نود و نهمین اجلاس سازمان جهانی کار به یک اعتراض کوبنده و قدرتمند علیه جمهوری اسلامی بدل شده است. ابعاد سیاسی موثر این اعتراض چنان عمیق بوده که نماینده خانه کارگر در این اجلاس را به گله و شکایت واداشته است. اخیرا محمد حمزه ای نماینده خانه کارگر در اجلاس سازمان بین المللی کار طی مصاحبه ای با اشاره به حضور اعتراضی فعالین حزب در اجلاس آی ال او، و حمایت وسیع و گسترده نمایندگان حاضر در اجلاس از آکسیون فعالین حزب، با خشم و عصبانیت تمام نسبت به این اقدام اعتراضی علیه جمهوری اسلامی اظهار تاسف کرده است. خبرگزاری ایسنا ضمن گزارش از این واقعه مینویسد: “نماینده خانه کارگر که در اجلاس سازمان جهانی شرکت کرده است، از بی احترامی عده‌ای حاضر در جلسه نسبت به ایران و هیات ایرانی ابراز تاسف کرد و گفت: با این که برخی کشورها ادعای حقوق بشر و یکسان بودن افراد دارند اما با توهین به ایرانیان شرکت‌کننده در اجلاس ILO نشان دادند که این ادعاهای آنها واهی است. محمد حمزه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار کار واشتغال خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، با اشاره به اینکه در دومین روز برگزاری نود و نهمین جلسه سازمان جهانی کار عده‌ای با ورود به سالن اصلی جلسه در مخالفت با ایران شعارهایی سر دادند گفت: این در حالی است که ورود به سالن اصلی به تدابیر امنیتی همراه بود وهیچ کس بدون داشتن کارت مخصوص و پاسپورت نمی‌توانست به محل اجلاس وارد شود. او با اشاره به اینکه سالهای پیش اعتراضاتی از سوی مخالفان ایران خارج از محل برگزاری اجلاس صورت می‌گرفت گفت: متاسفانه امسال این اعتراضات و توهین‌ها به داخل سالن کنفرانس کشیده شد.” (تاکیدات از من است)
محمد حمزه ای زمانی این را میگوید که شکنجه گاههای جمهوری اسلامی پر از فعالین سیاسی و کارگری است. در حالی دم از حقوق بشر میزند که که تصویر وقیحانه ترین و خشن ترین سرکوب ها و تجاوزات بر تصاویر تلویزیونها دنیا نمایش داده شده است. آقای حمزه ای بعنوان یکی از حامیان و مهره های مدافع نطام و ولایت فقیه در حالیکه دستهای خونین اش را پاک کرده به اجلاسی میاید که اگر مسئولین این سازمان ذره ای انصاف داشتند، بجای پذیرش این افراد بعنوان نماینده مردم و کارگران بعنوان سرکوبگران و مجرمین جنایی علیه مردم و کارگران دستگیر و روانه دادگاه میکرددند. آقای حمزه ای چنان در سوز و گداز این شکست سیاسی جمهوری اسلامی است که فراموش میکند پنج سال پیاپی فعالین حزب کمونیست کارگری به داخل سالن اجلاس آی ال او رفته و پیام مردم و طبقه کارگر ایران را در سالن فریاد زده اند. آنزمان که آقای حمزه ای و یارانش در خانه کارگر و اداره اطلاعات فعالین کارگری را به شلاق میبستند. آنزمان که حمزه ای و یارانش مشغول بریدن زبان اسانلو بودند ما در سالن اجلاس مهمترین مرجع بین المللی دنیا در خصوص حقوق کارگری فریاد زدیم اینها مشتی قاتل و جانی و شکنجه گر حرفه ای هستند و جای اینها نه در آی ال او که در صندلی محاکمات است.
