نتوانستند به اول مه رنگ سبز بزنند

زنده باد اول مه – بخش دوم

مصاحبه با رحمان حسین زاده

اکتبر:

شما مطرح می کنید که اول مه امسال دست رد به سینه جنبش سبز زد، منظور اینست هیچ گرایش و تمایلی به سبز در میان طبقه کارگر نیست؟ به این معنا چپ های بورژوایی نتوانستند در جلب حمایت کارگران کاری بکنند؟

 

رحمان حسین زاده:

بحث من این نیست که گرایش متمایل به سبز در میان کارگران عمل نمی کند ، بحث من اینست که گرایشات بورژوایی متمایل به سبز تلاش کردند که مهر سبز را به اول مه بزنند، اما در مقابلشان گرایش رادیکال کارگری و مشخصا سوسیالیستهای کارگری ایستادند و نگذاشتند آنقدر دست بالا پیدا کنند که رنگ  سبز را به اول مه بزنند. بگذارید کمی بیشتر توضیح دهم. در میان طبقه کارگر و جنبش کارگری گرایشات سیاسی مختلفی وجود دارد. کارکرد این گرایشات مختلف در اول مه هم خود را نشان داد. از سر عدم تشخیص منفعت طبقاتی و یا در نتیجه    کارکرد کمونیستهای بورژوایی هضم شده در جنبش سبز، متاسفانه گرایش به جنبش سبز در میان کارگران و در کشمکشهای مربوط به اول مه هم وجود داشت. به وضوح تقابل  گرایشات مختلف درون جنبش کارگری و به طور مشخص ایده ها وفر مولبندیها و نگرش اکثریتی، توده ای متمایل به سبز و گرایش رادیکال و سوسیالیستی را در مقابل هم در مورد نحوه تدارک اول مه و مراسمهای آن و نحوه تدقیق قطعنامه سراسری کارگران دیدیم. آنجایی که تلاشی بود که کارگران را به جنبش “ماههای گذشته” و به “جنبش جاری و دمکراتیک و یا توده ای” ضمیمه کنند، و با همین  بیانات در قطعنامه کارگران عملا از جنبش سبز حمایت کنند. این جدال را می بینیم. دو ورژن از قطعنامه امسال پخش شد و نهایتا ورژن آخری که منتشر شد، مهر این جدال را بر خود داشت و معلوم بود که گرایشات مختلف در بند ۱۱ قطعنامه با بیانات کلی و تفسیر برداربه نقطه سازشی رسیدند.  

تا آنجا که به نقش مخرب کمونیستهای بورژوایی مربوط است ، تمام تلاششان را کردند، اول مه به عنوان “حلقه مفقوده” به جنبش سبز وصل شود. اما نتوانستند. فکر میکنم حتی نتوانستند سمپاتهای خود در جنبش کارگری و همین تشکلهای موجود را آنچنان که میخواستند به این مسیر بکشانند. پتانسیل رادیکال درون جنبش کارگری دامنه مانورشان را محدود کرد. باید برگردند و فکری به حال فراخوانهای جواب نگرفته شان پیدا کنند. در هر حال این میتواند سرآغاز منزوی کردن بیشتر کمونیسم بورژوایی  در میان طبقه کارگر باشد.

 

 

 

اکتبر:

اکنون و در دوره بعد از اول مه امسال چه مصافهایی پیش روی کارگران است ؟ کارگران کمونیست به چه مسائلی باید توجه کنند؟

رحمان حسین زاده:

کارگران کمونیست هم اول مه را جمع بندی میکنند. مسئله اصلی اینست به همت تلاش و فعالیت این گرایش و به طور کلی گرایش رادیکال کارگری، صف متفاوت کارگری به وضوح خود را نشان داد. اولین مصاف پیش رو اینست که چگونه آگاهی و اتحاد و انسجام و همبستگی درونی این صف متفاوت کارگری را تامین میکنیم. چگونه افق و تصویر و سیاست کمونیستی در میان طیقه کارگر ودر صف متفاوت کارگری را گسترش میدهیم. کارگر کمونیست و همه ما کمونیستها موظفیم جوابگوی این جنبه ها از کارمان باشیم.

باید از خود پرسید که چرا بخش عمده طبقه ما، در مراکز اصلی کارگری در همین اول مه امسال نجنبید؟باید پرسیدچرا هنوز خانه کارگر و بورژوازی دولتی و غیر دولتی نیروی طبقه ما را به دنبال خود میکشد؟ باید پرسید چرا هنوز شاخه های مختلف کمونیسم بورژوایی و مشخصا ناسیونالیستهای چپ ایرانی و کرد و سیاستهای اکثریتی توده ای در میان طبقه ما در این سطح موجود عمل میکند؟ طبعا بایدراه سیاسی و عملی بیرون کشیدن نیروی طبقه مان را از زیر تاثیربورژوازی و این جریانات را در پیش گیریم. با نقد و طرد توهمات به بورژوازی از هر تیپ و رنگ آن، از راست و چپ آن، به خود آگاهی سوسیالیستی و ارتقاء تشخیص مناقع طبقاتی امروز و فردای طبقه مان کمک کنیم. این بخش مهم مصافهای پیش رو است.

یک  مصاف مهم دیگر ناظر کردن آن مطالبات عاجل قطعنامه سراسری کارگران در مبارزان جاری اقتصادی در هر مرکز و محل کارگری است که کارگر کمونیست و سوسیالیستها حضور دارند. با نقش موثر در مبارزات جاری کارگری باید به اتحاد و همبستگی و پیروزی این مبارزات یاری رسانیم. شرایط معیشت و کار و زندگی کارگران باید بهبود پیدا کند. کارگر کمونیست در پیچ و خم این مبارزه باید حضور موثر داشته باشد.و نهایتا فکر میکنم یک مصاف تعیین کننده، تحزب پیدا کردن گرایش سوسیالیستی درون طبقه کارگر است. راه انسجام و اتحاد پیدا کردن گرایش سوسیالیستی از مسیر تحزب آن میگذرد. کمونیستهای درون طبقه کارگر باید حزب کمونیستی داشته باشند. باید انتخاب کنند. من فکر میکنم به شاهدی تحولات یکساله اخیر و کل سابقه کمونیسم حزب ما و کمونیسم منصور حکمت ، این خط ما و این حزب پرچم سیاسی تعهد به منافع طبقه کارگر را زنده نگه داشته است. تحزب کمونیستی پیدا کردن یک مصاف تعیین کننده است. کارگران کمونیست را به ارتباط  محکم با حزب حکمتیست، به همفکری و همکاری در راستای امر مشترک و به پیوستن به حزب حکمتیست فرا میخوانم.

***    

با تشکر

مصاحبه کننده: اسماعیل ویسی