فلاکت تحمیل شده توسط حکومت اسلامی به مردم بپاخواسته را برچید. 
۱۸ مرداد ۲۰۱۰