بهرام رحمانی : تلاش تشکلهای مستقل از دولت و فعالین جنبش کارگری برای اتحاد و همبستگی و نهایت امر برای برپایی تشکل سراسری کارگران جدیتر از گذشته در جریان است. این حرکت را باید به دور از هرگونه تنگنظری و سکتاریسمی تقویت کرد.
زیرا اکنون مبارزه پراکنده کارگران آنقدر گسترده است که هر ناظر بیرونی را به این فکر میاندازد با وجود انبوهی از مبارزه چرا هنوز کارگران ایران فاقد تشکل سراسری خود هستند. چرا فعالین این جنبش دستگیر و زندانی و شکنجه میشوند، یا مشکلات اقتصادی، نفس آنها را بریده است؛ اما در چنین شرایطی، آنها باز هم دست از مبارزه بر حق خود علیه سرمایهداران برنمیدارند؟! واقعا امروز تشتت و پراکندگی بزرگترین دغدغه فعالین و جریانات کارگری کمونیستی است. البته در این میان خفقان و مشکلات اقتصادی در تشکلیابی طبقه کارگر تاثیر به سزایی دارد. اما باید به امر اذعان کنیم که تنگنظری و سیاستهای سکتاریستی نیز در بین فعالین جنبش کارگری و احزاب و سازمانهای درگیر با جنبش کارگری کمونیستی یک امر غیرقابل انکار است. اگر همه نیروهای جنبش کارگری به این نتیجه نرسند که کارگران بدون مبارزه متحد و متشکل، همواره در معرض دایمی تهدید و تعرض سرمایهداران و حکومت آنها قرار خواهند گرفت، دشواری و موانع پیش روی تشکلیابی کارگران باقی خواهد ماند. اگر بخش چشمگیری از فعالین و سازمانهای این نیروی میلیونی به این نتیجه قطعی نرسند که با آگاهی به مواضع مورد اختلاف در کنار هم قرار بگیرند و بحث و تبادل نظر کنند تا تشکل سراسری کارگران مستقل از دولت را به وجود بیاورند، برداشتن هر گامی در این راستا سخت خواهد بود.
اگر با این مقدمه و با این حسن نیت به سراغ تشکلهای موجود مستقل کارگری و نظریات فعالین آنها و یا مقالات، مصاحبهها، سایتهای اینترنتی و نشریات آنها برویم، با این واقعیت روبرو میشویم که ماتریال انسانی و ابزارهای نسبتا مناسبی در شرایط کنونی در دسترس آنهاست که در یک زمانبندی معین امکان به وجود آوردن تشکل سراسری کارگران ایران امکان پذیر است.
در این میان رفقای اتحاد کمیتههای کارگری، گام مهمی در راستای گسترش تشکلیابی کارگران ایران برداشته و طی فراخوانی در تاریخ ۱۱/۹/۱۳۸۵، از فعالین کارگری و تشکلهای موجود به همکاری و تبادل نظر و اتحاد دعوت کرده اند. بیشک باید به استقبال این فراخوان رفت و دست یکایک رفقای اتحاد کمیتههای کارگری را به گرمی فشرد. بخشهایی از این فراخوان تحت عنوان «دعوت از فعالین جنبش کارگری»، چنین است:
«در چند سال گذشته شاهد تحرک فعالین جنبش کارگری، برای ایجاد تشکلات کارگری بودهایم. هر یک بنا به شرایط و موقعیتها و گرایشاتی که داشتهاند از زاویهای به این مسئله پرداختهاند و شکل خاصی از تشکل را سازمان دادند و یا زمینه ایجاد آن شدند.
سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران با سازماندهی چند هزار راننده این شرکت در تهران و با اعتصابشان توانستند پشت سرمایهداران را بلرزانند، از جمله این موارد است. اما پس از اعتصاب شدیدا مورد یورش قرار گرفتند و سرکوب شدند. بازداشت عده زیادی از آنها، حمله شبانه به خانه های رانندگان، غیرقانونی اعلام کردن سندیکای شرکت واحد، بازداشت طولانی منصور اسانلو رئیس هیئت مدیره این سندیکا و اخراج بسیاری از فعالین این سندیکا از شرکت واحد، نشانگر شدت سرکوب و برخورد با آنها است. متاسفانه بدلیل عدم آمادگی طبقه کارگر در حمایت از رانندگان شرکت واحد، سرکوب این سندیکا عملی شد و ضرباتی بر پیکر این سندیکا فرود آمد.
دیگر فعالین رادیکال جنبش کارگری در تلاش برای همبستگی و هماهنگی بین پیشروان جنبش در راستای ایجاد تشکل فراگیر کارگری اقدام به ایجاد کمیتهها و تشکلاتی نمودند. از آن جمله کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلات آزاد کارگری، کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری و اتحاد کمیته های کارگری را میتوان نام برد.
واقعیت آن است که تمام این تلاشها، با وجود مثبت بودن و برداشتن یک گام به جلو تا کنون نتوانسته به هدف خود یعنی برپایی یک تشکل فراگیر و حتی فراهم نمودن زمینههای آن برسد. هر کدام از این گرایشات رادیکال در حد توان خود در مقابل تهاجمات سرمایهداری ایستادگی کرده اند، اما مسئله ایجاد تشکل فراگیر همچنان به عنوان مسئلهای لاینحل باقی مانده و ظاهرا پس از گذشت چند سال، هنوز در بنبست قرار دارد…
با گذشت زمان رادیکالیسم در این گرایشات تقویت شده و بسیاری از فعالین جنبش کارگری به این نتیجه رسیدهاند که ضروری است برای مبارزه با سرمایهداری و برای آن که این مبارزه قویتر باشد، باید دست اتحاد وهمکاری به سوی هم دراز کنیم. برای آن که بتوانیم در تقابل با سرمایهداری فقط به دادن اطلاعیه بسنده نکنیم و بتوانیم تحرکات عملی داشته باشیم، ضروری است نوعی از همکاری و هماهنگی را بین خود سازمان دهیم.
همانطور که گفته شد اختلافات بین ما اختلافاتی واقعی است و در نتیجه ضروری است ضمن حفظ موقعیت کنونیمان طرحی برای همکاری منظم حول مبرمترین مطالبات جنبش کارگری، بین خود داشته باشیم. ما میتوانیم شورای همکاری متشکل از نمایندگان گرایشات رادیکال جنبش کارگری مثل سندیکای شرکت واحد، کمیته هماهنگی… کمیته پیگیری… اتحاد کمیتههای کارگری، انجمن فرهنگی کارگری، فعالین فلز کار مکانیک، دانشجویان هوادار جنبش کارگری و بسیاری از فعالینی که مستقلا فعالیت مینمایند، ایجاد نماییم. این شورا میتواند وظیفه هماهنگی و همکاری در مقابل تهاجم به فعالین کارگری و یا به طور کلی طبقه کارگر را به عهده بگیرد. در چنین حالتی فعالین متشکل در این شورا میتوانند به سهم خود نقش بیشتری در عرصه مبارزه طبقاتی داشته باشند و بخشهایی از کارگران پیشرو را نیز جذب این حرکت نمایند. پراکندگ