اول ماه مه (یازده اردیبهشت) را پشت سر می گذاریم. بدنبال فروکش کردن نسبی جنب وجوش مبارزاتی پس از ۲۲ بهمن؛ تظاهرات گسترده ی روز جهانی کارگران در ایران نوید این را می دهد که نه فقط تحرکات و تظاهرات های انقلابی ده ماهه اخیر فروکش نکرده است بلکه برعکس دور جدید مبارزات گسترده و فراگیر کارگران و دیگر مردم زحمتکش که صاحبان اصلی این جامعه اند در پیش روست.
حضور گسترده وخود سازمان یافته کارگران مبارز دراول ماه مه یکبار دیگر ثابت کرد که انقلاب جاری بدون حضور و دخالت کارگران متشکل برای احقاق حقوق خود و برای بدست گرفتن سکان هدایت و رهبری جامعه میسر نیست.
چند ویژگی کاملا استثنایی اول ماه مه امسال را بطور برجسته ای از سالیان پیشین متمایز می کند. همه چیز گواه برآن است که روز جهانی کارگران درایران بطور کاملا استثنایی و خصلت نمایی گسترده و نقطه عطفی برگزار شده است. بویژه امسال که رژیم بیش ازهرموقع دیگری دراین ۳۱ سال؛ درنده تر و هارتردر بر خورد به مبارزات مردم عمل کرده است.
روزهای قبل از ماه مه همه مرتجعین کارگر پناه شده بودند. از خامنه ای گرفته که رئیس آدمکشان جمهوری اسلامی است تا جناح های مغضوب و رانده شدگان از قدرت نظیر موسوی و کروبی حتی نیروهای پروغرب در خارج کشور با التفات و نرمش سخن می گفتند و روز جهانی کارگر را پیشاپیش تبریک و به هواداران خود توصیه کرده بودند که در تظاهرات های کارگری و احزاب چپ شرکت کنند.
این خود یکی از ویژگی های این دوراز پرپایی اول ماه مه بود. یک دستاورد مبارزاتی که حضور سازمان یافته کارگران در این روز آنرا به نیروهای ارتجاعی تحمیل کرده بود. به بیان دیگر جامعه به چپ روی می آورد. جنبش انقلابی مردم ایران تداوم مبارزاتی خود را در تشکل یابی چپ و بخصوص در متشکل شدن کارگران و اقشار زحمتکش و متحد خود جستجو می کند. پشتیبانی وسیع و متشکل دانشجویان در دانشگاههای ایران خود گواه همین شاخص است. شعار ” دانشجو کارگر اتحاد اتحاد ” بیان همین نیاز و ضرورت است.
شرکت گسترده و متشکل کارگران در دسته های چند صد نفره و حتی هزار نفری (۳هزار نفری در تهران) گواه گستردگی و همه گیر شدن مبارزات متشکل کارگری در سراسر ایران است.
پهنه جغرافیایی مراسم اول ماه مه در شهرهای مختلف ایران بویژه در استان تهران اصفهان و کردستان به حق شعف آفرین است. فراخوان و بیانیه شورای برپایی اول ماه مه در ایران که متشکل از چندین تشکل کارگری و مردمی است بعنوان فراخوان دهنده برپایی مراسم های اول مه که در مقابل وزارت کار در تهران و سازمان های مربوطه در سایر نقاط وشهرها صادر شده بود خود گواه بسیار گویا و ارزنده ای نه فقط به لحاظ سیاسی که به جهت سازمان یابی و سازمان دهی این روز بزرگ، باشکوه و افتخار آفرین است.
و بالاخره بیانیه اخیر شورای برگزاری مراسم اول ماه مه که در پایان این روز از طرف این نهاد متشکل کارگری منتشر شد، ضرورت حضور متشکل و بیش از پیش جنبش کارگری را در صور مختلف و برای احقاق حقوق از دست رفته اقتصادی و ایضا حضور خود را برای ایفای نقش سیاسی در عرصه های مختلف در جامعه ایران گوشزد می کند. این دستاوردی است که نه فقط تا اینجا باید آنرا حفظ کرد، بلکه باید از آن بعنوان یک سکوی پرش به جلو از آن استفاده کرد. جامعه و مردم انقلابی امروز ایران در شرایط و موقعیتی قرار دارند که بدون چنین دستاوردی و گسترش آن قدمی به جلو بر نخواهند داشت. بدیهی است که جنبش کارگری با نشان دادن اول ماه مه امسال کاندیتاتوری خود را برای ایفای این نقش نشان داده است.
هوشیار سروش
۲۰۱۰/۰۵/۰۶
Hoshiar60@gmail.com