اما حمزه ای و تمام دار و دسته جمهوری اسلامی امسال از پیش میدانستند که چه رسوایی و اعتراض کوبنده ای را در پیش خواهند داشت. آنها صدای گامهای سنگین و پر صلابت انقلاب مردم ایران را شنیده بودند. زیر فشار سنگین انقلاب مردم در داخل و خارج را دیده و لمس کرده بودند. میدانستند که امسال قرار است فعالین حزب کمونیست کارگری شبح انقلاب مردم را بر فراز این اجلاس به حرکت در آورند. میدانستند که امسال سخت ترین مواجه را با فعالین حزب کمونیست کارگری خواهند داشت. از اینرو با مقامات آی ال او تماس گرفته و خواهان اتخاذ شدیدترین تمیهدات امنیتی برای جلوگیری از حضور فعالین کمونیست کارگری در این اجلاس شده بودند. در پشت پرده اجلاس تلاش کرده بودند از این رساویی جلوگیری کنند. بخاطر همین وقتی حضور ما را دیدند شوکه شدند. این آمادگی مقامات جمهوری اسلامی از اعتراض در آی ال او را خبرنگار خبر آنلاین به روشنی در مصاحبه اش با حمزه ای افشا کرده است.
خبرنگار خبر آنلاین از حمزه ای میپرسد: “قبل از اعزام گروه نمایندگان ایران، از اینکه بحث اعدام ها که مورد توجه برخی گروهک های معاند است، مطرح شود اظهار نگرانی شده بود. در این مورد اعتراض یا اتفاقی رخ نداد؟ “ و حمزه ای پاسخ میدهد: “برخی مخالفان جمهوری اسلامی شدیدا به موضوع اعدام ها اعتراض داشتند.“
اما اقای حمزه ای یک واقعیتی را بیان نمیکند. ما فقط شدیدا به اعدامها اعتراض نکردیم ما خواهان اخراج فوری جمهوری اسلامی و تمام دار و دسته جنایتکارش از این کنفرانس و این سازمان و تمام مجامع بین المللی شدیم. ما اعلام کردیم که قاتلین و متجاوزین به مردم جای شان در اینگونه صندلی ها نیست. به نمایندگان حاضر در کنفرانس گفتیم در کنار صندلی این فاشیستهای انسان ستیز ننشینید. به نمایندگان کشورهای دنیا گفتیم این رژیم در حال سقوط است.بیایید از انقلاب و اعتراض مردم در ایران حمایت کنید.
مسخره ترین بازی رسانه ای حمزه ای در این است که جرات نمیکند نام حزب کمونیست کارگری، بعنوان تنها نیرویی که این اعتراض را در کنفرانس جهانی کار سازمان داد را به زبان بیاورد. خبرنگار خبر آنلاین میپرسد: این مخالفان چه کسانی بودند؟ و آقای حمزه ای خود را به نفهمی زده و میگوید: “همه گروه های مخالف جمهوری اسلامی و گروه های هدایت شده و بخشی از آن ها هم از منافقین بودند.” آقای حمزه ای حتی همین جرات را هم ندارد که مستقیم در چشم دشمنش نگاه کند.
آقای حمزه ای در بخش دیگری از مصاحبه وقیحانه اعلام میکند که فعالین حزب با هماهنگی سازمان بین المللی کار وارد سالن شده بودند. ماجرا اما چیز دیگری است. واقعیت این است که حضور هوشمندانه و قدرتمند ما در کنفرانس جهانی کار علیرغم بی سابقه ترین کنترل های پلیسی با تعدادی به مراتب بیشتر از سالهای قبل نه تنها جمهوری اسلامی که مسئولین و مقامات سازمان جهانی کار را نیز غافلگیر کرده بود. این در واقع قدرت انقلاب مردم بود که از لای کنترل های شدید پلیسی عبور کرد و خود را در اولین دقایق شروع کنفرانس به سالن و میز سخنرانان رساند. این قدرت انقلاب جوانان در خیابانهای تهران بود که که رگیم و مقامات آی ال او را غافگیر کرد. و این طنین مرگ بر جمهوری اسلامی بود که خیابانهای تهران را به کنفرانس جهانی کار پیوند داد. و ما افتخار میکنیم که این پیام انقلاب مردم دنیا را به گوش دنیا و به گوش نمایندگان سازمان های کارگری دنیا رساندیم. و همینجا تضمین میکنیم که تا اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار و از تمام مجامع بین المللی و تا محاکمه سران جنایتکار رژیم اسلامی لحظه ای از پا نخواهیم نشست.