صف آرائی انسانیت آزادیخواه و برابری طلب در مقابل کنفرانس G20
تورنتو- کانادا
روزهای ۲۵ تا ۲۷ ژوئن، سران ۲٠ کشور صنعتی در تورنتو گرد هم آمدند تا سیاستهای اقتصادی جهان سرمایه داری را هماهنگ کنند. امسال کنفرانس G20 در شرایط متفاوتى از سالهاى گذشته برگزار شد. دول بورژوائى که وعده میدادند بزرگترین بحران نظام سرمایه داری جهانی بعد از جنگ جهانى دوم را از سر گذرانده اند٬ با موج جدید بحران اقتصادى در یونان٬ تایلند٬ اسپانیا٬ پرتقال٬ انگلستان و مجارستان روبرو شده اند. درست در شرایطی که مبلغین و مدافعین سرمایه داری مدعی بودند که خطر بحران سرمایه داری را از سر گذرانده اند و سرمایه داری یکبار دیگر موفق به حل و تخفیف بحران جهانی خود شده است٬ تناقضات خرد کننده و ذاتی نظام سرمایه داری از گوشه دیگری از اروپا و آسیا سر بلند کرد. در چنین شرایطى سران ۲٠ کشور دمکراسى در پشت حصارهاى آهنین و دیوارهاى بتونى و با در خدمت گرفتن ۲۰۰۰۰ پلیس و هزینه بیش از یک میلیادر دلار و نظامى کردن و پلیسى کردن تورنتو کانادا٬ جمع شدند تا دور جدیدى از تعرض به معیشت کارگران و زحمتکشان را در دستور قرار داده و هماهنگ کنند.
نتیجه کنفرانس از قبل معلوم بود. سازماندهى جهانى سرمایه و دول سرمایه دارى براى دور جدیدى از استثمار وحشیانه مردم زحمتکش! تشدید استثمار و کاهش سهم طبقه کارگر و مردم زحمتکش از ثروت جامعه! گسترش بیکارى٬ فقر٬ خانه خرابى مردم به قیمت حذف خدمات اجتماعی و رفاهی٬ کاهش دستمزها و درهم کوبیدن اعتراضات و مقاومت کارگران در مقابل تعرض دول سرمایه دارى به سطح معیشت و زندگیشان!
اما همانطور که تاکنون کارگران و مردم زحمتکش اعتراضات وسیع و گسترده اى را درمقیاس جهانى درمقابل هجوم وحشیانه سرمایه داران و حکومتهای آنان به معیشت و زندگی خویش سازمان داده اند٬ کارگران، جوانان، دانشجویان، نیروهاى سوسیالیست و چپ، و صدها سازمان و تشکلات مدافع حقوق پناهندگان، زنان، علیه فقر، محیط زیست، در تورنتو کانادا به مصاف کنفرانس G20 رفتند و یکى از بزرگترین تظاهراتهاى تاریخ کانادا را سازمان دادند. شهر تورنتو در روزهاى ۲۵ و ۲۶ و ۲۷ و ۲۸ ژوئن شاهد تظاهرات دهها هزار نفره و میلیتانت مردم معترض به نظام سرمایه دارى و دولتهاى نوکر و کارگزار سرمایه بود. بیش از ۵۰۰۰۰ نفر دراین تظاهراتها شرکت کردند. ۲۰۰۰۰ پلیس ضد شورش با خدمت گرفتن تمامى امکانات سرکوب و نظامى کردن شهر به مصاف مردم رفتند. اما نتوانستند صف انسانیت مترقی، صف کارگر٬ صف سوسیالیسم و جبهه آزادیخواهی را خفه کنند. این صف اعتراض خود را به آینده تاریکى که جهان سرمایه برایش تدارک دیده است با صداى بلند و رسا اعلام کرد و نشان داد که تشنه برابرى و خواهان دنیایى فارغ از مناسبات مبتنی بر بیعدالتی، فقر و بیحقوقی است.
از یک هفته قبل از آغاز کنفرانس G20 شهر تورنتو به حالت نیمه تعطیل در آمده بود. شبانه و بدون اطلاع مردم، پارلمان ایالتى اونتاریو قانونى را به تصویب رساند که بتوانند مردمى را که نزدیک محل کنفرانس در رفت و آمد هستند تفتیش کنند و در صورت ارائه ندادن کارت شناسایى بازداشت نمایند. در شرایطى که بسیارى محتاج نان شب هستند ۲۰۰۰۰ پلیس ضد شورش و امنیتى را براى مقابله با تظاهر کنندگان بسیج کردند و بیش از یک میلیادر دلار براى “امنیت” و انتظامات کنفرانس هزینه کردند. فضاى شهر را براى بیش از ۱۰ روز میلیتاریزه و ڀلیسى کردند تا با ایجاد جو وحشت و ارعاب مانع از حضور گسترده و وسیع مردم در اعتراضات شوند. اما نتوانستند. در روز جمعه ۲۵ ژوئن، بیش از ۵۰۰۰ تظاهر کننده به خیابانها آمدند و در خیابانهاى مرکزى شهر با شعارهاى رادیکال بر علیه کنفرانس G20 تظاهرات کردند. شعارها و بنرهاى “دموکراسى این است”٬ “خیابان مال ماست”٬ “ڀلیس فاشسیت”٬ “حکومت ڀلیسى” و غیره از شعارهایى بود که مردم با خود حمل میکردند و فریاد میزدند. پلیس وحشیانه و هراسان مانع از ادامه راهپیمایى تظاهر کنندگان به طرف محل کنفرانس شد و تظاهر کنندگان مجبور شدند که به محل اولیه شروع تظاهرات برگردند. جمعیت زیادى از مردم در پارک چادر زدند و شب را در آنجا سر کردند تا خود را براى تظاهرات روز شنبه ۲۶ ژوئن آماده کنند.
