عصر روز ۲۲ خرداد زمین تهران زیر پای حکومت اسلامی داغ بود. بیرون آمدن ملیونی مردم علارغم تمام تهدیدها و بگیر و ببندها و حکومت نظامی و ملیشایی سیاه٬ ساعات تلخ و پر اضطرابی برای فاشیستها رقم زد. حضور پرشکوه مردم و تلاش برای تجمع مرتبا با واکنش سرکوبگران روبرو میشد: شلیک گاز اشک آور در امیر آباد و میر داماد٬ استفاده از گاز فلفل و اشک آور برای جلوگیری از پیوستن دانشجویان و مردم در خیابان ۱۶ آذر. فضای متشنج در میدان ونک و جمعیت آماده طغیان بلوار کشاورز به سمت میدان ولیعصر. درگیری در چهار راه ولیعصر٬ در آریا شهر٬ در پل حافظ و در فاصل میدان انقلاب به فردوسی٬ و مقابله با سرکوب در ایستگاه مترو ۱۵ خرداد. درگیری چهار راه فاطمی. شعار مرگ بر دیکتاتور در میدان فلسطین و امام حسین. در صادقیه مردم منتظر فرصت فریاد اعتراض بودند که این در واقع تصویر بیشتر میدانهای شهر بود. ایجاد ترافیک توسط مردم برای کند کردن تردد نیروهای سرکوب٬ و شعار شبانه در آپادانا و اکباتان٬ شهرک غرب و سعادت آباد٬ کاشانی و آریا شهر و گیشا با فریاد “مرگ بر دیکتاتور” “مرگ بر اصل ولایت فقیه” و … چهره شهر تهران در سال روز اعتراض به رژیم و سرکوب اعتراض مردم بود.
 
 
اعتراض دانشجویان اما در حالی انجام شد که صدها دانشجو ی معترض در زندانند٬ صدها نفر را اخراج کرده اند٬ تمام ورودی و خروجیهای دانشگاهها را بسته بودند٬ داخل دانشگاه در کنترل حراست و بسیجیها بود و بیرون دانشگاهها در قرق بسیج و سپاه و انتظامی و لباس شخصی: در دانشگاههای تهران٬ شریف و علم و صنعت تجمع صورت گرفت٬ درگیری با سرکوبگران صورت گرفت٬ شعار داده شد و عده ای نیز دستگیر شدند. اما پیام جنبش دانشجویی ادامه مبارزه در سخترین روزها در گرامی داشت یاد جانباختگان یورش خونین مجدد به کوی دانشگاه و همبستگی با قیام مردم بود و حکومت را در ماتم شکست حکومت ارعاب فرو برد.
 
 
در مقابله با مردم معترض اما حکومت نظامی اوباش قرار داشت: حضور بی سابقه بسیج و سپاه و لباس شخصی در کنار نیروهای پلیس و انتظامی و موتوریهای لباس شخصی که در حیاط دبیرستان دکتر حسابی و دهها مدرسه در خیابانهای اصلی شهر (مسیر امام حسین به انقلاب و به ولیعصر) آماده حمله بودند.
بعلاوه پیوستن دانشگاه سیستان و بلوچستان به اعتراض سراسری و اصفهان و شیراز به شعارهای شبانه و تنگ کردن فضای مرکزی شهر کرماشان توسط جوانان علیه نیروهای سرکوب.
 
اینها همه فقط بخش گزارش شده و قابل رویت آتشفشان نارضایتی مردم بود و روزهای آینده جز ذوب شدن حکومت سرمایه داری اسلامی – فاشیستی در میان فوران قیام و انقلاب جامعه ایران نخواهد بود. انقلاب با گامهای مهیب دیکتاتوری شکن در راه است و جشن مردمان سرکوب شده و از زندگی محروم در جریان است