بنقل از ندای انقلاب۴۳
مصاحبه فرشاد حسینی با پاسکال دیسکامپ پیرامون کمپین اخراج جمهوری اسلامی از آی ال او دراتحادیه های کارگری سراسری فرانسه س ژ ت
 

پاسکال دیسکامپ نماینده سندیکای کارگری س ژ ت در محل کارش در شهر بزانسون است و از فعالین کارگری فرانسه و عضو حزب کمونیست کارگری ایران میباشد. اخیرا شعبه اپینال اتحادیه های کارگری فرانسه طی طوماری، اتحادیه سراسری کارگری فرانسه س ژ ت را فراخوانده است که خواهان اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار (آی ال او ) شوند. این اقدام شعبه اپینال، توجه زیادی را در فعالین کارگری در فرانسه جلب کرده و تحرک جدیدی را در اتحادیه های کارگری فرانسه علیه جمهوری اسلامی ایجاد کرده است. به منظور کسب اطلاعات بیشتر از این حرکت مهم فعالین کارگری فرانسه با پاسکال دیسکامپ که خود در ایجاد این حرکت نقش داشته است مصاحبه کرده و دیدگاهها و دلایل او در خصوص این کمپین را جویا شدم. پاسکال به منظور اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار به ژنو آمده و این مصاحبه به صورت حضوری انجام گرفته است.
فرشاد حسینی: ایده تهیه طومار خطاب به اتحادیه سراسری کارگران فرانسه س ژ ت چگونه و با چه هدف و دلایلی پیش آمد و چگونه اقدام به چنین عملی نمودید.
پاسکال: کلا موضوع اخراج جمهوری اسلامی بعنوان یکی از ضدکارگرترین رژیمهای دنیا از آی ال او همواره مورد حمایت من و بخشی از فعالین جنبش کارگری در فرانسه بوده است. اما بطور مشخص در خصوص نوشتن طومار خطاب به رهبری س ژ ت این طرح بعد از اعدام فرزاد کمانگر و به ویژه بعد از اعتصاب عمومی در کردستان برای ما پیش آمد. اعدام فرزاد کمانگر بعنوان یک انسان آرمانخواه و انسان دوست و کسیکه س ژ ت بارها از دولت ایران خواستار آزادی اش شده بود برای ما و حتی فعالین س ژ ت یک شوک بود. باورمان نمیشد جمهوری اسلامی به خواست سازمانهای کارگری دنیا اینگونه دهن کجی کند. اما اعتصاب عمومی در کردستان و پاسخ مردم کردستان به این اعدام ها ما را بشدت تکان داده و تحت تاثیر قرار داد. دیگر برای ما ذره ای تردید نمانده بود که ما بعنوان فعالین جنبش کارگری در فرانسه نیز پاسخی متناسب به پاسخی که مردم کردستان به این اعدام ها دادند بدهیم. اعتصاب عمومی مردم کردستان به ما یادآور شد که در مقابل سرکوب ها و اعدامهای جمهوری اسلامی باید مانند جامعه کردستان به میدان آمد. باید کل جامعه در مقابل رژیم قرار بگیرد. نه تنها مردم و طبقه کارگر کردستان، نه تنها مردم و طبقه کارگر ایران بلکه طبقا کارگر در سطح دنیا باید در مقابل جمهوری اسلامی و وحشی گری هایش قرار بگیرد. این درس وظایف معینی را برای ما بعنوان فعالین جنبش کارگری در فرانسه ایجاد میکرد. و آن اینکه ما طبقه کارگر فرانسه را در حمایت از کارگران ایران و انقلاب مردم ایران به حرکت در آوریم و اولین گام برای عملی کردن این سیاست درخواست اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار است. این فوری ترین و اولین اقدامی است که طبقه کارگر فرانسه در اعتراض به اعدام فرزاد کمانگرها و در حمایت از انقلاب مردم و طبقه کارگر ایران علیه جمهوری اسلامی باید انجام دهد.
