بهرام مدرسی : اعتراضات وسیع دانشجویان در سطح کشور به مناسبت ۱۶ آذر و بخصوص تظاهرات و تجمع پنج هزار نفری دانشجویان دردانشگاه تهران به این مناسبت و شعارها و مطالبات واحدی که در این روز در سطح دانشگاه های مختلف کشور مطرح شدند٬ موجی از حمله به دانشجویان و چپ رادیکالی که امسال در سطح کل کشور بعنوان سخنگوی اعتراض دانشجویان جلو آمد را از طرف جریانات متعددی سبب شده است.
از اعضای گوناگون تحکیم وحدت و انجمن های اسلامی تا آقایان افشاری و اقمار دیگر تحکیم و جبهه دمکراتیک جناب یزدی٬ همگی دست به قلم برده و نامربوط ترین حملات را به دانشجویان و سخنگویان چپ شان آغاز کرده اند.
خواندن نوشته های این دوستان ضمن ملال آور بودن آنها خالی از لطف هم نیست. همه عصبانی هستند. همه! همه از اینکه این چپ امروز پرچمدار و سخنگوی اعتراض دانشجو است٬ خشمگینند٬ این خوب طبعا برای کسی که فکر میکرده "کرسی" داشته و امروز از دست داده است٬ قابل فهم است اما وقتی که با دقت نوشته های آنها را میخوانید نمیتوانید از یک چیز متعجب نباشید!
جریاناتی که سال ها بقول خودشان مدافعال "دمکراسی" و "تعقل" و "دگراندیشی" و "لوترهای زمان" بوده اند٬ از فهمیدن وضعی که در آن گرفتار شده اند درمانده اند. ظاهرا اگر مردم نمیخواهند پیام یزدی را بشنوند٬ توطئه چپ ها بوده است٬ ظاهرا اگر سرود" ای ایران" شان تکرار نمیشود٬ تقصیر چپ ها بوده است٬ اگر شعارهایشان بین پنج هزار نفر تکرار نمیشود٬ تقصیر چپ ها بوده است. اگر کسی حوصله ندارد به داستان خسته کننده "سه شهید اهورایی" شان گوش دهد٬ تقصیر چپ ها بوده است!
این داستان کسی است که کاسه به دست جنسی برای فروش به مردم عرضه میکند٬ مردم! مردم! بخرید! مردم که نمیخرند٬ تقصیر را گردن دیگری می اندازد! نه به کاسه اش نگاهی میکند٬ نه به جنسش٬ نه به خودش و نه به اینکه چند سال قبل مردمی که قرار بود جنسش را بخرند٬ بارها به او گفتند " که این آخه چه جنسی است؟ مرد حسابی؟"
امروز هم جبهه دمکراتیک و تحکیم و افشاری و تمام "قلم زنان" محترمی که نوشته هایشان مملو از" استقامتشان" در راه "دمکراسی" است٬ همان کاسه به دست های سر محله هستند. نمیفهمند که اگر کسی شعارشان را تکرار نمیکند٬ تقصیر همسایه نیست. مقصر آن شعار و شعار دهنده است. نمیفهمند که اگر کسی حوصله خواندن سرود "ای ایران" شان را ندارد و آنرا فاشیستی میداند٬ مقصر سرود دیگری نیست! تقصیر از سرود خود جنابان است. نمیفهمند که اگر مدافعان تحکیم وحدت هو میشوند٬ مقصر همسایه بغلی نیست! احتمالا مشکلی در صحبتهای ایشان بوده است! نمیفهمند که اگر مردم چپ ها را گوش میکنند و برایشان کف میزنند و آنها را سخنگوی خود میدانند٬ خوب حتما مردم حرف های آن چپ ها را حسابی تر از حرفهای شما میدانند.
این دوستان متوجه نیستند که افق و آلترناتیو تعییر نیم کلاج رژیم مدتها است که دیگر شکست خورده و بازار گرمی حول آن دیگر بیفایده است. دانشجویان در ١۶آذر نشان دادند که از افق و سیاست راست عبور کرده اند و چپ و برابری طلبی را انتخاب کرده اند. واقعا درک این مسئله تا این حد سخت است؟
وقتی که نوشته های این دوستان را میخوانید٬ این درجه پرت بودن و نفهمیدن موقعیتشان در جامعه شما را متحیر میکند!
متحیر تر اما وقتی میشوید که میبینید این ها "متفکرین" یک جنبش هستند! ظاهرا شکست جنبش ها متفکرینشان را هم به پستوهای تنگ عقده های کودکانه شان باز میگرداند. پستوهای تاریک و تنگ "توطئه های دیگران! دیروز در مجالس "چانه زنی شان" با جناح مقابل٬ طرف را توطئه گر معرفی میکردند و امروز با همان استدلالات چپ را! نه دیروز فهمیدند که توطئه ای در کار نیست و نه امروز! دیروز خواستند که رژیم را "نیم کلاج" از زیر ضرب در بیاورند. هم مردم این را فهمیدند و هم "برادران جناح" مقابل٬ خود این ها اما هاج و واج ماندند که چه شد؟ نفهمیدند و به پستوهای حقیرشان خزیدند و نوشتند که توطئه کردند! امروز هم داستان همان است!
دوستان عزیز! جناب افشاری! جناب یزدی! دوستان جبهه دمکراتیک و تحکیم وحدت!
نگاهی به خود کنید! به شعارهایتان٬ به خواسته هایتان٬ به تلاش های چندین و چند ساله تان برای نجات رژیم از زیر ضرب اعتراض مرد. به تلاش هایتان برای عراقیزه کردن ایران٬ به کف زدن هایتان برای بلند شدن غیر انسانی ترین پرچم های ناسیونالیستی در آن کشور٬ به تاریخ بیست ساله تان نگاهی بیاندازید تا دلیل نیامدن مردم با خود را دریابید!
انتظار درایت زیادی باید از شما داشت تا بفهمید که مردم و این جا دانشجویان دیگر نه رفراندم چی هستند٬ نه رفرم طلب و نه از "اقمار" هیچ یک از حزاب و دفاتر شما که جملگی در "اقمار" خود رژیم میچرخید؟ سیاسی باشید! سیاست حکم میکند که شکستتان را بپذیرید! به دنبال مقصر نگردید! به سیاستتان نگاهی بیاندازید! نمیشود وقتی که مردم وعده هایتان را باور میکنند٬ رای های چند میلیونی تان را به رخ این و آن بکشید و وقتی که ترکتان میکنند٬ همه را توطئه گر بنامید!
باور کنید برای حال و آینده تان بهتر است که با این شدت به این چپ حمله نکنید. این ها سخنگویان آزادی و برابری هستند٬ این چپ تنها نیروئی است که فردا از حق شما برای دفاع از خودتان در مقابل مردم دفاع خواهد کرد!