یاداشت سردبیر
بررسی و گرامی داشت هر واقعه تاریخی و جمعبندی دستاوردها و کمبودهای آن و اینکه بازگو کننده و تاریخ نگار چه هدفی را دنبال میکند و به چه درجه ای حقیقت را برای نسل کنونی و بعدی بازگو و ترسیم خواهد کرد در، عین حال که انتظار میرود منطبق با حقیقت وهمراه باانصاف باشد، اما در دنیا امروز نه تنها متعهد شدن به بیان یک وقایع نگاری تاریخی که وجدان خود تاریح نویس هم به موقعیت و منافع او در جنبش های طبقاتی موجود گره خورده است. به همین دلیل ساده و روشن کمونیست دیروزی و سهیم در رویداد مقاومت مردم سنندج و دیگر مقاومتهای گسترده بر علیه افسار گسیختگی جمهوری اسلامی امروز که به جنبش قومی و کردایتی پیوسته دو نگاه و برخورد متضاد به یک پدیده مشخص را از خود بر جای گذاشته است. دوره که همراه چپ بود تصویری داشت حال تصویر دیگری. از اینرو بازگونگری و بررسی هیچ وقایع تاریخی بدون اهداف خاص و مستقل از منافع سیاسی و طبقاتی جنبش های اجتماعی غیر ممکن است. در مورد “جنگ ۲۴ روزه” و به بیان درست تر” مقاومت توده ای ۲۴ روزه مردم سنندج” نیز همین حکم صادق است. در برخورد به این رویداد تاریخی مشخص ما شاهد وقایع نگاری و دادن تصویر متفاوتی هستیم که بیشتر آنها از هیچ نظری ربطی به آن رویداد تاریخی ندارند.
آن تاریخ، تاریخ یک جنبش چپ و کمونیستی و سازمان دادن آن مقاومت از جانب کمونیستها و آزدیخواهان صورت گرفت. امروز اتفاقا از سوی تعدادی که در آن تاریخ سهیم بودند بعداز یک دوره طولانی که به آن تاریخ پشت کرده اند به دلیل منافع خاص جنبش قومی که در یک دو دهه اخیر به آن پیوستند به شکل دیگری آن رویداد تاریخی سنندج را مورد بررسی قرار میدهند. مسئله فقط دروغگوئی در بیان یک واقعه تاریخی نیست که به آن متوسل شده اند بلکه همانطوری که هفتم به دلیل بریدن آنها از آن تاریخ و جنبش، که کمونیستی و آزادیخواهانه بود، و پیوستن به یک جنبش سیاسی طبقاتی دیگر،یعنی جنبش بورژوازی – ناسیونالیستی است که حکم میکند بر اساس منافع و اهداف امروز خود چنین رویدادی را مورد بازنگری قرار دهند و به این منظور آنرا “گرامی بدارند”. میکوشند رنگ قومی و کردستانی به یک واقعه تاریخی بمالند که هیچ ربطی به قومی گری و حتی محلی امروز آنها نداشت و ندارد. در این مورد نیزمیخواهند تاریخ جنبش و کسان دیگری را مصادره کنند که البته چون موارد متعدد دیگر ما سازندگان آن تاریخ چنین اجازه ای را به آنها نخواهیم داد. ما کمونیستهای متشکل در کومه له قدیم، کومله آن تاریخ، سازنده و صاحب آن تاریخ پر افتخار هستیم با تمام نقاط قوت و ضعفی که داشتیم . آن چند شاخه که امروز به اسم کومله فعالیت دارند و به فکر گرامی داشتن “جنگ ۲۴ روزه” افتاده اند کومله ایهای ضد کمونیست و ضد آن تاریخ میباشند و نگاه امروز آنها به آن رویداد یک نگاه وارونه و از زاویه “کومله امروز”، که صد و هشتاد درجه با کومله آنزمان فاصله دارند برخورد میکنند. چسباندن رنگ قومی و کردستانی و یا حتی صرف “قهرمانی پیشمرگانه” و غیره به چنین تاریخی که در آن کمونیستهای غیر”کردستانی” زیادی جان باختند یک تلاش کور و عبثی بیش نیست!