بطور عملی بعد از انتشار نامه کمیته بین المللی همبستگی کارگری حزب کمونیست کارگری که توسط  شهلا دانشفر و بهرام سروش خطاب به سازمان های کارگری جهان در خصوص اعدام فرزاد کمانگر نوشته شده  و از سازمان های کارگری در سراسر جهان درخواست کرده بود که خواهان اخراج جمهوری اسلامی از آی ال او خواهان اخراج شوند، من این نامه را برای کلیه دوستان و رفقای فعال در جنبش کارگری فرانسه ارسال کردم. پس از آن با تعدادی از رفقایمان بحث و تبادل نظر داشتیم و یکی از رفقا که از مسئولین شعبه اپینال س ژت بود نیز با قبول این نظرات طرح نوشتن طومار خطاب به رهبری س ژ ت را مطرح کرد. به سرعت دست به کار شدیم و طومار را تهیه کرده و آن را برای کلیه شبکه روابط  مان در اتحادیه های کارگری فرانسه ارسال کردیم. بعد از یک هفته تاکنون تعداد زیادی از این خواست حمایت کرده و طومار را امضا کردند و در برخی از لوکال ها اقدامات و ابتکارات دیگری برای تحت فشار قرار دادن رهبری س ژت انجام گرفته است.
فرشاد حسینی: تاکنون چه تعداد و چه لوکال هایی این فرخوان را مورد حمایت قرار داده اند
پاسکال:  این فراخوان تا کنون مورد توجه و استقبال زیادی قرار گرفته و دامنه استقبال از این حرکت تا همین امروز از جانب اتحادیه های محلی کارگری فرانسه رو به افزایش است. تا الان شعبات مهمی که به فراخوان واحد اپینال پاسخ داده اند عبارتند از Union Départementale CGT des Vosges – Unions Locales CGT de Chinon, de Saint-Dié des Vosges, de Mirecourt, d’Epinal – Syndicats : CGT Streit France (Thaon les Vosges), CGT Carrefour Jeuxey , Local Construction CGT 31, CGT Tyco Electronics France SAS (usine de Chapareillan), Syndicat Alternatif des Instituteurs et Professeurs des Ecoles de la Réunion (SAIPER 974), CGT ADDSEA (Doubs), Tendance Intersyndical Emancipation ما البته تلاش میکنیم دامنه این کمپین را از فرانسه فراتر ببریم و کل کشورهای فرانسوی زبان را درگیر این موضوع کنیم.
همچنین تعدادی از اتحادیه ها و فعالین کارگری از جمله روزنامه اینترنتی تریبون د ژنو، فراخوان حزب کمونیست کارگری برای اعتراض به حضور جمهوری اسلامی را در سایت خود درج کرده است.
فرشاد حسینی: چرا فکر میکنید خواست اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار از سوی س ژ ت مهم است؟
پاسکال: دلایل اهمیت این کار را توضیح دادم. ما میخواهیم در حمایت از جنبش کارگری ایران و در حمایت از طبقه کارگر ایران نقش جدی و موثر داشته باشیم ما میخواهیم در حمایت از انقلاب مردم نقش جدی وموثر داشته باشیم. میخواهیم در کنار مبارزت طبقه کارگر ایران علیه جمهوری اسلامی باشیم. ما اعتقاد نداریم که با جمهوری اسلامی میتوان سر حقوق کارگری و ابتدایی ترین حقوق انسانی به چانه زنی مشغول شد. نمیتوان با این حکومت بر سر حقوق کارگری چانه زد. نمیتوان با این حکومت سر رعایت ابتدایی ترین حقوق انسانی مذاکره کرد. نمیتوان با نمایندگان این حکومت جنایتکار دوستانه بحث کرد و مطالبه مطرح کرد. در بین رهبری س ژ ت برخی هستند که معتقدند باید با جمهوری اسلامی مدام مذاکره کرد و تحت فشارش قرار داد. سوال ما این است تا کی؟ سی سال مذاکره و چانه زنی با این رژیم به کجا رسیده است؟ چه بهبودی در حقوق کارگران و در سرنوشت و زندگی سیاسی و اجتماعی مردم ایجاد شده است. ما به این دوستان مان میگوییم مگر کسی میتوانست با فاشیستهای نازی بر سر حقوق کارگر و کمونیست و یهودی چانه بزند. مرگی میشد با آن فاشیستها فضای دیالوگ برقرار کرد و هر سال در کنفرانسی جمعشان کرد و به آنها گفت که با کارگران و کمونیستها و یهودی ها مهربان باشید. مگر بساط آشویتس نازی ها را میشد با مذاکره با یاران هیتلر در اجلاس کنفرانس های جهانی جمع کرد؟ به این دوستان میگوییم شما چه جوری میتوانید در کنار صندلی کسانی بنشینید که همکاران ایرانی شما را دستگیر زندان و به شلاق میبندند. چگونه میتوانید دستهای کسانی را بفشارید که بر گردن معلمی چون فرزاد کمانگر طناب دار آویخته است. چگونه در چشمان کسی نگاه کنید و با کسی سخن بگویید که زبان رهبر سندیکای کارگری (منصور اسانلو) را به جرم تشکیل سندیکا قیچی کرده اند؟ ما میخواهیم چشم رهبری س ژ ت و کل کارگران و مردم فرانسه و حتی مردم دنیا را به روی این واقعیت زمخت باز کنیم. این حق ماست که از نمایندگان خود بخواهیم با سرکوبگران کارگران بر سر یک صندلی و میز ننشینند. این حق ماست که از نمایندگان خود بخواهیم که از حقوق و مبارزات مردم و کارگران ایران حمایت کنند.
