پنج شنبه ۲۳ اردیبهشت، جنبش انقلابی مردم ایران بطور کلی و جنبش انقلابی کردستان بطور اخص یک روز تاریخی و یک نقطه عطف مبارزاتی بزرگ را پشت سر گذاشت. این روز بعد از ۳۱ سال که از حاکمیت منحوس جمهوری اسلامی می گذرد، فقط با روز های تاریخی مقاومت مردم کردستان درسال ۵۸ که رژیم به کردستان حمله کرده بود،- با تفاوت هایی استثنایی و کاملا معین- قابل مقایسه است. شرایط تاریخی این لحظه از حیات جنبش انقلابی مردم کردستان، وهمه گیر شدن آن در تمام نقاط منطقه از ویژگی های این نقطه عطف است.
اما آنچه در این عرصه می بینیم، گستره ای فراتر ازکردستان را در بر می گیرد. ابعاد سیاسی و مبارزاتی اعتصاب عمومی روز پنج شنبه مردم کردستان که بدنبال فراخوان کومله – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران- ومتعاقبا مورد پشتیبانی کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری ایران و احزاب و سازمانهای دیگرقرار گرفت ،نه فقط یک نقطه عطف تاریخی در موقعیت کنونی جنبش انقلابی کردستان، بلکه در ابعاد سراسری ایران و در متن یک سرکوب سیستماتیک و گسترده ازجانب حاکمیت ارتجاع اسلامی، و در کنار یک  حضور گسترده تاریخی ۱۱ اردیبهشت-اول ماه مه روز جهانی کارگر- در ایران قابل توضیح است.
اصلا امسال ماه اردیبهشت یک ماه  استثانایی و متفاوت است. ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگران با حضور گسترده و سازمان یافته طبقه کارگر ایران در ابعاد سراسری بر گزار شد. پنج شنبه ۲۳ اردیبهشت اعتصاب سراسری مردم کردستان در مقابل جنایت های جمهوری اسلامی، یک نقطه عطف بزرگ بجای گذاشت.
با جمع بست این دو روز،جنبش انقلابی جاری مردم پای به یک مرحله نوین مبارزاتی نهاده است. بویژه تاکید بر حضور یک رهبری انقلابی و چپ برای امر سرنگونی این حاکمیت ارتجاعی و به سرانجام رساندن امر انقلاب و پایه ریزی یک جامعه مدرن و انسانی، یک ضرورت غیر قابل انکار است.
و دیگراینکه جنبش انقلابی حاضر یک مبارزه گسترده و سراسری است. بدون تامین این شروط در کنار یک رهبری رادیکال و چپ صحبتی از پیروزی قطعی  و به سرانجام رساندن تغییرات اساسی و بنیادی در ایران نمیتواند در میان باشد.
اعتصاب موفق پنج شنبه، نه فقط سنگ بنای تامین و هماهنگی یک رهبری پیشرو و انقلابی را هموار ساخت؛ بلکه پیوند بخش های مختلف جنبش انقلابی و مبارزاتی مردم را برای سرنگونی حاکمیت ارتجاعی جمهوری اسلامی و ایجاد جامعه ای آزاد و برابر برای همه مردم ایران پی ریخت.
وبالاخره اینکه اعتصاب سراسری و موفق کردستان، نشان داد که در کنار تاکتیک حضور ملیونی مردم در خیابان، اعتصاب عمومی و سراسری می تواند بسیار کارساز و موثر باشد. و بدین ترتیب این تاکتیک می تواند نیروهای سرکوبگر رژیم را زمین گیر و فلج سازد.
درعین حال چیزی که نباید فراموش شود، مبارزات ایرانیان در خارج کشور است. در این چند روز اخیر و بدنبال اعدام جنایتکارانه فرزاد کمانگر و ۴ مبارز دیگر در زندان های جمهوری اسلامی، احزاب و سازمان های مبارز در خارج کشور اعتراضات گسترده و سازمان یافته ای در مقابل سفارت خانه های جمهوری اسلامی انجام داده اند.
در اثنای اعتصاب عمومی مردم کردستان این تحرک مبارزاتی برای جلب حمایت مردم جهانی و مقابله با جنایت های جمهوری اسلامی بشدت افزایش یافته است. تاکید دوباره ای بر هماهنگی بیشتر مبارزات داخل و خارج کشور بسیار ضروری و عاجل است.
دور جدید مبارزات مردم که در حال اوج گرفتن است، ضرورت این پیوند و هماهنگی را صد چندان می کند. تحرک گسترده و تدارک این حضور در خارج کشور در اثنای این اعتصاب شعف آفرین و خرسند کننده بود.
بی تردید گسترش مبارزات توده ای هم در داخل و هم در خارج چشم انداز جدیدی از پیروزی های بیشتررا در معرض دید قرار خواهد داد.
هوشیار سروش/۱۶ مه ۲۰۱۰
Hoshiar60@gmail.com