شنبه ۲۶ ژوئن، با وجود باران شدید تورنتو شاهد راهپیمایى و تظاهرات با شکوه ۳۰۰۰۰ نفر بر علیه کنفرانس G20 بود. در این روز بیش از چندین ماشین پلیس به آتش کشیده شد. ڀلیس به تظاهر کنندگان حمله کرد و بیش از ۷۰۰ نفر از معترضین را دستگیر کرد. تا روز دوشنبه ۲۸ ژوئن تعداد دستگیر شدگان به ۱۰۰۰ نفر رسید. پلیس وحشیانه دستگیر شدگان را چندین ساعت در زیر باران نگه داشته تا به بازداشتگاه موقتى که براى زندانیان این اعتراضات و براى این منظور اجاره کرده بودند منتقل نمایند. دراین روزها بار دیگر ماسک دموکراسى به کنارى زده شد. حقوق شهروندى، آزادى اعتراض و اجتماع، حق داشتن وکیل، و ممنوعیت آزار و اذیت زندانى به بایگانى سپرده شد. ۴۰ تا ۵۰ نفر را بدون در اختیار گذاشتن کوچکترین امکانات بهداشتى و غذا و آب و دستشویى در یک سلول مى انداختند! دستگیر شدگان زن را تهدید میکردند که مورد تجاوز دستجمعى قرار خواهند گرفت! در مهد دموکراسى، دولت سرمایه نشان میداد که با کوچکترین تعرض مردم، چهره کریه و وحشى اش نمایان میشود. معلوم شد تفاوت دیکتاتورى و دموکراسى٬ آنجا که پاى منفعت سرمایه در میان است٬ دکانى بیش براى تحمیق و سرکوب مردم نیست.
کمونیستها و احزاب کمونیستى با شعارها و بنرهاى ضد سرمایه دارى و زنده باد سوسیالیسم حضور چشمگیرى در این اعتراضات داشتند. حزب اتحاد کمونیسم کارگرى با شعار “مرگ بر سرمایه دارى و زنده باد سوسیالیسم” و با عکس بزرگ مارکس در اعتراضات بر علیه کنفرانس G20 حضور فعالانه و چشمگیرى داشت. بنر مارکس مورد توجه بسیار وسیع شرکت کنندگان در این اعتراضات و رسانه ها قرار گرفت. جمع زیادى از مردم از بنر مارکس عکس میگرفتند و تعدادى نیز در طول این تظاهراتها بنر را در دست گرفته و در تظاهرات حمل میکردند. بیش از ۱۰ رسانه از کانادا، آمریکا، روسیه٬ و همینطور بخش فارسى بى بى سى در مورد کنفرانس G20 و شعارهاى “مرگ بر سرمایه دارى و زنده باد سوسیالیسم” و پوستر مارکس با کادرهاى حزب مصاحبه کردند. افراد و سازمانهاى دیگر فیلم شعارهاى محکم ضد سرمایه دارى و زنده باد سوسیالیسم که توسط کادرهای حزب داده می شد و بنر حزب با عکس مارکس را در فیلمهاى یوتیوب خود گذاشتند که یکى از این فیلمهاى یوتیوب تا کنون ۴۰۰۰۰بیننده داشته است.
اعتراضات مردم به کنفرانس G20 یکبار دیگر حقانیت مارکس و روایت منصور حکمت از نقد نظام اقتصادی و عملکرد نهادها و دولتهای سرمایه داری را نشان داد. مارکس بعنوان تنها راه نجات از جهنمى که سرمایه براى مردم بوجود آورده است بار دیگر به جلوی صحنه آمده است. مردم جستجوگر پاسخ خود را در نقد مارکس از نظام سرمایه داری موجود پیدا میکنند. واقعیات امروز بیش از هر زمان دیگری بر صحت حقانیت تبئین و انتقاد مارکسیستی از این جامعه تاکید میکند. اکنون بیش از هر زمان دیگری روشن شده است که جهان نیازمند راه حل دیگری است؛ یک راه حل سوسیالیستی! امروز مردم بیش از هر زمان دیگری می بینند که این ادعا که نظام سرمایه داری بهترین نظام اقتصادی و سیاسى است، بزرگترین دروغ تاریخ کنونی است! میتوان به مردم نشان داد که نظام دیگری و دنیاى دیگرى ممکن است! نظامی که در آن، هدف فعالیت اقتصادی نه تولید برای سود و انباشت سرمایه بلکه رفع نیازمندیهای گسترده مردم و رفاه هر چه بیشتر همه انسانها است؛ یک نظام سوسیالیستى!
زنده باد سوسیالیسم!
زنده باد منصور حکمت!
۲۹ ژوئن