جمال کمانگر : زمانی بر میگردید و به کار و یا آکسیونی نگاه میکنید که فعالین آن حرکت معین روزها و شاید هفته ها برای آن وقت صرف کرده اند تا حدی تنزل بدهید که گویا زمین لرزه و یا خود بخودی اتفاق افتاده است بیشتر حال و وضع کسانی را نشان میدهند که از دور هم حتی دستی بر آتش ندارند.
چون من در تدارک ان نبودم پس باید سازماندهی و کار جمعی را نادیده و انکار کنم انگار این من مرکز حوادث دانشگاه است در حالی که در عمل بی ربط است به اتفاقات دانشگاه!
مراسم های ۱۶ آذر امسال برای کسانی که در حاشیه بودند "خود بخودی و بدون تدارک" و یا به قول معرف خودجوش بود این کنه حرفهای دوستان اتحادیه سوسیالیستهاست لابد کار جمعی و کاردانی و جسارت دانشجویان چپ و رادیکال در دانشگاه را به حساب نمی آورند و گویا این رعد و برق در آسمان بی ابر بوده است.
چند نکته در اینجا قابل یاد آوری است! اولا بحث اتحاد عمل را رفقای ما در شورای انقلابی سوسیالسیتها ایران – حکمتیست روی میز همه گذاشتند و ما کسانی بودیم که از آن حمایت و در مورد آن نوشتیم و گفتیم که " اتحاد عمل " را میتوان حول شعارهای متحد کننده بوجود آورد. معدل گیری از نقاط توافق و تفارق ما را به جایی نمی رساند. ما تاکید کردیم هرکس که خود را مدافع آزادی و برابری میداند، خود را در الغای تبعیض جنسی شریک میداند. هرکس که خواهان لغو احکام کمیته های انظباطی و خواهان خروج نیروهای انتظامی از دانشگاه است، هرکس خواهان بیمه بیکاری برای افراد بالای ۱۶ سال و خواهان آزادی بیقید و شرط زندانیان سیاسی و تشکل مستقل و آزادی بیان است ما حاظر هستیم حول این شعارها بزرگترین "اتحاد عمل" را بوجود بیاوریم .
از نظر ما "اتحاد عمل" باید حول شعارها و مطالباتی باشد که بتوان جامعه را هم حول آن بسیج کرد. ما تجربه دهها اتحاد عمل کاغذی را در اپوزسیون چپ دیده ایم که هیچ گاه هم به جایی نرسیدند. این سنت را باید کنار گذاشت و حول مطالبات متحد کننده که جامعه را معیار قرار میدهد کار کرد. به همین دلیل برای ما ۱۶ آذر یک آکسیون معین بود! که میبایست کمک کرد چپ دانشگاه روی پای خودش بیاستد و حرفش را به روشنی رو به جامعه بزند.
اتحاد عمل پشت درهای بسته و بدون حضور نیروی تغییر دهنده سرابی بیش نیست که دوستان اتحادیه سوسیالیستها دنبال آن هستند!
برای فعالین دانشجویی و چپ دانشگاه ، برای کسانی که در قامت یک رهبری چپ میخواهند ظاهر بشوند تعین روز و تشخیص توازن قوا و مناسب ترین زمان برای یک آکسیون نباید از نگاه تیز بین آنها بدور باشد. بنابراین نه تنها این اعتراضات به زعم این دوستان "همچون زمین لرزه ای به طور ناگهانی و تا حد زیادی خود به خودی، خویشتن را نمایان ساخت" بلکه با برنامه و کار شده بود!
اینکه آگر خودم نباشم پس کار دیگران لابد" خود بخودی و زمین لرزه " بوده است بیشتر حال و وضع این دوستان را نشان میدهد.
نکته دیگری که این دوستان مطرح کرده اند این است که گویا گزارشات منتشره "هماهنگی" نداشته است تا آنجا که به گزارش دهی بر میگردد ما تلاش کردیم گزارش لحظه به لحظه این حرکت را از مرکز خبری جوانان حکمتیست آنطور که اتفاق افتاد به اطلاع همه برسانیم در ضمن از چه زمانی تا حالا معمول شده که نباید از یک حرکت معین اخبار و گزارشات متعدد از کانالهای گوناگون پخش شود!
اما در مورد جواب شما به چه باید کرد؟ بعد از این مراسمهای غرور آفرین در حسن نیت شما در مورد مبارزات جاری شکی نیست ولی راه حلی که ارائه داده اید محکوم به شکست است ! نسخه فلان کارخانه و یا بخش کارگری را نمی توان برای جنبش دانشجویی که جنبشی سیال به این معنی که احاد آن هر سال تغییر میکنند اجرا کرد! ما خود را بعنوان بخش رادیکال و کمونیست این جنبش و فکر میکنیم در این دوره حاشیه ای کردن لیبرالها و قوم پرستی در دانشگاهها و دفاع قاطعانه از فعالین دانشجویی که توسط رژیم احضار و یا مورد اذیت و آزار هستند در اولویت است.رژیم قطع ساکت نخواهد نشست و از همین حالا نشریات لیبرال و وابسته به راست در صدد گاگوش دوزی برای فعالین دانشجویی است.این تعرض دوباره ؤزیم را باید با توان جواب داد و در مقابل آن بیاستیم
به نظر ما باید علیه لیبرالها که دارند شب و روز علیه کمونیسم و مارکس قلم فرسایی میکنند بسیج شویم و جواب آنها را در محل بدهیم! نسخه پیچیدن برای فعالین دانشجوی و رهبران چپ دانشگاه کار به جایی نمیبرد بیاید که سنگری که در ۱۶ امسال فتح کردیم به میان جوانان در محلات ببریم این شعارهای" خود بخودی" باید در جامعه صاحب پیدا کند!
۱۸دسامبر۲۰۰۶