هفته گذشته٬ پنجشنبه ۲۳ اردیبهشت شاهد موفقیت چشمگیر اعتصاب عمومی یک روزه مردم کردستان بودیم. این اعتصاب با فراخوان کومه‌له٬سازمان کردستان حزب کمونیست ایران٬ در پاسخ به جنایت رژیم و قتل فرزاد کمانگر٬ معلم انقلابی و چهار نفر از رفقایش٬ آغاز شده بود و با حمایت بسیاری از گروه‌های دیگر نیز مواجه شد. چنانکه پیش‌بینی کردیم حتی احزاب بورژوایی کرد٬ حزب دموکرات و انشعاباتش٬ و گروهِ ناسیونالیست عبدالله مهتدی (که با نام «حزب کومه‌له» فعالیت می‌کند) مجبور به حمایت از این اعتصاب شدند و عملا راهِ‌کارگری دست بالا را گرفت. جالب است که این احزاب که ده‌ها برابر احزاب چپ و انقلابی٬ بودجه و امکانات دارند٬ مجبور به پیروی از فراخوان کمونیست‌ها شدند.
اعتصاب در سراسر کردستان صورت گرفت: گزارش‌ها خبر از تعطیلی شهرهای سنندج٬ مهاباد٬ مریوان٬ بوکان٬ کامیاران٬ میاندوآب٬ اشنویه٬ نوسود٬ پیرانشهر٬ سقز٬ بانه٬ دیواندره٬ دهگلاش٬ نقده٬ سردشت٬ جوانرود٬ روانسر٬ ربط و بسیاری شهر و شهرک‌های کوچکتر می‌دهد. این علیرغم این است که رژیم پس از شکل‌گیری اعتراض‌ها در پیامد اعدام‌ها بلافاصله دست به برقرار کردن شرایط حکومت نظامی کرده بود و خود را برای مقابله با این اعتصاب عمومی نیز آماده کرد. اکثریت قریب به اتفاق مدارس و دانشگاه‌ها٬حدود ۸۰ درصد مغازه‌ها و درصد زیادی از مراکز تولیدی از شمال تا جنوب کردستان تعطیل بود.
۲۳ اردیبهشت به روز مهمی در تاریخ انقلاب جاری ایران بدل شد و نشان داد که کردستانِ‌رزمنده و قهرمان می‌تواند نقش مهمی در جان دادن به انقلاب ایفا کند.
اتحاد علیه دشمن مشترک
جمهوری اسلامی قصد داشت با اعدام فرزاد کمانگر و چند فعال سیاسی کرد هم از یک طرف جامعه را در فضای پیش از روزهای پرحادثه‌ی خرداد مرعوب کند و هم از طرف دیگر خیال می‌کرد با منتسب کردن فرزاد و رفقایش به «جدایی‌طلبی کرد» موفق می‌شود تفرقه بیاندازد و حکومت کند. این واقعیت که از ابتدای آغاز جنبش انقلابی٬مردم کردستان گاه با دودلی به آن نگاه کرده‌اند باعث شده بود جمهوری اسلامی خیال کند مردم سراسر ایران واکنش چندانی به اعدام فرزاد نشان نخواهند داد.
زهی خیال باطل!
فرزاد کمانگر در سراسر ایران شناخته‌شده بود و اعدام وحشیانه‌ی او به واکنش مردم در سراسر کشور انجامید. ایرانیان خارج کشور چنان از این جنایت منزجر شدند که هنوز خبر اعدام‌ها نیامده بود که خشمگینانه به سفارت‌های رژیم در چند شهر دنیا (لندن٬ پاریس٬ …) حمله بردند.
مهمتر از همه اما این بود که مردم کردستان دیدند و بیش از هر وقت دانستند که جنبش انقلابی مردم در تهران و سایر نقاط ایران نفعی و علاقه‌ای در ادامه‌ی سرکوب ملی علیه آن‌ها ندارد. آن‌ها دیدند و فهمیدند که اتحاد با مردم ایران علیه دشمن مشترک٬ یعنی دولت جمهوری اسلامی٬باید در دستور کار قرار بگیرد.
نیاز به وحدت انقلابی تمام زحمتکشان ایران به بهترین شیوه در جریان تبلیغ و ترویج برای این اعتصاب متبلور شد. هر چه باشد مگر نه این‌که فرزاد الگوی خود را دیگر معلم شهید٬ صمد بهرنگی٬ می‌دانست که خود از دیگر قوم مورد سرکوب ملی٬ ترک‌ها٬ می‌آمد؟
روشن است که این‌ها شهیدان و قهرمانان تمام زحمتکشان ایران و جهان هستند و مبارزه‌شان برای بهبود وضعیت تمام زحمتکشان بوده است.
شیوه‌های کارگری
اعتصاب عمومی در کردستان حالا بیش از هر وقت کلید طلایی پیروزی جنبش را در مقابل آن می‌گذارد: اعتصاب عمومی.
این بهترین ادامه گفتگوی سازنده‌ای است که در در آستانه و پیامد اول ماه مه بین فعالین جنبش و بین کارگران در جریان بود. فعالین جنبش اکنون می‌بینند که نیروی عظیم کارگران است که می‌تواند جامعه را متوقف کند. فعالین کارگری نیز اکنون می‌بینند که «جنبش سبز» لازم نیست بی‌تفاوت به خواسته‌های کارگری و آمال چپ باشد و در واقع این جنبش بیش از هر چیز به دخالت کارگران با خواسته‌ها و شیوه‌های خودشان نیازمند است.
این نکته که فرزاد کمانگر٬ فعال چپ‌گرا و سوسیالیست بود از تمام نامه‌ها و نوشته‌هایش پیدا است و این واقعیت که تمام کردستان به فراخوان نیروهای کمونیست و انقلابی٬ به مبارزه با شیوه‌کارگری٬ یعنی اعتصاب عمومی٬ روی آورد رنگ چپ و کارگری به جنبش می‌زند.
این تحولات در ضمن ثابت می‌کند که جنبش انقلابی مردم ایران فرو ننشسته. جمهوری اسلامی شاید موقتا موفق شده باشد با وحشیانه‌ترین سرکوب‌ها جلوی تظاهرات‌های خیابانی را بگیرد اما به قول خودشان «فتنه» هنوز خاموش نشده است. رژیم با وحشت منتظر ۲۲ خرداد و اوج‌گیری دوباره جنبش است.
آن‌چه اکنون به آن نیاز داریم٬ سازماندهی در میان کارگران برای اعتصاب عمومی است. کردستان نشان داد که اعتصاب عمومی ممکن و مطلوب است. جنبش انقلابی مردم باید خواسته‌های کارگری و اجتماعی را به سرعت در دستور بگذارد و کارگران نیز باید در صف اول مبارزه برای خواسته‌های دموکراتیک قرار بگیرند. اتحاد جنبش انقلابی با اعتصاب عمومی کارگری٬ سقوط جمهوری اسلامی را تضمین می‌کند.
پیش به سوی اعتصاب عمومی برای سرنگونی رژیم!
زنده باد مجلس موسسان انقلابی!