در سی امین سالگرد مبارزه و مقاومت ۲۴ روزه در سنندج ، این رویداد برای یکی “جنگ خلق و کردها با حکومت” و برای آن دیگری ” نبرد پیشمرگانه و قهرمانانه نظامی” معنی پیدا کرده است. این را به عنوان بیان حقیقت آن رویداد تاریخی به بازار عرضه میکنند تا در این دوره از آن بهره برداری نمایند. و اما درست در نقطه مقابل آن روایت و تاریخ نگاری دیگری وجود دارد. در این روایت بر عکس اهداف و بازگونگری های موجود، مقاومت یک شهر در برابر تهاجم یک حمله وحشیانه حکومت اسلامی سخن به میان میاید، مقاومت توده ای یک نسل از مردم انقلابی همسرنوشت با انقلاب سال پنجا و هفت که برای آزادی برخواستند و برای دفاع از دستاووردهای همان انقلاب جنگیدند به تصویر کشیده میشود. مقاومت ۲۴ روزه مردم و کمونیستهای که نمیخواستند آن نیمچه حاکمیت “توده ای” و آزادیهای که بدست آورده بودند تحویل ضد انقلاب حکومت اسلامی داده شود. به عنوان سنگر انقلاب ۵۷ که به مرکز تجمع و تمرکز نه تنها کمونیستهای مقیم کردستان که به میدان نبرد کمونیستها و آزادیخواهان نقاط دیگر ایران تبدیل شده بود و دوش به دوش مردم سنندج جنگیدند و قربانی دادند. مقاومت و مبارزه ی که در برابر حمله وحشیانه زمینی و هوائی رژیم ایستادگی کردند و برای اهداف آزادیخواهانه با افتخار مبارزه و مقاومت کردند و صدها قربانی و هزاران مجروح بر جای گذاشتند. در مورد رویدادی سخن میگوئیم که نه تنها حکومت مرکزی که سرمایه داران کرد در قالب حزب دمکرات نیز در تقابل با مردم و آن دستاوردها بود. با وجود کمبودها و ناتوانیها و نارسائیهای که در آن دوره به ویژه از جانب کومله و چپ وجود داشت، این روایت از مقاومت مردم سنندج از منظر نه تنها یک تاریخ نگار با “انصاف” که از نگاه هر کارگر و زحمتکش آن دوره که آزادی و “بنکه محلات ” “حاکمیت شورا منتخب شهر” و دیگر دستاوردها را تجربه کرده بودند حقیقی ترین روایت از آن رویداد تاریخی است.
نشریه اکتبر با کمونیستهای مستقیما درگیر با آن رویداد تاریخی پای گفتگو نشست و از زبان آنها خوانندگان خود و به ویژه نسل جدید را به مهمترین جوانب مقاومت ۲۴ روزه مردم سنندج، که بخشی از یک مقاومت سراسری بود در مقابل تعرض وحشیانه حکومت اسلامی، آشنا میکند. تعداد زیادی از رهبران و کاردهای حزب کمونیست کارگری- حکمتیست و دیگر فعالین چپ و آزادیخواه که در آن رویداد حضور و نقش برجسته داشتند ، تحریفات و روایت بورژوازی کرد و از جمله روایت و تلاش فریبکارانه که تحت عنوان “کومه له” یا تحت عناوین دیگری در این مورد صورت میگیرد نمیپذیرند و ما تلاش کردیم نظرات آنها را در اکتبر انعکاس دهیم. تا مقطع انتشار این شماره ویژه ما پاسخ سوالات خود را از دو نفر از شخصیتهای برجسته آن تاریخ ، از اعضا رهبری حزب حکمتیست ، مظفر محمدی و حسین مرادبیگی(حمه سور)، که از فعالین و رهبران کومله قدیم در آن دوره نیز بودند دریافت کردیم. توجه شما را به این دو گفتگو و خاطره ای از مینو همیلی در همین رابطه در این شماره ویژه اکتبر جلب میکنیم.
۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۹