فرشاد حسینی: همانطور که میدانید ایران تنها کشوری نیست که کارگران را سرکوب میکند و حقوقی برای کارگران قائل نیست. چرا شما تمرکزتان را بر روی ایران قرار داده اید؟
پاسکال: کاملا درست است. ایران تنها کشوری نیست که که با کارگران و مردمش سر جنگ دارد. ما میدانیم که در خیلی از کشورهای دیگر شرایط کارگران حتی بدتر از ایران است. در کشوری مثل عربستان کارگران که عموما نیز خارجی هستند تنها بردگانی بیش نیستند. برده به مفهوم واقعی آن. یا مثلا در کشورهای آمریکای لاتین که فعالین کارگری را میدزدند و ترور میکنند. اما مهمترین تفاوت این است که ایران در آستانه یک انقلاب قرار دارد. کارگران در ایران هر روز اعتراض و مبارزه میکنند. کارگران ایران بردگان خاموشی که به شرایط بردگی شان خو کرده باشند نیستند. مبارزه عظیمی در ایران وجود دارد که به ویژه طی یک سال گذشته به اوج خود رسیده و تمام دنیا از آن مطلع است. و از همه مهمتر چشم انداز یک انقلاب در جامعه ایران قرار دارد که این چشم انداز برای ما فعالین کارگری در اروپا فوق العاده امیدبخش و نیرو دهنده است. انقلاب در ایران وضعیت کارگران را در دنیا را تحت تاثیر قرار خواهد داد. وضعیت کارگران در عربستان را تحت تاثیر قرار داد. در خود اروپا جنبش کارگری در پس انقلاب ایران عمیقا متحول خواهد شد. جنبشی که زیر آوار رفرمیسم بورژاویی نفسش گرفته شده است در پس انقلاب ایران جان دیگری میگیرد. کارگران اروپا به هم میگویند اگر در ایران کارگران موفق شدند انقلاب کنند و وضعیت خود را دگرگون کنند پس ما هم میتوانیم. به نظر من انقلاب مردم و کارگران در ایران قلعه های آهنین حصار رفرمیسم در اروپا و در کل دنیا را فرو خواهد ریخت. برای همین حمایت از کارگران و انقلاب شان برای ما فعالین کارگری اروپا مهم است.
فرشاد حسینی: چقدر فکر میکنید انقلاب در ایران عملی باشد؟ چرا فکر میکنید انقلاب در چشم انداز جامعه ایران است؟
پاسکال: به نظر من فاکتورهای زیادی وجود دارد که نشان میدهد انقلاب در چشم انداز تحولات جامعه ایران است. یک فاکتور ساده فرمول کلاسیکی است که در مارکسیسم وضعیت انقلابی را تبیین میکند. لنین به روشنی این فرمول را توضیح میدهد که شرایط انقلابی شرایطی است که بالایی ها نتوانند حکومت کنند تشدید اختلافات در بالایی ها اوج میگیرد و در عین حال پایینی ها٬  مردم و طبقه کارگر هم اوضاع موجود را نخواهند و خواهان تغییر آن باشند. این طبق تعاریف کلاسیک، دوره انقلابی است. و ما این را به روشنی در بررسی اوضاع سیاسی ایران میبینیم. حکومت نمیتواند حکومت کند. نمیتواند مردم را کنترل کند. نمیتواند جامعه را مرعوب کرده و از خیابان جمع کند. در بالای حکومت پر از اختلاف و چند دستگی است. جناحهای حکومتی حتی نمیتوانند به یک سازش موقت و نسبی برسند. از طرف دیگر مردم در مقیاس میلیونی این حکومت را نمیخواهند و این دیگر بر هر ناظر سیاسی در دنیا روشن شده است. به ویژه بعد از رویدادهای تابستان گذشته کاملا روشن شده است که مردم این حکومت را نمیخواهند. نقطه درخشان این تمایل مردم در رویدادهای روز عاشورا نشان داده شد. عاشورا آن لحظه ای از انقلاب بود که میتوانست به سرنگونی کامل رژیم منتهی شود. و بالاخره اعتصاب عمومی مردم کردستان . مردم به حکومتی که اعدام میکند که خود را نگهدارد با اعتصاب عمومی پاسخ میدهند. اجازه بدهید اینجا به یک مورد تیپک اشاره کنم. چندی پیش بعد از اعتصاب مردم کردستان با یک دختر الجزایری تبار که یک فرد مسلمان بود و هیچ گرایش سیاسی هم نداشت صحبت میکردم و برایش گفتم که در ایران بعد از اعدام ۵ نفر٬ مردم کردستان اعتصاب عمومی کردند. واکنش و جواب این دوستم برایم خیلی تکان دهنده و جالب بود. این دختر هیجان زده شد و با شوق گفت: “واو” اگر با کشتن چند نفر یک استانی به اعتصاب عمومی میرود پس بزودی این حکومت سرنگون خواهد شد. این پاسخ یک زن مسلمان غیر ایرانی و غیر سیاسی است. کسی که زندگی و دنیای سیاست را از لای تجربه شخصی خود میبیند و ارزیابی میکند. این یک ارزیابی ابژکتیو عینی و واقعی است. در مورد آینده ایران دقیقا نمیدانم طی چه پروسه مشخصی انقلاب به پیش خواهد رفت. اما چیزی که برای من مشخص است این است که این انقلاب را نمیتوان شکست داد.
