۳۱ سال پیش ۳۱ خرداد ۱۳۵۷ رفیق سعید معینی در نبردی با ارتش بعث در کنار پیشمرگان اتحادیه میهنی جا نباخت تا برای همیشه پرواز را به خاطره ها بسپارد. کاک سعید سرقافله کاروانی شد که با پیش مرگ شدنشان از آرمانهای انسانی همچون، برابری، آزادی، رفع هر نوع ظلم و ستم و استثمار، احقاق حقوقهای پایمال گشته همچون حق تعیین سرنوشت ملتها، رفع تبعیض در همه ابعاد اجتماعی آن، و . . . به دفاع برخواستند.
گرامی داشت از این روز فرصتی است تا بار دیگر فداکاریهای این دلاوران در راه رسیدن به اهداف والای انسانیشان را ارج نهیم، و بار دیگر پیمانمان را با بستگان شان تازه کنیم، و بگوئیم یاد عزیزان شما و رفقای ما مشوق جوانان مبارزی است که برعلیه ظلم و ستم مبارزه میکنند.
درتاریخ جوامع و ملت های جهان بسیارند آنانی که بر علیه ظلم و ستم برخواستند و زندگی و جانشان را فدای زندگی عاری از ظلم و ستم نسلهای آینده کردند. در سرزمین ما سالهاست که نسل بدنبال نسل پیشمرگ همدیگر می شوند تا بلکه روزی آید که دیگر فرزندان این سرزمین نیازی به فدا کردن خود برای آسایش فرزندانشان نداشته باشند.
بر بستر تاریخ دور و دراز پیشمرگایتی در کردستان، پیشمرگ کومه له سنت تازه ای محسوب می شد. او تنها جنگجوی دلیر که در برابر زورگوئی دشمن ایستادگی می کند نبود. او انسانی: از خود گذشته، فداکار، سیاسی، عادل، و یار و یاور زحمتکشان بود. او دارای افکاری تازه، ایدئولوژی انقلابی و دورنمائی انسانی بود. پیشمرگ کومه له نه تنها برای کسب حق تعیین سرنوشت ملت بلکه برای بنیان نهادن جامعه ای مبارزه می کرد که در آن استثمار انسان به دست انسان برای همیشه رخت بربسته باشد. او رفاه و آسایش مردم را طلب بود. جامعه ای عاری از ناهنجاریهای اجتماعی را آرزو می کرد. جامعه ای که برابری زن و مرد در آن معیاری برای سنجش دمکراسی و آزادی باشد.
در صفوف پیشمرگان کومه له کم نبودند رفقای که از دیگر نقاط ایران با همان عقاید و برای بدست آوردن همان آرزوهای انسانی مبارزه می کردند. پیشمرگ کومه له چه زن، چه مرد، چه کرد و چه غیر کرد، همه و همه از یک منافع دفاع می کردند و آن منافع کارگران و زحمتکشان بود. یک آرزو داشتند و آن دیدن جامعه ای عاری از ظلم و استثمار بود.
در این راه بسیاری از پیشمرگان کومه له جانباختند و بسیاری برای همیشه محروم از زندگی با جسمی سالم گشتند. مادران و پدران زیادی جگر گوشه هایشان را از دست دادند و خواهر و برادرانی در غم عزیزانشان ماتم گرفتند. اما امیدشان را از دست ندادند. آرزوی رسیدن به آزادی و برابری هنوز انگیزه پیشمرگ شدن است و تا زمانی که این انگیزه وجود دارد مبارزه برای بدست آوردنش هم وجود خواهد داشت.
پرشکوه باد روز پیشمرگ کومه له
برقرار باد سوسیالیسم
۲۹ خرداد ۱۳۸۸