فرشاد حسینی: خوب به بحث اصلی مان بازگردیم. پاسخ رهبری س ژت به این فراخوان و طومارها چه بوده؟
پاسکال: رهبری س ژ ت هنوز پاسخ رسمی به فراخوان و طومار ما نداده اند. اما در مباحثاتی که با برخی از اعضای موثر رهبری داشتیم به این مطالبه زیاد رغبتی نشان نمیدهند. توجیه شان این است که اگر جمهوری اسلامی را از سازمان جهانی کار اخراج کنند دیگر ما قادر نخواهیم بود در خصوص حقوق کارگری با جمهوری اسلامی مذاکره کرده یا علیه اش به سازمان جهانی کار شکایت کنیم. در واقع بخشی از رهبری س ژ ت عملا سیاستهای دولت را در خصوص برخورد با جمهوری اسلامی مورد حمایت قرار میدهند.
فرشاد حسینی: با این حساب چه چشم اندازی برای قانع کردن رهبری س ژ ت برای پذیرش این فراخوان وجود دارد؟ گامهای عملی بعدی اتان برای پیشبرد این کمپین چیست؟
پاسکال: ما این کمپین را با قدرت هر چه بیشتری به جلو برده و حلقه فشار را بر روی رهبری بیشتر و بیشتر میکنیم. هر چند که رهبری س ژ ت دنباله رو سیاستهای لیبرال و راست جریان سوسیال دمکراسی در فرانسه است. اما این تجربه را نیز داشته ایم که زیر فشار سراسری و مداوم اتحادیه های کارگری میتوان رهبری س ژ ت را به عقب نشینی واداشت. بنابراین ما در مراحل بعدی در تلاشیم که تعداد هر چه بیشتری از فعالین اتحادیه ای، سازمان ها و اتحادیه های کارگری را به این کمپین جلب کنیم و یک فشار سنگینی را از پایین و از بدنه اتحادیه ها و فعالین بر روی رهبری ایجاد کنیم. ما از هر امکانی و از هر فرصتی برای تحت فشار قرار دادن رهبری س ژ ت استفاده میکنیم. از ملاقات و مذاکره گرفته تا برگزاری جلسات عمومی تر با حضور فعالین و نمایندگان اتحادیه های لوکال س ژ ت.
فرشاد حسینی: پیام شما به مردم، فعالین کارگری و طبقه کارگر ایران چیست؟
پاسکال:مردم ایران باید بدانند که در مبارزات شان و در انقلاب شان علیه جمهوری اسلامی تنها نیستند. بعنوان یک فعال کارگری در فرانسه یک عضو حزب کمونیست کارگری و کسی که مثل شما خواهان انقلاب علیه جمهوری اسلامی و سرنگونی این حکومت است به مردم ایران میگویم که شما تنها نیستید چون فرانسه به انقلاب شما نیاز دارد. تنها نیستید چون مردم دنیا به انقلاب شما نیاز دارد. انقلاب شما دروازه های امکان تغییر اوضاع از راه انقلابی را به روی مردم دنیا بازخواهد کرد. با قدرت تمام به پیش بروید. شیشه عمر و حیات جمهوری اسلامی را بزمین بکوبید. با انقلاب شما فرانسه و اروپا و دنیا نیز دوباره زنده خواهد شد.